سیاست سازمانی یا سازمانی سیاسی؟!/ دست های خالی صالحی امیری!

به گزارش گلستان24،درباره انتخاب این روزهای وزاری دولت یازدهم حرف ها و نظرات بسیاری در رسانه ها جاری است و در خصوص چرایی و چگونگی انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و بررسی برنامه پیشنهادی سید رضا صالحی امیری وزیر جانشین علی جنتی هم به طور تفصیلی و تحلیلی پیش از این مطالبی را نوشته و مورد کنکاش قرار دادیم. حال که سید رضا صالحی امیری با 180 رای موافق و به شکرانه هواخواهان دولتی توانست بر مسند وزارتخانه فرهنگی دولت یازدهم جلوس کند و از همان بهارستان راهی محل کارش در وزارتخانه شود، باز هم همان تحلیل ها و نظرگاه های پیشین مورد تاکید قرار می گیرد که نه تنها انتخاب وزیر جدید در مدت کوتاه منتهی به عمر دولت ثمری نخواهد داشت بلکه با توجه به عدم شناخت وزیر جدید از جزئیات فرهنگ و هنر و با بررسی موارد مکتوب نگاشته شده در برنامه مدیریتی صالحی برای وزارتخانه که چارچوبی کلی دارد، هیچ امیدی از آینده چند ماهه این وزارتخانه و تحول رخ داده در حوزه فرهنگ و هنر نخواهد بود.

می دانیم که برخی ها رویه تعویض مربیان فوتبال در مرحله سراشیبی مسابقات را به معنای شوکی برای تیم در نظر گرفته و اگر هم دولت به چنین سیستمی علاقمند بوده و با تغییر وزرا و به خصوص در حوزه فرهنگ در پی رساندن جانی دوباره به حیات مدیریتی وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی است اما باید این مساله مهم را مورد توجه داشت که در هر مجموعه ای، تغییر و تحول در سطح فردی تنها می تواند درصدی ناچیز از تغییر شرایط را در پی داشته باشد و آن چه باید مورد بازنگری قرار گیرد تغییر رویه های ساختاری و تبدیل آن به سیستمی شناور و یکپارچه بوده تا در صورت وجود هر اتفاق و حتی خروج بخشی از مدیران در این چارت تشکیلاتی نتوان خللی در روند حرکتی آن احساس کرد. در واقع این مساله اذعان به تعریفی سیستماتیک به موضوع مهم سازماندهی دارد.

در واقع در میان انواع نظرگاه هایی که در تعریف اصولی «سازمان» وجود داشته و اشاره به «رویکرد سیستم طبیعی»، «رویکرد عقلایی» و «رویکرد سیستم باز» می کند، آن چه بسیار مهم و اساسی است رسیدن به چارچوبی ساختارمند و پیش رونده بوده که هدفی مشخص و تعریف شده را بتواند پی بگیرد. براساس روش های علمی سازماندهی آن چه در سطحی کلان مورد نظر می باشد، وجود تشکیلاتی است که دارای استمرار بوده و وظیفه یا وظایف معین را در محدوده قوانین و مقررات اجرا کند. اما انگار فراتر از تعریف های مبنایی سازمان و مدیریت سازمانی در عرصه فرهنگی آن چه پیداست وجود مدیرانی از نوع تشریفاتی است که وجود شان تنها به مثابه تکمیل کرسی ها بوده و با وجود تغییر و تحولات افراد مدیریتی، اتفاقات خاصی رخ نمی دهد.

اما این که تغییر و تحولات افراد مدیر در فرآیند مدیریتی مجموعه ای عظیم و مهم چون وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی موجب رویه ای متفاوت نمی شود، به دلیل وجود نظامی یکپارچه و منسجم بوده و یا به دلیل عدم وجود هرگونه چارچوب مشخص در روند برنامه های فرهنگی است؟ آن چه پیداست به دلیل عدم ایجاد فرآیندی مدون در عرصه فرهنگ بسیاری از اتفاقات رخ داده به صورت کاملا فی البداهه و در نتیجه خوشایندسازی طیفی از موافقان و یا از میان بردن جو ایجاد شده توسط منتقدان رخ می دهد، چنان که در تغییر وزارتخانه فرهنگ این مساله بسیار مصداق می یابد.

بدین گونه که با توجه به انتقادات بسیاری که در خصوص عملکرد علی جنتی شده بود، دولت جهت رسیدن به آرامشی موقتی در ماه های پایانی عمر خود اقدام به تغییر وزیر کرده و آن چه پیداست این تغییر تنها در سطح همان «نام» باقی مانده و در عملکرد مدیریتی و در فرآیند حرکتی حوزه فرهنگ و هنر شاهد رویه متفاوتی نخواهیم شد. در واقع به جای سیاست و چارچوبی سازمانی، دولت از وجود سازمانی سیاسی برای خاموشی آتش منتقدان بهره برده است.

البته در این مدت گمانه زنی هایی مبنی بر تغییر برخی از مدیران مورد نقد زیر مجموعه وزارتخانه فرهنگ به گوش می رسد که مهم ترین شان حجت الله ایوبی در سازمان سینمایی و علی مرادخانی در معاونت هنری ارشاد است اگر چه هر یک با نگارش متن ها و انجام گفت و گوهایی به پاسخگویی منتقدان پرداختند و حتی رئیس سازمان سینمایی در یادداشتی خبر از پایان غبارها و رسیدن حقایق داده است! با این حال آن چه در کنار نطق سخنرانی همه موافقان و مخالفان وزیر جدید فرهنگ قرار می گیرد، با وجود وعده های صالحی امیری در برقراری فضایی متفاوت در عرصه فرهنگ در کلیت امر به قول یک نماینده مجلس این خواهد بود که «مرور برنامه‌های شما نشان می ‌دهد دست‌ های شما خالی‌ تر از آن است که بتوانید دردی از این حوزه دوا کنید!»

منبع:سراج24