سیر تغییرات معنای آشتی ملی از سال 1329 تا 1393

به‌نام سعادت ملت ایران و به‌منظور کمک به تأمین صلح جهانی، امضاکنندگان ذیل پیشنهاد می‌نمائیم که صنعت نفت ایران در تمام مناطق کشور بدون استثنا ملی اعلام شود یعنی تمام عملیات اکتشاف، استخراج و بهره‌برداری در دست دولت قرارگیرد.29 اسفند 1329

به گزارش گلستان 24 ، بیست و نهم اسفند سال هزار و سیصد بیست و نه شمسی عده ای حرکتی را شروع کردند تا نفت ایران را که در اختیار مزدوران استعمارگر بود ملی کنند. به این معنا که همه چیز صنعت نفت برای ملت ایران باشد. بعد از انقلاب هر سال ایران در روز بیست و نه اسفند تعطیل است تا کمی بنشینیم در خانه و تفکر کنیم که چه شد که نفتمان ملی شد و استقلال نفتی پیدا کردیم. اصلاً چه نیازی بود که نفت ملی شود. سال های زیادی گذشت و اکنون کشورمان در تلاش است تا صنعت انرژی هسته ای را هم ملی کند. البته رسماً ایران انرژی هسته ای دارد. اما همان استعمارگرانِ مخالف ملی شدن صنعت نفت الان با عنوان کشورهای عضو 1+5 دیوار مذاکرات را تشکیل داده اند و ادعا می کنند که ایران باید رضایت آنها را جلب کند تا بتواند به طور قانونی به تولید انرژی هسته ای بپردازد.

اما معنای آشتی ملی در زمان مصدق تا چه حد به آشتی ملی در زمان دولت تدبیر و امید نزدیک است؟ این مسئله بسیار ساده حل شده است. نهضت ملی شدن صنعت نفت به دور از حاشیه هایش، نهضتی بزرگ بود که در نهایت توانست حق ایران را از یک مشت زورگوی جهانی بگیرد. و اقتدار را به ایرانیان برگرداند. در واقع نوعی آشتی ملت با نفت بوجود آمد. نفتی که طی چندین سال سودش برای عده ای اجنبی بود اما از آن روز به بعد روی خوش خود را به ایرانیان برگرداند و شد یکی از صنایع مهم کشور.

امروز اما معنای دیگری از آشتی ملی در میان مذاکره کنندگان ما بوجود آمده است. مذاکره بر سر حق مسلم کشور ایران در برابر دشمنانی که سالهاست از این انرژی بعنوان سلاح کشتار کودکان بی گناه و مظلوم استفاده می کند. پس حق با ماست و ما باید نرمش قهرمانانه نشان بدهیم. اما چه شد که مجبور شدیم از فردو و اراک و سوخت 20 درصد بگذریم تا شاید بگذارند چند ریالی از پول بلوکه شده ی ما آزاد شود و اندکی هم از تحریم ها علیه کشورمان کاسته شود.

روزنامه‌های وال‌استریت ژورنال و لس‌آنجلس تایمز ضمن انتشار خبر احتمال توافق موقت جدید خاطرنشان کردند: آمریکا مایل است ایران 4 هزار سانتریفیوژ خود را حفظ کند که معنای آن از دور خارج کردن 5400 سانتریفیوژ فعال ایران است، در ازای وعده نسیه دیگری در زمینه عدم اعمال تحریم‌های جدید است! آمریکایی‌ها با همین فرمول طی یکسال اخیر، امتیاز اکسید یاخنثی‌سازی 196 کیلوگرم ذخیره اورانیوم 20 درصد ایران را در کنار توقف فعالیت فردو و توقف فعالیت‌های مربوط به تکمیل تاسیسات اراک به دست آوردند و پس از آن خواستار کاهش ذخایر اورانیوم 5/3 درصد شدند.

تیم مذاکره‌کننده ایران از 20 دی ماه تعهدات خود مبنی بر تعلیق غنی‌سازی 20 درصد در فردو، تعطیلی فعالیت‌های نطنز، اراک و بخشی از فعالیت‌های تحقیق و توسعه خود را متوقف و ذخایر اورانیوم 20 درصد خود را نیز تبدیل به اکسید و اورانیوم 5 درصد کرده و در شرایط فعلی برنامه هسته‌ای ایران متوقف شده و هیچگونه پیشرفتی ندارد اما طرف غربی از انجام تعهدات حداقلی خود نه تنها شانه خالی کرده بلکه 95 درصد رژیم تحریم‌ها علیه ایران را نیز حفظ کرده است.

منافع ملی یا منافع حزبی؟

محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه، شهریور ماه در نشست اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا گفت: «اکنون اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل شکست بخوریم (موفق نشویم) مردم ایران این شانس را دارند که در انتخابات مجلس آینده که در حدود 16 ماه دیگر برگزار می‌شود، پاسخ این شکست ما را بدهند.»

امروز نوعی آشتی ملی بر سر زبان برخی مسئولین افتاده است که اشاره به آشتی ایران با غرب دارد. آشتی با قاتلان غزه و خرمشهر! این آشتی دو تفاوت بزرگ با آشتی سال 1329 دارد. آنجا انحصار نفت به طور کامل در اختیار ملت ایران قرار گرفت. اما امروز در این آشتی هسته ای باید از خیر بخش عظیمی از استقلال این صنعت بگذریم. تفاوت دیگر اینکه در آن زمان آشتی با ملت ایران بود اما امروز آشتی با ملت غرب!متاسفانه امروز برخی مسئولین بلندپایه نظام آشتی ملی را اینگونه تعبیر می کنند و گویا قصد دارند انرژی هسته ای ایران را به سالهای پیش از ملی شدن صنعت نفت برگرداند. فرق است میان این آشتی و آن آشتی.

میان ماه من تا ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان است!