تحمیل یک آقازاده به باشگاه خبرنگاران استان گلستان توسط یکی از مدیران ستادی

به گزارش گلستان 24، در یکی دو سال اخیر کمتر کسی از قشر متوسط و پایین تر را می توان یافت که مشکلات اقتصادی آزارش نداده باشد و در یک حساب سر انگشتی و بدون کمترین تامل برای علت یابی و آسیب شناسی این معضل اجتماعی، به مقولۀ ناهمخوان بودن میزان دخل و خرج و یا درآمد پایین و حتی فقدان درآمد ناچیز در بعضی از خانواده ها می رسیم که تاسف هر دلسوزی را بر می آورد.

در حالی این نارساییها قشر آسیب پذیر جامعه را آزار می دهد که بعضی از طبقات اجتماعی اصلاً دغدغه ای به نام نداری را تجربه نکرده اند و یا جوانان بیکار و چشم انتظار تدابیر امید بخش مسئولان، در روزنامه ها و پشت شیشۀ مغازه ها و یا پشت درب کارخانه ها حاضرند با کمترین درآمد روز را به شب برسانند و به نعبیر خودمانی با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارند.

در گیر و دار سرشاخ شدن بیکاران با درهای بستۀ مراکز کاریابی، از ما بهترانی هستند که بدون توجه به معضلات حاکم بر جامعه و انتظار میلیون ها جوان برای کسب درآمد، دغدغه ای برای اشتغال فرزندانشان ندارند و بدون نیاز به قانون و مصوبه و بی اعتنا به اوضاع و احوال وخیم استخدام در ادارات، با تحمیل اطرافیانشان به ادارات، برای قشر ضعیف جامعه خط و نشان می کشند.

در شرایطی که استاندار دولت تدبیر و امید در گلستان بر طبل سر ریز بودن نیروی انسانی در برخی ادارات نظیر شرکت گاز و اداره کل راه و شهر سازی استان کوبیده و با تمام توان در شیپور بلاتکلیفی کارمندان غیر رسمی به جای مانده از دولت گذشته می دمد و با این بهانه، امید جوانان را از دستیابی به شغل مناسب نا امید می کند، یکی از مدیران کل ستادی استانداری، بدون کمترین نگرانی و با نادیده گرفتن ظرفیت بکار گیری نیروی انسانی، فرزندش را به باشگاه خبرنگاران صدا و سیمای گلستان تحمیل نموده و با وجود تذکر مدیران اداره مذکور مبنی بر فقدان ردیف بودجه برای پرداخت حقوق، همچنان به ماندن فرزند دلبندش در رسانۀ استانی اصرار دارد که در نوع خود جای بسی شگفتی دارد.

با وجود عدم نیاز باشگاه خبرنگاران به استخدام و بکارگیری نیرو به صورت رسمی و غیر رسمی، اعلام آمادگی نامبرده برای همکاری بدون دریافت حقوق که القصه هیچ تخصصی هم در حوزۀ مشاغل صدا و سیما ندارد، سبب حیرت کارمندان و مدیران شده است که نشان از به رخ کشیدن قدرت پدر و رانت خواری آشکار در ادارات استان می باشد.

آنچه مبرهن است اینکه، نیروهای این چنینی پس از گذشت چند ماه، علاوه بر آنکه داعیه دار اشتغال تمام وقت در ادارات استانی می شوند بلکه با توسل به زور و قدرت پدر در گلوگاههای مدیریتی نظیر تخصیص و تزریق بودجۀ استانی به ادارات، مدعی استخدام رسمی و پرداخت حقوق همه روزهایی می شوند که نتیجه آن می شود که نیروی فاقد تخصص، بدون مجوز اشتغال و استخدام، با نادیده گرفتن حق قانونی نخبگان و متخصصانِ بی بهره از رانت و قدرت رسمی، به ادارات تزریق و به تعبیری واقعی تر، تحمیل می شوند و اینجاست که اقشار ضعیف همچنان در پی درآمد نا چیز برای سیر کردن شکم خود به این در و آن در می زنند.

گرچه عدالت خواهان گلستان در خصوص این مدیرکل مورد نظر حرفهای زیادی برای گفتن دارد اما براستی آیا عدالت این است؟ آیا نان حاصل از تنور مناصب ستادی استان و قدرت امانی مدیران، تنها باید در سفرۀ اطرافیان و نزدیکان قرار گیرد؟ آیا تخصص و همۀ شرایط رنج آوری که در زمان استخدام به هفت خوان رستم تعبیر می شود فقط برای قشر ضعیف و بی یال و کوپال است؟ چه کسی باید به ناظر بر اعمال ناظران باشد؟

قضاوت با آنانکه که با دارا بودن تحصیلات عالیه هیچ جایگاهی در تصمیم گیری مدیران منفعت طلب ندارند؟

نیلکوه