شگردهای کِگل برای اثرگذاری کتاب "همجنسگرایی در اسلام"

نویسنده کتاب "همجنسگرایی در اسلام" سعی کرده است با اشاره دقیق به احساسات و تجارب بسیار شخصی همجنس گرایان خواننده را با خود همراه سازد و از غم و شادی، تنهایی‌ها و مظلومیت‌های آنان در اجتماعات اسلامی سخن به میان آورد به گونه ای که خواننده را به درک متقابل وادار کند و این عمل خلاف شرع امری صحیح نشان می‌دهد.

کِگل با اشاره به افردی به ظاهر مسلمان و با ذکر نام و هویت آنان وجود چنین شخصیت‌هایی را در میان اجتماعات اسلامی ملموس کرده و به خواننده بفهماند که اینچنین افرادی وجود دارند و حقوق آنان باید به رسمیت شناخته شود.

وی سعی کرده است با افرادی که کمترین آشنایی با مبانی اسلام دارند و منحرفین از اسلام محسوب می‌شوند؛ مصاحبه ترتیب دهد و از آنان هویت‌هایی اسلامی بسازد که با نگاه دینی سعی بر آن دارند که استحقاق حق کنند.

نویسنده سعی کرده است تا مفاهیم مسلم دینی از جمله سنت اصیل ازدواج که کاملاً شفاف در قرآن به آن اشاره شده و تنها به ازدواج زن و مرد مربوط می‌شود با سخره نگریسته شده و آن را به چالش بکشد و ازدواج را همراهی دو نفر با هم معرفی کند ولزوماً نباید از دو جنس مخالف باشندو به جشن ازدواج همجنسگرایان رویکرد دینی به آن ببخشد.

هگل تلاش کرده است به قوانین آزاد کشورهایی، مانند هلند اشاره کند و اذعان دارداگرچه این کشور و دیگر کشورهای غربی به برخورداری همه همجنسگرایان از حقوق شهروندی تاکید دارند و از آن حمایت می‌کنند، اما این مقدار از آزادی را کافی نمی‌داند؛ زیرا نمی‌تواند همجنسگرایان را از خطرهایی که از سوی خانواده و اجتماعات اسلامی که آنان را تهدید می‌کند، حفظ نماید و سعی می‌کند که اجتماعات اسلامی و خانواده‌ها را متقاعد کند که آنان را همراهی کنند.

در این اثر سعی شده است تا با اشاره به برخی محدودیت‌های همجنسگرایان که ظاهراً مسلمان هستند و در کشورهای دموکراتیک و آزاد زندگی می‌کنند، به عمق محدودیت دیگر همجنسگرایان در کشورهای اسلامی و عربی بپردازد.

یکی از افرد مصاحبه شونده فردی مسیحی تازه مسلمان است که با شگردی جالب سعی کرده است به عنوان پیشوای همجنسگرایان مجوز ازدواج همجنس­گرایان را صادر کند. وی معتقد به لذت بردن از همجنس است و آن را امری درست می‌پندارد.

سخن پایانی

مطرح شدن تعبیر غلطی چون همجنسگرایی در اسلام به یقین آن چیزی نیست که ریشه در دین مبین اسلام داشته باشد؛ زیرا اسلام با هرگونه روابطی غیر از ازدواج شرعی زن و مرد مخالف است و ازدواج همجنسگرایان را نیز کاملاً رد می‌کند و آن را نمود تفکر باطلی می‌داند که ناشی از کج فهمی در مسائل دینی و مبانی اسلامی می‌داند.

ازدواج هم­جنس در اسلام و در دیگر ادیان آسمانی مردود و ممنوع اعلام شده است. از نگاه کلی­تر همجنس­گرایی –گی، لیزبن–،اعمالی بر خلاف فطرت هستند و هر چه با فطرت هم خوانی نداشته باشد، تأثیر سوء دارد و بر تحیر و سرگردانی و پریشانی انسانی افزاید؛ به همین دلیل روایات زیادی درباره مذمت هم جنس بازی نقل شده است. بنابر اصول اسلام طبیعت زن و مرد آن چنان آفریده شده است که آرامش و اشباع سالم خود را در علاقه به جنس مخالف (از طریق ازدواج سالم) می‌بینند و هر گونه تمایلات جنسى خلاف آن را انحراف از طبع سالم انسانى و یک نوع بیمارى روانى می‌داند که اگر به آن دامن زده شود،روز به روز تشدید می‌گردد و نتیجه‌اش بى­میلى به" جنس مخالف" و اشباع ناسالم از طریق" جنس موافق" است.