همه دلایل تیرگی روابط ایران و آل سعود

پس از انقلاب اسلامی، در دوران جنگ تحمیلی رابطه ایران و عربستان رو به تیرگی نهاده بود با اتمام جنگ تحمیلی و انتخاب حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی به ریاست جمهوری این روابط به گرمی می گراید و در دوران ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی تقویت می‌شود و پس از آن به دلیل تحولات بین المللی از جمله روی کار آمدن دولتی شیعی در عراق و نفوذ فزاینده ایران در مناطقی که قبلاً حیات خلوت سعودی‌ها بود، تنش بین دو کشور افزایش یافت. در این اواخر نیز عربستان با به راه انداختن جنگ نفتی با ایران سعی دارد، منافع از دست رفته خود در منطقه را احیا کند یا حداقل از سقوط هرچه بیشتر آن جلوگیری کند.

آل سعود، دشمن ایران

نکته حائز اهمیت در همه دوران روابط ایران و عربستان که در همه تحلیل های سیاسی باید لحاظ شود و مهم تر از آن شایسته است که در حوزه عمل مورد توجه دستگاه‌های سیاست خارجی قرار گیرد ماهیت هیئت حاکم بر عربستان است که موجب شده عربستان برای ایران فراتر از یک رقیب باشد و در قامت یک دشمن در منطقه ایفای نقش کند. اگر هم در دوره ای این روابط تا حدودی حسنه بوده دلیل آن عدم نفوذ زیاد ایران در منطقه و عدم تضاد منافع دو کشور بوده است.

در نوشتار ذیل هدفمان این است که که با بیان اعمال آل سعود در منطقه علیه ایران و شیعیان در برهه های زمانی متفاوت، ماهیت خبیث آن ها که موجب دشمنی آن ها با ایران شده است را بیش از پیش برای خوانندگان نمایان کنیم.

آل سعود؛ پشتیبان صدام

با شروع جنگ تحمیلی، عربستان از ترس شیوع انقلاب ایران در منطقه جنگ تحمیلی را بهترین فرصت برای ضربه زدن به ایران دید. از همین رو از هیچ کمکی به عراق دریغ نکرد. از کمک های مالی گرفته تا پشتیبانی اطلاعاتی. کمک های مالی بین 20 تا 30 میلیارد دلاری و توافق با کویت مبنی بر واریز شدن عایدات صدور نفت از منطقه‌ بی‏طرف (روزانه ‌٣٠٠ الی ‌٣٥٠ هزار بشکه) به حساب عراق تنها مقداری از خیانت های ام القرای جهان اسلام برای از بین بردن ایران اسلامی است. به این کمک های مالی می توان استقرار هواپیماهای آواکس آمریکا در خاک خود برای جاسوسی از خطوط مقدام جبهه ایران اضافه کرد. تاسیس شورای همکاری خلیج فارس نیز اقدامی دیگر برای جلوگیری از صدور انقلاب ایران به سایر کشورهای منطقه بود.

کشتار حجاج، امام خمینی(ره): اگر از صدام بگذریم از مسئله حجاز نمی گذریم.

آل سعود بار دیگر در حج خونین سال 66 ماهیت بیمارگونه خود را نشان داد و در حرم امن الهی حجاج ایرانی را به خاک و خون کشید.

در روز نهم مردادماه 1366 شمسی طبق روال هر ساله پس از انقلاب، حجاج مراسم برائت از مشرکین را در خیابان‌های مکه به صورت علنی انجام می دهند و شعارهای ضد استکباری سر می دهند. ساعت 6 و 40 دقیقه بعدازظهر پایان مراسم اعلام می شود و بی مقدمه حمله نیروهای پلیس به تجمع‌کنندگان شروع می شود. پلیس سعودی باتوم به دست حجاج را مورد حمله قرار می دهد. از ساختمان‌های اطراف هم سنگ و آجر به سمت حجاج پرتاب می‌شد. کمی بعد پلیس سعودی با گازهای سمی و خفه‌کننده و شلیک رگبار، زائران را مورد هدف قرار می‌دهد. از طرف دیگر از سمت ساختمان های اطراف از طبقه های بالا به سمت حجاج اشیای سنگین مانند سنگ و گلدان پرتاب می شود.

نکته ای که بیشتر دل انسان را به درد می آورد این است که حجاج آن سال را بیشتر کاروان های جانبازان، ایثارگران و خانواده‌های آنان تشکیل می داند و برای احترام جانبازان ویلچری را در جلوی صف تظاهر کنندگان قرار داده بودند که باعث می شود بیشتر از همه آسیب ببینند.

دولت سعودی، آمار تلفات این حادثه را 402 کشته اعلام کرد که 275 نفر آنان ایرانی و نیمی از آنان زن بودند و 649 زخمی. آمار اعلام شده البته از سوی ایران مورد تشکیک واقع شد و منابع ایرانی از کشته شدن 325 نفر با تفکیک 203 زن و 122 مرد خبر دادند (1).

امام خمینی(ره) در 1 شهریور 1366، یعنی20 روز پس از فاجعه جمعه خونین فرمودند: «شکستن کعبه مسئله‌ای نیست که بشود ازش همین طور گذشت. اگر ما از مسئله قدس بگذریم، اگر ما از صدام بگذریم، اگر از همه ی کسانی که به ما بدی کردند بگذریم، نمی توانیم [از] مسئله حجاز بگذریم. مسئله حجاز یک باب دیگری است. [مسائل]دیگر و لازم است زنده نگه داشتن این روز، روزی که خیانت شد به اسلام... این توطئه بى‏اشکال، یک توطئه سابقى بود؛ هیچ اشکالى در این نیست که یک سابقه‏اى داشت این توطئه؛ بنا داشتند بر اینکه این امر واقع بشود؛ تحمیل کرده بودند بر آل سعود احمق که یک همچو کار احمقانه‏اى بکند و خودش را در تمام دنیا منحط کند. (2)

پس از این واقعه امام با استفاده از حکم حکومتی دستور داد حج متوقف شود که در پی آن ایران سه سال حج را تعطیل کرد.

