توصیه ها و تذکرات امام علی«ع» شامل مدیران امروز ما هم می شود/ وقت آن رسیده که در دانشگاه هایمان از آثار مدیریت اسلامی و علوی بهره ببریم

سیدحسین علوی، فعال فرهنگی _ سیاسی استان، در یادداشتی اختصاصی به گلستان24، به موضوع «مدریت علوی» و مباحث مربوط به آن پرداخته است:

قسمت سوم:

توصیه ها و تذکرها به مدیران منصوب شده

«امروز دوران گذر از تئوری های سطحی اندیشمندان سکولار غرب و شرق  و پناه به  فرمایشات عمیق و تخصصی اهل بیت(ع) برای صاحبان اندیشه و اساتید علمی ایران فرارسیده است، لذا با عنایت به این اعتقاد که فرمایشات اهل بیت(ع) در همه زمینه ها راهگشاست و نیاز صاحبان اندیشه و اساتید علمی ما را برطرف می کند، در این بخش از مدیریت علوی، توجه مخاطبین را به یکی دیگر از جلوه های زیبا و فوق العاده از سیره مدیریتی  امام علی (ع) جلب می کنم.

به این فرمایش امام علی‏ (علیه السلام)  به  محمد بن ابی‏بکر پس از نصب به فرماندهی سپاه مصر توجه بفرمایید:

(ای محمد بن ابی بکر : بدان، که من تو را سرپرست بزرگ ترین لشکرم یعنی لشکر مصر، قرار دادم، بر تو سزاوار است که با خواسته ‏های دل مخالفت کنی و از دین خود دفاع نمایی، هرچند ساعتی از عمر تو باقی نمانده باشد، خدا را در راضی نگهداشتن مردم به خشم نیاور، زیرا خشنودی خدا جایگزین هر چیزی بوده امّا هیچ چیز جایگزین خشنودی خدا نمی‏شود، نماز را در وقت خودش به جای آر، نه اینکه در بیکاری زودتر از وقتش بخوانی، و به هنگام درگیری و کار آن را تأخیر بیاندازی، و بدان که تمام کردار خوبت در گرو نماز است.

در واقع حضرت  برای  بازسازی نیروها و بالابردن میزان تعهّد و مسئولیت پذیری آنان، اهمیت و عظمت کار  را گوشزد کرده و برای عبور از این سختی ها و مشکلات، جلب رضایت ذات اقدس اله و مبارزه با هوای نفس را به مدیران منصوب متذکر میگردد. البته بدیهی است، تذکر ها و توصیه های امام علی (ع) به مدیران منصوب خود،قطعا شامل مدیران خرد و کلان امروز جامعه اسلامی هم می شود که مدعی پیروی از آن حضرت را دارند.

به توصیه های شمرده شده حضرت به یکی دیگر از مدیران سیاسی خود دقت کنید:

پس از یاد خدا و درود!

همانا تو از کسانی هستی که در یاری دین از آنها کمک می‏گیرم و سرکشی و غرور گناهکاران را در هم می‏کوبم، و مرزهای کشور اسلامی را که در تهدید دشمن قرار دارند حفظ می‏کنم،

پس در مشکلات از خدا یاری جوی،

و درشتخویی را با اندک نرمی بیامیز،

در آنجا که مدارا کردن بهتر است مدارا کن،

و در جایی که جز با درشتی کار انجام نگیرد، درشتی کن،

پرو بالت را برابر رعیت بگستران،

با مردم گشاده روی و فروتن باش،

و درنگاه و اشاره چشم، در سلام کردن و اشاره نمودن با همگان یکسان باش، تا زورمندان در ستم تو طمع نکنند، و ناتوانان از عدالت تو مأیوس نگردند. با درود.»

بعد از ۱۴۰۰ سال، این فرمایشات گهربار که نشان از اشراف کامل امام علی (ع)، به تمام ابعاد انسانی و روانشناسی کار،  تطبیق آن با فرایند کاری و مدیریتی  دارد برای دانشگاههای ما کافی نیست؟؟ یعنی طراحان و نظریه پردازان غرب زده و شرق زده ما که در کنار آشنایی با فنون تخصصی باید با تمام ابعاد روحی و روانی انسان و هدف متعالی خلقت آشنا باشند اینگونه اند؟؟ آیا در توصیه های این اندیشمندان کوتاه نظر، اهداف متعالی خلقت و سیر الی اللهی وجود دارد؟؟ و یا این مقدار به کرامت مردم توجه شده است؟؟ آیا سخنی از عدالت واقعی حتی در نگاه کردن به میان آمده است؟؟ وقت آن نرسیده که دانشگاه های ما جهت تدریس علوم مدیریتی از آثار فراوان مدیریت اسلامی و علوی بهره بگیرند؟؟ بگمان نگارنده وقت آن شده و باید در این خصوص همت مضاعف داشت.»