صدام دیکتاتور نبود بی رحم بود

به گزارش گلستان 24، صدام حسین به فاصله 17 ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و 5 روز قبل از آغاز جنگ تحمیلی، قرارداد الجزایر را در برابر دوربین تلویزیون عراق پاره کرد و با این اقدام، مرزهای جمهوری اسلامی را مورد تعرض قرار داد. این عامل شروع جنگی 8 ساله علیه جمهوری اسلامی ایران بود.

اولین پیام امام خمینی درباره جنگ در دوم مهر 1359 صادر شد:

"شما می دانید که این جنگ بین ایران و بعثیان عراق جنگ بین اسلام و کفر و قرآن کریم و الحاد است از این جهت بر همه شما و ما مسلمانان جهان لازم است که از اسلام عزیز و قرآن کریم دفاع کنیم و این خیانتکاران را به جهنم بفرستیم. شما برادران ارتشی و غیر ارتشی و همه قوای مسلح... از شیطان های بزرگ و کوچک نهراسید و برای دفاع از اسلام و کشورهای اسلامی بپاخیزید. خداوند با شماست."

بر طبق عملیات های مختلفی که ایران در طول سالهای جنگ در دفاع از خاک میهن در برابر حمله عراق انجام داده است بارها مشاهده نمودیم که قدرت دفاعی عراق بسیار پایین است. بعنوان مثال در عملیات مسلم بن عقیل که در حوزه عملیاتی قرارگاه نجف اشرف پیروزمندانه انجام شد، سپاه اسلام در 100 کیلومتری بغداد مستقر شد و بر اثر این پیشروی 7 پاسگاه مرزی غرب کشور پس از 24 ماه اشغال آزاد شدند.

همه اینها در حالیست که ایران سال 59 با عراق قابل مقایسه و در یک سطح نبود. ایران تازه انقلاب کرده و مشغول ساماندهی به امور کشور و رسیدگی به آسیب های بوجود آمده در زمان پهلوی می باشد. از طرفی تحریم های بین المللی اقتصاد و معیشت کشور دچار مشکل کرده است و مردم برای تامین مایحتاج زندگی باید در صف کوپن بروند و سهمیه جیره بندی شده مواد غذایی خود را دریافت کنند. تحریم ها در شرایطی است که خیلی کارخانه ها هم تحت درگیری های قبل از انقلاب و بی تدبیری حکومت محمدرضاشاه تعطیل شده بودند و بعد از انقلاب نیاز به مرمت و راه اندازی مجدد داشتند تا چرخه اقتصادی رونق بگیرد و مانند زمان قبل از انقلاب دستمان جلوی آمریکا و غرب دراز نباشد.

گروهک منافقین در طول دوران جنگ با صدام پیمان همکاری می بندد و با بمب گذاری در کشور و ترور شخصیت های برجسته و نفوذ در احزاب در حال تضعیف روحیه ملت می باشد. با تمام این اوصاف ناگفته ها از وضعیت ایران پس از انقلاب و شروع جنگ بسیار زیاد است. حکومت ایران پیش از انقلاب مانند برده ای در اختیار بیگانگان بود و از خود چیزی نداشت. طبیعی بود که وقت برای خوشگذرانی های بی حد و اندازه پهلوی فراهم باشد.

حال عراق را در نظر بگیرید که هیچکدام از این مشکلات را نداشت. بلکه تحت حمایت 100 درصد آمریکا و سازمان ملل و غرب بود. مهمات در حجم بالا، وام های کلان بلاعوض، غلات، حذف شدن از لیست تروریست و... مزیت ها و امکانات عراق در جنگ بود. صدام با دیدن این حجم از حمایت تصور می کرد ظرف چند روز می تواند به پایتخت برسد اما با گذشت زمان سقوط خودش برایش مسجل شد. به ناچار آمریکا علناً از صدام حمایت کرد ولی این تا پایان جنگ برای صدام فایده ای نداشت.

آنهمه قدرت و امکانات به درد صدام نخورد و او را از یک دیکتاتور تبدیل به یک حاکم بی رحم و البته بی عرضه کرد. تا به آنجا که صدام در یکی از اعترافاتش می گوید:

"در عملیات والفجر 8 دستور دادیم گروهی از غواصان اسیر ایرانی این عملیات را در حالی که دست هایشان با سیم های ویژه مخابرات بسته شده بود در کنار یکدیگر به موازات بخوابانند. آنگاه تانک را از روی سر آنها عبور دادیم و سرشان زیر تانک قطع شد."

حمله به هواپیمای مسافربری ایران و کشتار 298 ایرانی توسط ناو جنگی وینسنس آمریکا، کشتار حجاج ایرانی در مکه توسط آل سعود، کشتار حلبچه، کشتار سردشت با سلاح شیمیایی و...