روایت سردار پورشه از یک طرح اسرائیلی

فارس نوشت؛ 17 ساله بوده که جنگ تحمیلی آغاز می شود و  زمانی که حضرت امام فرمودند حصر آبادان باید شکسته شود، با رضایت خانواده به عنوان یک بسیجی به همراه دیگر بسیجیان به اهواز اعزام می شود که از آنجا به وسیله لنج به آبادان می روند و این گونه ارتباط وی با دفاع مقدس شروع می شود.

در یکی از روزهای منتهی به سالگرد عملیات رمضان با وی که اکنون  یکی از نیروهای ستاد کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و وابسته نظامی سفارت جمهوری اسلامی ایران در قطر است، به گفت و گو نشستیم که ما حصل آن در زیر می آید:

*به عنوان نیروی اطلاعات عملیات اعزام شدم

به عنوان نیروی اطلاعات عملیات تیپ محمد رسول الله به منطقه عملیاتی رمضان اعزام شدم. نکته مهم درباره این عملیات، این است که بعد از اتمام عملیات بیت المقدس و  قبل از شروع حمله رمضان، رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان حمله کرد و نیروهای تیپ محمد رسول الله  به فرماندهی حاج احمد متوسلیان برای کمک به مردم جنوب لبنان و شیعیان منطقه به لبنان اعزام شده بودند.

حاج احمد به همراه چند نفر دیگر، توسط نیروهای مزدور اسراییلی گروگان گرفته می شوند و تا امروز از سرنوشت آنها خبری نیست.

با توجه به شرایطی که در کشور به وجود آمده بود و همچنین سخن امام راحل که فرمودند «راه قدس از کربلا می گذرد» نیروهای تیپ 27 به ایران برگشتند ولی در مرحله اول و دوم عملیات رمضان، حضور نداشتند و از مرحله سوم وارد شدند.

*عملیات رمضان، احقاق حقوق ملت بود

در این عملیات و به چند دلیل عمده، اولین مرتبه بود که به خاک عراق ورود کردیم. اول این که علی رغم افکار عمومی و حمایت حامیان این رژیم از آن، هنوز بخشی از خاک مناطق مرزی غرب کشور در تصرف رژیم بعث بود و دیگر این که حملات هوایی و توپخانه ای عراق به مناطق مسکونی، ادامه داشت و در آخر این که فرماندهان عراقی در مصاحبه هایی که از رسانه های آنها پخش می شد، بر ادعای عدم پذیرش قطعنامه 1975 الجزیره پافشاری می کردند.

لذا جمهوری اسلامی برای ورود به این عملیات و گرفتن حق خود، چند هدف عمده را دنبال می کرد. اول تاکید بر حقانیت جمهوری اسلامی و تنبیه متجاوز بود، چرا که دنیا قبول نمی کرد که صدام به خاک ما تجاوز کرده و معتقد بودند که یک اتفاق مرزی است و دوم احقاق حق قانونی برای گرفتن خسارات جنگ و سوم این بود که در مقابل عراق، یک اهرم قوی در دست داشتیم که رژیم بعث و مجامع بین المللی را پای یک قطعنامه قوی می بردیم که هم متجاوز تعیین شود و هم خسارت جمهوری اسلامی ایران را داده می شد.

*آغاز حمله

عملیات رمضان در 22 تیرماه سال 61 مصادف با شب 21 ماه مبارک رمضان با رمز یا «صاحب الزمان  ادرکنی» آغاز شد.

این عملیات، 5 مرحله داشت که به مدت 15 روز طول کشید. محدوده مرحله اول، منطقه شرق دجله و بصره از کوشک تا شلمچه و رودخانه اروند بود و در این منطقه، 4 قرارگاه عملیاتی مشترک با ارتش زده شد. روبروی این منطقه، سپاه سوم عراق که بسیار قوی بود، قرار داشت.

هدف مرحله اول، گرفتن خطوط مرزی بود و خط دفاعی دشمن در این منطقه بود. مرحله دوم، تکمیل مرحله اول بود. مرحله سوم که تیپ 27 وارد شدند، شرایط خاصی داشت. بعد از این که حاج احمد متوسلیان اسیر شد، حاج ابراهیم همت فرماندهی تیپ را بر عهده گرفت و نیروها را در 4 گردان سازماندهی کرد که نشان دهنده مدیریت قوی شهید همت بود.

