فیلم «محمدرسول‌الله(ص)» دیپلماسی فرهنگی و آغاز مسیر اکران جهانی
واقعیت این است که همه راه‌ها به اکران فیلم در دنیا ختم میشود. برای داشتن نفوذ فرهنگی، ابتدا محصول فرهنگی شما باید دیده شود، هر چقدر هم محصول خوب تولید کنیم ولی نتوانیم آن را به مخاطب جهانی ارائه دهیم طبعا کاری صورت نگرفته است.
هیئت انتخاب فیلم برای معرفی به اسکار از میان فیلم‌های «خداحافظی طولانی»، ساخته فرزاد موتمن،«در دنیای تو ساعت چند است؟»، ساخته صفی یزدانیان، «رخ دیوانه»، ساخته ابوالحسن داودی، «سیزده»،ساخته هومن سیدی، «شیار 143»، ساخته نرگس آبیار، «قصه‌ها» ساخته رخشان بنی‌اعتماد، «ماهی و گربه» ساخته شهرام مکری، «محمد رسول‌الله(ص)» ساخته مجید مجیدی، «ملبورن» ساخته نیما جاویدی و «من دیه‌گو مارادونا هستم» ساخته بهرام توکلی، به برازندگی فیلم مجیدی رای داد تا مجیدی پنجمین حضور خود در اسکار را تجربه کند.
به گزارش گلستان24، فیلم «محمدرسول الله(ص)» اثر خوش ساختی است که امسال پس از مدت‌ها مارا صاحب یک نماینده استاندارد در اسکار کرده است. مجیدی فیلمش را باتوجه به معیارهای فنی و ساختاری، بر اساس معیارهای جهانی ساخته و در بخش محتوا، تمام تلاش خود را برای به ظهور رساندن بخشی از زندگی پیامبر به کار گرفته است. گرچه در میان فیلم‌های بالا «محمدرسول الله(ص)» با اختلاف زیادی از سایر رقبا درصدر قرار دارد اما بنظر می‌رسد بنای سیاستگزاران سینمای ایران در دولت تدبیر و امید نیز دیده شدن این فیلم در دنیا به عنوان محصولی آبرومند از سوی ایران است.
حضور در جشنواره های جهانی قطعا در دیده شدن بهتر فیلم‌ها کمک حال خواهد بود اما براستی همه راه‌ها برای دیده شدن یک فیلم از جشنواره‌ها می‌گذرد؟ آیا مسئولان سینما هیچ راه دیگری برای دیده شدن فیلم‌های ایرانی در خارج از کشور سراغ ندارند؟ اولویت سیاستگزاران فرهنگی چیست؟ دیده شدن فیلم های ایرانی توسط جامعه غربی یا حضور در جشنواره‌ها و نقد شدن توسط منتقدان؟
برایند فعالیت‌های چندین ساله ما که معطوف به دوران یک مدیر سینمایی یا یک دولت نیز نبوده، نشان می‌دهد بعضا رفتن به جشنواره‌ها برای ما هدف و غایت به حساب آمده و گاهی با ذوق زدگی از حضور در جشنواره‌ای اروپایی و کسب عنوانی از میان ده‌ها عنوانی که هرساله این جشنواره ها بذل محبت میکنند، مایه خوشحالی گشته است.
قطعا وظیفه سینمای ایران در صدور فرهنگی انقلاب تنها به حضور در جشنواره ها ختم نمی‌شود. ظهور و بروز سینمای ایران در خارج از کشور، تحت عنوان دیپلماسی فرهنگی نظام تعریف دیگری پیدا خواهد کرد، اگر برون داد سینمای ایران را بر اساس اسناد بالادستی نظام در حوزه سینما بررسی کنیم بسیاری از فیلم‌هایی که برای رفتن به کشورهای دیگر از طریق کانال‌های رسمی کاندید می‌شوند، دارای کمترین نسبت با آرمانهای انقلاب نیز نبوده اند. به طور مثال از میان 10فیلم کاندید شده امسال برای اسکار چند فیلم حامل پیام انقلاب برای مردم دنیا است؟توجه مضاعف و بیش از حد به حضور در جشنواره ها برای چیست؟
بنظر می‌رسد جشنواره های خارجی به خاطر سهل الوصول بودن حضور و زرق و برق این فضاها و اتفاقا دیده شدن جشنواره‌ها در کارنامه و بیلان کاری بشدت مورد علاقه مدیران هستند. کاش مدیران سینمایی در سه دهه گذشته به این سوال پاسخ می‌دادند که اگر رسالت سینما، رساندن پیام ایران به دنیاست چه راههای دیگری وجود دارد؟یا بیان می‌کردند تا امروز چقدر در جهت کمپین سازی‌های بین المللی سینمایی اقدام کرده‌اند یا نفوذ سینمای ما درمیان مدیران فرهنگی کشورهای جهان اسلام چقدر و با چه کیفتی است و چه تلاش‌هایی تا کنون صورت گرفته است. برنامه مدیران سینمایی در نشان دادن فرهنگ ایرانی از طریق سینما در میان کشورهای «هدفـ» چه کرده اند؟
واقعیت این است که همه راه‌ها به اکران ختم میشود، برای داشتن نفوذ فرهنگی در دیگر کشورها محصول فرهنگی شما ابتدا باید دیده شود، هر چقدر هم محصول خوب تولید کنیم(اگر بنا را بر مناسب بودن تولیدات سینمایی در سالهای اخیر بگذاریم) ولی نتوانیم آن را به مخاطب ارائه دهیم قطعا کار مهمی صورت نگرفته است. جشنواره‌های سینمایی در دنیا برای محصولات ما همچون موزه هایی است که تنها گروه الیت سینمایی حق رفت و آمد به آن را دارند و جامعه حقیقی هدف و سینما رو در دنیا از آن بی بهره است.
