معنای «کریم» از منظر حاج آقامجتبی تهرانی

به گزارش گلستان24،‌ همزمان با فرارسیدن پانزدهم ماه مبارک رمضان و میلاد با سعادت امام حسن مجتبی(ع) گفتاری از مرحوم آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی تقدیم علاقه‌مندان می‌شود.

 

فردا، به حسب ظاهر، میلاد کسی است که او را کریم اهل بیت می‌نامند. در تعابیر گهر‌باری که به ما رسیده است، «کرم» را معنی کرده‌اند:

 

«الکریم من بدأ باِحسانه»؛

 

فرد کریم قبل از درخواست، احسان می‌کند

 

«الکریم من جازی الاسائات بالاحسان»؛

 

کریم بدی را با نیکی پاداش می‌دهد

 

«من الکرم اتمام النعم»؛

 

کریم بی نقص و بی‌کاستی می‌بخشد

 

«الکریم یری مکارم افعاله دین عبیه یقضیه»؛

 

نیکوکارى‌هاى خود را بدهى به گردن خود مى‌داند که باید بپردازد

 

«لذة الکرام فی الاطعام»؛

 

کریم از اطعام دیگران لذت می‌برد

 

«الکریم اذا قدر صفح و اذا ملک سمح و اذا سئل انجح‏»؛

 

جوانمرد و بخشنده کسى است که:

 

- وقتى قدرت یابد، درگذرد و ببخشاید و چون توانمند و مالک شود، عطا کند و ببخشد و آنگاه که چیزى از او خواسته شود، نیاز را برآورد.

 

«الکریم یلین اذا استعطف واللئیم یقسوا إذا ألطف»؛ 

 

کریم هرگاه به او مهر و محبت می‌شود، نرم می‌شود.

 

«الکریم اذا وعد وفى»؛

 

کریم به وعده‌هایش پایبند است.

 

«الکریم یإبى العار»؛

 

کریم ذلت نمی‌پذیرد.

 

با چنین مولای کریمی امروز روبه‌رو هستیم.

 

این وصف مولای ماست.

 

خدای ما هم اکرم الاکرمین است.

 

«حضرت موسی(ع) در راه طور سینا بود، در بین راه کسی به حضرت التماس کرد و گفت من گناه بدی کرده‌ام، از خدا بخواه که از من بگذرد؛ سپس گناهی که مرتکب شده بود را به حضرت موسی(ع) گفت. 

 

حضرت به خداوند گفت: این بنده از تو پوزش می‌طلبد، او را مشمول رحمت و مغفرتت قرار بده! از جانب خداوند خطاب رسید که من او را بخشیدم، ولی به او بگو که من از او یک گلایه دارم، چرا این مطلب را به تو گفت که تو مطلع شوی و هر وقت تو را ببیند، از تو خجالت بکشد؟! من نمی‌خواهم بنده من از کسی خجالت بکشد...

 

هیچ‌کس نتوانسته است «غافرالذنب» و «رحمةللعالمین» بودنِ خداوند را درک کند؛

 

وقتی می‌گویی «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیْه» و استغفار می‌کنی، به مقام «غفاریّتِ» خداوند پناه می‌بری، حتّی نیازی نیست که بگوییم «أَسْتَغْفِرُ اللَّه»؛ همین که خدا ببیند ما در دلمان پشیمان و خجالت زده هستیم، رحمت و غفران خود را شامل حال ما می‌کند.

 

امام صادق(ع) می فرماید: هیچ بنده‌ای نیست که گناهی کرده باشد و پشیمان شده باشد، مگر اینکه خدا او را قبل از آنکه بگوید «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیْه» می‌آمرزد.

 

​​ما پروردگارمان را نشناخته ایم... .