گردان های حمزه، عمار، انصار و حبیب از تیپ 27 آماده شدند و مرحله سوم عملیات به این گردان ها سپرده شد.  این مرحله از حمله در 30 تیرماه سال 61 که مصادف با شب عید فطر بود، در محور میانی جنوب پاسگاه زید که بین کوشک و شلمچه بود و به وسعت 180 کیلومتر مربع آغاز شد.

دشمن، بخش زیادی از منطقه را با یک طراحی پیچیده به اسم مثلثی ها تجهیز کرده بود. همچنین یک کانال پرورش ماهی به عرض یک کیلومتر در منطقه وجود داشت که داخل آن را برای دفاع از شهر بصره، آب انداخته بود. نیروهای تیپ 27 در مرحله سوم، به این دژ محکم زدند.

*دشمن از پیشرفته ترین تانک ها استفاده کرد

در این مرحله از عملیات، حدود 700 تانک پیشرفته از نوع تی 72 که توسط روسیه در اختیار عراق قرار گرفته بود، منهدم شد و نزدیک به دو هزار و دویست سیصد تا از نیروهای دشمن کشته شدند. همچنین حدود 300 نفر اسیر گرفتیم و  15-14 تا از تانک های تی 72 غنیمت گرفته شد.

تیپ 27 با این 4 گردان، موفق شد ضربه بسیار سنگینی به دشمن بزند. دشمن با تلفات زیاد مجبور به عقب نشینی شد و توانستیم محدوده مورد نظر را تصرف کنیم.

آن شب، شهدای بزرگواری مثل شهید اسماعیل قهرمانی که از قدیمی ها و موسسین تیپ 27  و از یاران حاج همت و حاج احمد متوسلیان بود شهید شدند. این شهید، کسی بود که زحمت زیادی برای تاسیس و سازماندهی تیپ و آماده شدن آن برای عملیات کشیده  و دومین شهید خانواده بود.

مرحله چهارم عملیات، اول تیرماه انجام شد که در محدوده شلمچه بود. این مرحله، در محور محدوده شمالی بالای پاسگاه زید انجام گرفت و هدف، رسیدن به خاک ریزهای مثلثی بود.

*سیستم دفاعی مثلثی

دشمن بعثی در عملیات فتح المبین و بیت المقدس از دفاع پدافندی تقریبا استاندارد شده مثل خاکریز و میدان مین، استفاده کرده بود. بچه های اطلاعات عملیات ما توانستند قبل از عملیات و بعد از شناسایی از این موانع عبور کنند. مثلا در عملیات فتح المبین، توانستیم نیروهایمان را به پشت قرارگاه دشمن وارد و از آنجا عبور کرده و عمق دشمن را تصرف کردیم.

در این عملیات ها، دشمن نتوانسته بود پدافند محکمی که مانع عبور نیروهای ما شود را ایجاد کند. همچنین متوجه شده بود ما از چه تاکتیکی برای دورزدن و عبور از موانع، استفاده می کنیم. به همین دلیل، سیستم پدافند جدیدی را در منطقه دشت جنوب، از محدوده کوشک تا شلمچه  و از کوشک به سمت هورالعظیم، ایجاد کرد.

بنابراین قبل از عملیات رمضان، صدام با کمک مستشاران خارجی، منطقه ضلع شرقی بصره را به سیستم دفاعی مثلثی تجهیز کرد. (اسرائیلی ها از سیستم مثلثی در دکترین نظامی استفاده می کردند)

نیروهای ما قبل از این که به مثلثی ها برسند، باید از موانع بسیار زیادی که دشمن قرار داده بود، می گذشتند. رژیم بعث عراق، در برخی مناطق، 300-200 متر و در برخی مناطق 500 متر میدان مین، ایجاد کرده و کمین زده و بعد از آن، کانال 30 کیلومتری پرورش ماهی بود که برخی بخش های آن را آب انداخته و به صورت باتلاق درآورده بودند.

سیستم مثلثی ها به این شکل بود که دشمن در مناطق ذکر شده، سه ضلع مثلث ایجاد کرده و در هر ضلع آن، سیستم دفاعی قرار داده بود و در برخی از اضلاع آن، مین ضد نفر، چهار لول و دوشکا گذاشته بود. نیروهای ما به سختی می توانستند به مثلثی ها دسترسی پیدا کنند چرا که برخی مناطق آن ارتفاعی در حدود 2 متر داشت. تانک ها نیز به راحتی وارد موانع نمی شدند. اگر رزمنده ما وارد مثلثی ها می شد، سرباز دشمن به سهولت می توانست با پرتاب یک نارنجک، به او آسیب برساند.