با رجوع به پیام‌ها، نامه‌ها و سخنرانی‌های حضرت امام خمینی(ره) در صحیفه بخوبی می‌توان دریافت که جامعه هدف انقلاب ایران نه روسای حکومت ها بوده‌اند و نه نخبگان و عالمان جوامع غربی و شرقی، بلکه بنیان گزار انقلاب اسلامی همواره بر صدور فرهنگی انقلاب در بین ملت‌ها تاکید داشته‌اند در حالیکه ما سالهاست آثارفرهنگی خود را برای بی اعتنا به اکران برای منتقدان و کمپانی‌های فیلم‌سازی و اصحاب رسانه در مدت زمان محدود اکران می‌کنیم.
تلخی ماجرا در این است که ما پس از سال‌ها کار و هزینه گویی در بی‌راهه طی طریق کرده ایم و بدور از اصول حرفه‌ای منتظر معجزه از دل فستیوال‌ها و آکادمی‌ها هستیم. مقام معظم رهبری با نامه خود به جوانان اروپایی از طریق ارزان‌ترین،سریع‌ترین و مدرن‌ترین وسیله ارتباطی عصر حاضر که شبکه های مجازی است، بار دیگر مسیر درست بر قراری ارتباط با مردم دنیا را به مسئولان فرهنگی نظام، بویژه مدیران سینمایی نشان داد.
سالهاست در جشنواره‌ها عکس یادگاری می‌گیریم و برای موفقیت‌ههای پوشالی مان را در فستیوال های درجه دو و سه دنیا دست می‌زنیم و خوشحالیم که هنوز در میان کشورهای بدون سینمای خاورمیانه اول هستیم و با آمارسازی از سینمای جهانی ایران سخن سرایی می‌کنیم.
مقام معظم رهبری در جلسه‌ای که با کارگردانان سینما و تلویزیون در تاریخ 23/3/85 داشتند، با رصد دقیق و مدبرانه، می‌فرمایند: «ارزش ملی یعنی احساس استقلال یک ملت؛ استقلال فرهنگی. در مقابل این القای دویست ساله‌ی فرهنگىِ غرب، یک ملتی بیاید به فرهنگ خودش تکیه بکند، این خیلی ارزش دارد؛ این را تقویت کنید. حالا گاهی با رفتن به جشنواره، ممکن است این تقویت بشود، گاهی با نرفتن به جشنواره این تقویت میشود. آنجایی که لازم است نروید، نروید؛ آنجایی که لازم است به جشنواره‌های بین‌المللی بروید، بروید»
و در ادامه می فرمایند:« ما خبر داریم که همین مجموعه‌های جهانی، از جمله کَن و بعضی از جشنواره‌های دیگر، واقعاً دارند کار میکنند؛ اینها هدف دارند. اینها دوست میدارند که از حضور هنرمند برجسته‌ی ایرانی در آنجا، در جهت سیاسی، یک استفاده‌ای ببرند. حالا من نمیدانم فیلم آقای مجیدی را چقدر اکران میکنند، چقدر در جلو چشم مردم میگذارند. بله، در جشنواره احترام میکنند. من آن وقتی علاقه‌ی آنها را به هنرمند خودمان باور میکنم که این فیلم را ترویج کنند؛ جلو چشم مردمشان بگذارند و در تلویزیونشان نشان بدهند، در سینماهایشان نمایش بدهند؛ این کارها را یا نمیکنند و یا خیلی کم میکنند. لذا وقتی که تشویق و تقدیر فقط به سالن جشنواره و سکوی جایزه‌ی جشنواره منحصر است».
تجربیات گذشته و مطالبات مقام معظم رهبری از سینما بخوبی مشخص است و تجربیات گذشته بخوبی نشان از مسیر پیش رو دارد. نقشه راه مشخص است. سینما رئیسی متخصص و متعهد می‌خواهد که با اعتماد بنفس حرکت در این مسیر را آغاز کند. میران سینمایی باید از کارشناس نماهایی که در جشنواره‌های جهانی بجای افسران فرهنگی با عنوان توریست فرهنگی شرکت میکنند دوری نموده و راههای اکران فیلم‌های ایرانی را یک به یک امتحان نمایند و فیلم ارزشمند«محمدرسول‌الله(ص)»می تواند یک آغاز خوب برای حرکت در مسیر اکران جهانی باشد.
ارسال نظر