نادعلی حکیمی: شهدا حتی وقتی که نیستند هم ولایت مداریشان را فریاد می زنند

ناد علی حکیمی، رزمنده و راوی هشت سال دفاع مقدس از شهرستان علی آباد کتول، در مصاحبه اختصاصی با گلستان24، ضمن تعریف کردن خاطره ای از ولایت مداری شهدای هشت سال دفاع مقدس، از مظلومیت و حضور ولایت مدارانه شهدای غواص در این برهه از زمان می گوید:

« حدود شش سال قبل بود. با کاروان راهیان نور، نماز ظهر و عصر را به طلائیه رسیدیم. ما بین دو نماز، متوجه شدیم که سردار باقرزاده، مسئول تفحص شهدا هم در آنجا حضور دارند. از ایشان خواهش کردیم برای زائرین خاطره ای کوتاه از شهدا تعریف کنند.

ایشان در تعریف خاطره شان گفتند: زمانی که ابوالفضلیه، در منطقه طلائیه بنا شد، جمعی از مسئولین نقطه ای را به ما نشان دادند و گفتند در این محل شهدای زیادی باید وجود داشته باشند. گروه هایی را برای تفحص فرستادیم اما در طول یک ماه تفحص، حتی یک شهید هم پیدا نکردند.

یک روز که در طلائیه بودیم، گروه تفحص بی سیم زدند و گفتند، حاجی، ما را سر کار گذاشتید؟ یک ماه است که در حال تفحص هستیم، اما یک شهید هم پیدا نشده!

همان لحظه پرچم ثامن الحجج را از مشهد آورده بودند تا بالای گنبد ابوالفضلیه نصب کنند. زمانی که پرچم بالا رفت و نصب شد، همان گروه تفحص تماس گرفت و اعلام کرد که یک شهید پیدا شد. چند دقیقه بعد هم دو شهید دیگر پیدا کردند.

دستور دادم شهدا را به منطقه ابوالفضلیه بیاورند. آن ها را داخل پرچم پیچیدیم و طواف دادیم. بعد از آن که دوباره پرچم را بالا کشیدیم، در همان منطقه 80 شهید دیگر خودشان را نشان دادند.

سردار باقر زاده می گفت: تعبیر من از این قضیه این است که شهدا حتی زمانی که در حیات نیستند، ولایت مدارند. آن ها ولایت مداری خود را حتی در حالی که حاضر نیستند اعلام می کنند. زمانی که پرچم امام رضا (ع) را آوردیم، باد بوی آن را به سمت شهدا برد . آن ها جای خودشان را نشان دادند و اعلام کردند با این که حضور نداریم آماده جان فشانی در راه ولایت هستیم. اگر صد بار دیگر هم خداوند به ما جان بدهد، ما آن را در راه امامت و ولایت فدا خواهیم کرد.

ما این همه شهید را در راه اسلام دادیم. همه آن ها آرزو داشتند، خانواده و آرمان داشتند. اما همه آن ها زندگی خود را گذاشتند تا از اسلام دفاع کنند. مخصوصا شهدای غواص عزیزمان ، شبی که به آب زده بودند، دشمن با منور منطقه روی آب را مثل روز روشن کرده بود. آن ناجوان مردان با چهارلول های ضد هوایی که کالیبر آن 22 میلیمتر است، سینه بچه های ما را شکافتند.

وجه تمایز شهیدی که روی زمین به شهادت می رسد، با شهیدی که در آب به شهادت می رسد از زمین تا آسمان است. روی زمین یک تکیه گاه وجود دارد، اما شهیدی که روی آب هیچ تکیه گاهی ندارد مظلومانه به شهادت می رسد.

عده ای از این بچه ها مجروح بودند. دست های آن ها را بستند و زنده به گورشان کردند! بسته بودن دست هایشان بیانگر این است که زنده بوده اند، به اسارت گرفته شده بودند و زنده زنده به شهادت رسیده اند. کسی که مرده باشد دستش را نمی بندند!

ورود شهدای ما در صحنه امروز، بیانگر این است که با توجه به خدعه دشمن علیه انقلاب و ولایت، آمادگی صد در صد داریم که از آن ها دفاع کنیم. حضور این شهدا در جامعه یک تحول بزرگ ایجاد می کند.

 هرگاه ایران عزیز ما دچار بحران می شود، بلافاصله شهدای ما حرکتی نشان می دهند تا مردم را بیدار کنند و از انقلاب و اسلام دفاع کنند.  آن ها با وجود خود این انقلاب را آبیاری می کنند.»