کارفرمای ظالم چه جایگاهی در فرهنگ ایرانی دارد؟

به گزارش گلستان24، تکریم کار و کارگر روحیه ای باطنی و ذاتی جامعه اخلاق مدار ایرانی است. مردم به کارگران ظلم نمی کنند چون می دانند زندگی کارگری چه سختی ها و مشکلاتی دارد.

وقتی با غالب انسان های موفق هم صحبت می شویم و از نقطه آغازین آنها می پرسیم،‌با افتخار از دوران کارگری‌شان می‌گویند. «کار عار نیست»، این یکی از بهترین کلیدواژه ایرانی ها است که اینروزها شاید کمی اعتقاد به آن کمرنگ شده باشد. مرد ایرانی با افتخار کار می کند و عرق می ریزد و دلش خوش است به همان تکه نانی که سر سفره خانواده اش می برد. دلش خوش است به لبخندی که روی لبان اهل خانه می بیند و دوباره روزهای سخت و طاقت فرسای کارگری را ادامه می دهد.

بد خلقی با چنین مردمانی آنهم در فرهنگ مهربان و ساده ایرانی، شدیدا زننده و خفت بار است. وقتی کارگری مورد ظلم قرار می گیرد،‌اول از همه حقارت کارفرماست که در ذهن مردم پدیدار می شود. اول از همه به این فکر می شود که چطور چنین انسان حقیری می تواند وجود داشته باشد که ظلم و بی عدالتی را به عنصری کم توقع و پرتلاش یعنی کارگر وارد کند؟

این روزها به واسطه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، همه حرف از تکریم کار و کارگر می زنند. کسی «تو» به کارگر نمی گوید تا مبادا چند رای مختصر را از دست بدهد. برای کارگر همایش می گیرند تا تکریمش کنند و جایگاهش را محترم شمارند.

روز گذشته مراسم دیدار با کارگران زحمت کش در مرقد امام خمینی برگزار شد. حسن روحانی نامزد دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری سخنران اصلی مراسم بود. در میان صحبت های او، کارگران حرفشان را زدند و ساکت ننشستند: «عزا عزاست امروز، روز عزاست امروز؛ زندگی کارگر رو به فناست امروز». این شعاری بود که کارگران مقابل حسن روحانی که آخرین روزهای ریاست جمهوری اش را می گذراند، سر دادند.

روحانی بر خلاف مراسم روز کارگر در سال گذشته، نمایش خوبی را ترتیب داده بود اما همه چیز از دست رفت. او سال گذشته با خودروی شاسی بلندش وارد محوطه کاری یک کارخانه شد و بدون آنکه از خودرویش پیاده شود، از کارگران سان دید! همایش امسال آنهم نزدیک به انتخابات جور دیگری رقم خورد تا نمایش خوب دولت یازدهم برای تکریم کار و کارگر، پایان خوبی نداشته باشد.

پس از شعارهای کارگران، مجری برنامه گفت که باید دهان کارگران معترض را خُرد کرد. این جمله و فیلم آن خیلی سریع در فضای مجازی منتشر شد و واکنش های بسیاری را برانگیخت.

ماجرا به همینجا ختم نشد، علی ربیعی وزیر کار و رفاه اجتماعی به حراست وزارت خانه دستور داد تا کارگران معترض شناسایی شوند و با آنها برخورد شود!

نگاه ارباب و رعیتی دولت یازدهم به ولی نعمتان درست در چنین صحنه هایی نمایان می‌شود. حالا ارباب به میان رعیت آمده تا در ظاهر دلشان را بدست آورد و با آنها عکس یادگاری بگیرد اما همینجا هم طاقت نمیاورد و شلاق می کشد!

وقتی کارگری مورد ظلم قرار می گیرد،‌اول از همه حقارت کارفرماست که در ذهن مردم پدیدار می شود.