لذا این مثلثی ها یک دژ دفاعی محکم بود که از همه طرف، دشمن می توانست با کمترین نیرو، دفاع کند. این سیستم پدافندی یک موضع دفاعی ثابت برای عراق شد، به طوری که شهید حمید باکری در عملیات خیبر در همین مثلثی ها گیر کرد و به شهادت رسید.

*نقش نیروهای اطلاعت عملیات در جنگ تحمیلی

نیروهای اطلاعات عملیات از نیروهای رزم دوران دفاع مقدس بودند که از قبل از شروع حمله و در اکثر مواقع در صحنه جنگ، حضور داشتند.

این نیروها برای ورود به منطقه در طی روز دیده بانی و آن را به صورت عمومی شناسایی کرده و کاملا مواضع دشمن را مشخص می کردند. همچنین به نقشه، عکس هوایی، قطب نما، دوربین و تجهیزات دیگر مسلط بودند و ابتکاراتی مثل استفاده از ماه، ستاره و حوادث طبیعی داشتند، که هر کدام کاربرد ویژه ای داشت.

یکی از هنرهای رزمندگان اسلام در دوران دفاع مقدس، استفاده از تاریکی شب بود. بعد از مشخص شدن مواضع دشمن با دیده بانی، شب هنگام به صورت تیمی و بدون اسلحه، به منطقه می رفتیم و فقط یک قطب نما و نارنجک به همراه داشتیم. تیم های شناسایی از 2 تا 5 نفر بود چرا که اگر بیشتر می شد، احتمال این که عملیات، لو برود وجود داشت.

ابتدا باید میدان مین را به خوبی شناسایی می کردیم تا روی مین نرویم. قبل از رسیدن به سیم خاردارها میدان مین بود. مین ها به وسیله سر نیزه پاکسازی می شد که این کار را سرتیم انجام می داد. بعد از آن به سیم خاردارها می رسیدیم و سعی می کردیم از آن عبور کنیم و اگر امکانش نبود، باید سسیم خاردار را طوری می بریدیم که با روشن شدن هوا، دشمن متوجه نمی شد.

*معجزه آیه وجعلنا

اگر کمین بود و دشمن خواب بود، طوری می رفتیم که به کمین دشمن نخوریم و از دوربین دید در شب و مهتاب کمک می گرفتیم و اگر در معبری بودیم که دشمن نبود از آن عبور می کردیم.

خیلی از مواقع خداوند عنایت ویژه می کرد و با وجود این که دشمن هوشیار بود، ما را نمی دید. مثلا در منطقه طلائیه که برای شناسایی رفته بودیم، ساعت 2 نیمه شب بود که که به میدان مین رسیدم، اما دشمن بیدار و هوشیار بود. در میدان مین به کارمان ادامه دادیم و آیه وَجَعَلْنَا مِن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ یُبْصِرُونَ  را می خواندیم که به عینه معجزه  قرآن را دیدم، چون دشمن ما را ندید.

حتی در بعضی مواقع و زمانی که در میدان مین بودیم، منور زیر پایمان آتش می گرفت ولی دشمن متوجه ما نمی شد و هیچ عکس العملی نشان نمی داد.

بعد از عملیات رمضان، نیروهای تیپ 27 محمد رسول الله ماموریت پیدا کردند که شناسایی منطقه را ادامه دهند که از محور کوشک به سمت القره و شمال منطقه که وسیع بود را انجام دادند.

لذا کار اطلاعات عملیات در دفاع مقدس یک کار ارزشمند، مقدس و خطرناک بود. هر معبری که در عملیات ها، کمترین شهید و مجروح را می داد، به خاطر نقش برجسته بچه های اطلاعات بود که معبر را به خوبی شناسایی و باز کرده بودند و نیروها را سالم به آن هدف مدنظر می رساندند.

*دفاع مقدس در تاریخ خواهد ماند

دوران دفاع مقدس و شهدا در تاریخ ملت ما زنده خواهد ماند و انشاالله  شرمنده شهدا به خصوص شهدای عملیات رمضان نباشیم و بتوانیم راه آنها را ادامه دهیم. در تاریخ جنگ های دنیا کسانی که برای دفاع از مرز و ناموس، مبارزه و مقابله کرده اند در همه فرهنگ ها و ملت ها مورد احترام هستند و به دین و فرهنگ ارتباطی ندارد.

 لذا باید فرهنگ معنویات انقلاب اسلامی را در رسانه ها برجسته تر کنیم و نگذاریم که به فراموشی سپرده شود.