گرایشات تروریستی تکفیری آل سعود

مبنای تاسیس حکومت آل سعود بر توافق محمد بن سعود و شیخ محمد بن عبدالوهاب(بنیانگذار وهابیت) است. بدین معنا که آل سعود حکومت را بدست گیرد و وهابیت از آن حمایت کند و در طرف مقابل وهابیت مورد حمایت و تایید آل سعود قرار گیرد. بر این اساس از ابتدای تاریخ تشکیل حکومت آل سعود تا الان جریان ها و اشخاص تکفیری در حکومت عربستان نفوذ فراوانی یافته اند و از حمایت های مالی در سطح بسیار وسیعی برخوردارند. تفکر وهابی، شیعه را رافضی و دشمن اصلی خود می داند و هرکس را که چند شیعی بکشد مستوجب بهشت می داند.

آل سعود با سو استفاده از این دشمنی، مدت ها به تحریک طالبان علیه ایران در مرزهای شرقی کشورمان پرداخت که نتیجه آن بوجود آمدن تروریستی وحشی به نام ریگی بود که دستش به خون ده ها نفر از هموطنانمان آلوده شد.

مهم ترین پیامد حمایت و گسترش تفکر وهابی در منطقه تولد فرقه ای خونخوار به نام داعش است که نسخه بروز شده طالبان و القاعده است. این گروه تکفیری تروریستی که دیری نمی پاید که دامن حامی اصلی خود یعنی عربستان را خواهد گرفت.

عربستان که جرات جنگ مستقیم با ایران را ندارد بوسیله تسلیح و حمایت مالی داعش به جنگ نیابتی با ایران در سوریه پرداخت تا یکی از محورهای جبهه مقاومت در منطقه را ساقط کند. جنگ با شیعیان حوثی در یمن باز  هم بوسیله داعش از دیگر جنایات آل سعود در منطقه علیه شیعیان مظلوم است. از ان جا که شنیده‌ها حاکی از آن است که پادشاه جدید عربستان ملک سلمان گرایشات بیشتری نسبت به ملک عبدالله به گروه‌های تکفیری دارد، حمایت عربستان از این گروه ها بیشتر خواهد شد.

رفتار صهیونیستی عربستان در بحرین

در پی فراگیر شدن موج بیداری اسلامی در منطقه، مردم بحرین نیز که از ظلم حکومت اقلیت آل خلیفه به ستوه آمده بودند لب به اعتراض گشودند و راهپیمایی‌های گسترده علیه تبعیض موجود به راه انداختند. عربستان که در همسایگی بحرین قرار دارد از ترس سرایت انقلاب مردم بحرین به این کشور به بهانه پیمان اعضای شورای همکاری خلیج فارس و دخالت کشورهای خارجی(ایران) نیروهای سپر جزیره را وارد این کشور کرد تا اعتراضات مسالمت آمیز شیعیان بحرین را سرکوب کند.

علاه بر سرکوب نظامی عربستان مانند صهیونیست ها به واردات انسان با مذهب تسنن از کشورهای مالزی، فیلیپین، پاکستان و افغانستان روی آوررده است. کشورهایی که ردپای اتباع آنها در درگیری های سوریه نیز قابل مشاهده است. این کار با هدف از اکثریت انداختن شیعیان صورت می گیرد که حدود 70% جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. کشتار شیعیان، دستگیری و حبس، ایجاد محدودیت در فعالیت‌های اجتماعی سیاسی اقتصادی از دیگر سیاست‌هایی است که عربستان بوسیله آل خلیفه در این کشور اعمال می کند.

جنگ نفتی، خوش خدمتی به آمریکا

پیشرفت های هسته ای و موشکی، موفقیت در پرتاب ماهواره به فضا در ایران و ‌گسترش گفتمان مقاومت در منطقه، و ترس از توافق هسته ای با غرب، مواردی است که به هیج وجه برای سعودی ها قابل تحمل نیست. آن ها که در جبهه نظامی و سیاسی در منطقه از ایران شکست خوردند، اکنون با استفاده از حربه اقتصادی یعنی کاهش قیمت نفت به دنبال آن اند که به هر شکل ممکن حتی به قیمت متضرر شدن اقتصاد کشورشان قدرت خود را حفظ کنند و از سقوط خود جلوگیری کنند.

نتیجه گیری

آل سعود دشمنی است که از هیچ عملی برای ضربه زدن به محور مقاومت به رهبری ایران در منطقه دریغ نخواهد کرد. پادشاهان سعودی که ادعای خادمی حرمین شریفین را دارند حتی ظواهر اسلام را رعایت نمی کنند و در ملا عام شراب می خوردند. به نظر آن ها نه تنها دوستی خود با اسرائیل را پنهان نمی کنند بلکه در عمل در راستای منافع این غده سرطانی اقدام می کنند.

در طول سال های پس از انقلاب همیشه ایران بوده است که دست دوستی به سمت عربستان به عنوان یک کشور اسلامی که حرم امن الهی و مرقد مطهر پیامبر در آن قرار دارد، دراز کرده است ولی عربستان از هیچ اقدامی علیه ایران فروگذار نکرده است. با این تفاسیر به نظر می رسد اگر عربستان این رویه خصمانه خویش را کنار نگذارد ایران هم باید از اهرم های فشار خود علیه آن استفاده کند.