آقا جان یا ضامن اهو...

به گزارش گلستان24، یا ضامن آهو، به ضریحت که چشم میدوزم، رازى میان زمزمه‏ هاى من با تو از نگاهم جارى است. راز نهانى‏ام را بخوان که هلال طلایى گنبدت، ماه شب‏هاى تار دل‏شکستگان است.

رو به روى جلال تو مى‏ایستم تا اشک‏هایم را قطره قطره در صحن حرمت جارى کنم.
پنجره فولاد تو، جاده ابریشمى است براى ذهن خستگان تا به تو پیوند خورند.
در هیاهوى بى پناهان، پاسخ تو را مى‏شنوم که از آن سوى پنجره زمزمه مى‏کردى: «نگاه‏دار سر رشته تا نگه‏دارم».
بیا و زائرانت را که پرندگان بى بال و پر تواند و به نوشیدن جرعه‏اى از نگاه تو دل‏خوشند، همچون کبوتران گنبدت پناه‏گاه باش.
«هشتمین رکعت عشق»

رضا جان! گلوى بغض کرده زائرانت، امروز به دنبال واژه‏اى است براى تبریک میلادت. کبوتران، به صف مى‏نشینند تا یکى یکى رو به روى تو اداى احترام کنند. اى بى‏کرانه! کدام دریایى که کشتى نشسته‏گان عالم، در کنار تو پهلو مى‏گیرند تا در لنگرگاه مهر تو، چند روزى آشیانه کنند؟
تو کدام آسمان صافى که همه در هواى تازه یادت نفس مى‏کشند تا دل شوره‏هاى بى‏کران تنهایى خود را به آرامش پرکشیدن در خنکاى گنبدت برسانند؟
غروب‏ها وقتى گام‏هاى سبز صداى اذان در مناره‏ها مى‏پیچد و دل را در لذتى هراسان رها مى‏کنم، در سقاخانه دلم آماده اقامه هشتمین رکعت نماز عشق مى‏شوم. 
السلام علیک یا على بن موسى الرضا.

انـدوه چـشـمـهـای سـیـاهــش را، پـاشـیـد سـمـت فـاصـله‌هـا آهو

ای کــاش با خـودش برسـاند بـاد، ایـن قصه را به گوش خدا، آهو

در دام مانده، راه مـفـری نـیـسـت، صـیـاد هـم کـه رحـم نـدارد هـیـچ

تـنـهـا تو مانـده‌ای و بـرآورده اسـت، تا آسمان دو دست دعا آهو

نـاگـاه دیـگ رحـمـت حـق جـوشـیـد، نـوری وزیـد و مـاه نـمـایـان شــد

خـوشـحـال باش و غـصـه نخور انگار! مردی شنید رنج تو را آهو!

تـا او رسـیـد، خــانـه غـم لـرزیــد، آرامــشــی غـریـــب فـراهـم شـد

از هم گسست بند اسارت ها، دیگر شده است شاد و رها آهو

«بر مـن ببـخش صـید خـودت را مرد، من جای او اسیر تو خواهم ماند»

صـیـاد مانـد و حیرت یک پرسش، با خود هزار مرتبه گفت: آه ـ او

آخر چـگـونـه ضـامـن آهـو شد؟ صیـدی کـه رفـتـه بـود چـرا بـرگشـت؟

یعنی میان این دو چه پیوندی است؟ این نسبت میان رضا ـ آهو؟

این چرخ چرخه ای است که می‌چرخد، تا آخر زمین و زمان باقی است

در هـر کجای خاک غریبی هست ـ فریاد می‌زند که رضا، «یاهو