با دستان خالی در برابر توخالی ها ایستادیم!

با دستان خالی در برابر توخالی ها ایستادیم

به گزارش گلستان24، از قدیم گفته اند یک دست صدا ندارد. این ضرب المثل ابهام دارد، یک دست هم صدای خودش را دارد. اما اگر یک دست بشود دو دست و سه دست و... صدایش کوبنده تر و رساتر می شود. اغلب اوقات در حرکت های بزرگ تاریخ پیش آمده است که ابتدا یک دست بوده و به خاطر آوای خوش آن دست، دست ها زیاد شدند و سر و صدای به یاد ماندنی در تاریخ به یادگار گذاشتند.

قبل از انقلاب، پیش از اینکه مردم مبارز به رهبریت امام خمینی سلسله مبارزات خود را آغاز کنند، دست هایی زده می شد، حرکات ضد رژیم بود اما پراکنده. امام همه را متحد کرد و این بود که انقلاب پیروز شد. انقلاب گذشت، جنگ شروع شد. جنگی که هشت سال از عمر کشور را مشغول دفاع از مرزها و شهرها کرد. این بار دیگر با یک دست صدایی در نمی آمد. اما یک دست بلند شد و همه مردان ایرانی را دعوت به جهاد کرد. همه با هم اما با دستان خالی از سلاح ها و مهمات به روز دنیا در برابر حملات دشمن ایستادند. جهانی که در پوشش عراق کشورمان را بمباران می کرد. عراق تنها نبود، هزاران دست همراهش بود اما دست خدا با عراق نبود. از هر دستی پیش کشی می رسید، یک دلار و یکی موشک.

ایران تنها دستان خودش را داشت، گویی یدالله بود که از آستین جمهوری اسلامی بیرون آمده بود و هدایتگر جنگ بود. دستان ایران خالی بود. همه ایران شده بود یک دست و به صدا در می آمد. اما همین یک دست صدایش گوش جهانیان را کّر کرد.

اینجاست که می گویم این ضرب المثل گاهی هم اشتباه است. دست ایران در برابر دستان جهان پیروز شد و عراق که غرب و آمریکا را داشت ناکام تر از قبل جنگ شد.

عراق تنها نبود، آمریکا، اسرائیل، انگلیس، فرانسه و... همه قدرت های جهان پشتیبانش بودند اما به راستی که اینها همه چون گردویی تهی مغز بودند و توخالی.

با تاسیسات فوق پیشرفته شان، هلی کوپتر و تانک و موشک و... نتوانستند از پس ایرانِ تازه انقلاب کرده برآیند. ایران دستهایش خالی بود اما با همین دستهای خالی در برابر قدرت های مادی و توخالی جهان پیروز شد.

انتهای پیام /