امام حسین (ع) هم تن به مذاکره نداد

سید حسین علوی، فعال فرهنگی شهرستان گرگان، در مصاحبه اختصاصی با گلستان24، استکبار ستیزی در سیره امام حسین (ع) و علل تحریف آن را بررسی می کند:

امام حسین (ع) هم می توانست با یزید مذاکره کند

یزید به سفارش پدرش، قصد کرد با چند نفر مذاکره و صحبت کند. معاویه به وی گفته بود، با اشخاصی که نام برده ام مذاکره کن و از آن ها بیعت بگیر. خیلی ها در آن زمان که روحیه انقلابی و مجاهدت داشتند و سر سفره پیامبر اسلام (ص) ، امام علی و امام حسن بودند، قبول کردند ، با یزید مذاکره کردند و به تفاهم رسیدند.

زمانی که امام حسین را می خواهند و به وی می گویند باید برای بیعت بیایی، ایشان به هیچ عنوان تن به بیعت نمی دهند. ایشان می توانستند برای مذاکره بروند.  به فرمایش مقام معظم رهبری، مذاکره به معنای امروزی. بگویند شما کوتاه بیایید ما هم کوتاه می آییم. شما برد داشته باشید ما هم برد داشته باشیم. منافع را تقسیم کنیم و به یک جمع بندی برسیم. اما چهارچوب موازین اسلامی در حوزه های اقتصادی و دیگر حوزه ها کاملا مشخص شده است و حضرت در آن حوزه حرکت می کنند.

کار به مذاکره و گفت و گو کشیده نمی شود و حضرت به طرف مکه حرکت می کنند. در مسیر عده ای به ایشان توصیه هایی می کنند. روحیه حضرت که منافع اسلام و آن چیزی که از جدش در تببین اصول موازین اسلامی در ایشان به یادگار مانده است، باعث می شود ایشان محکم قدم بردارند ، به خدا توکل کنند ، حق را اجرا کنند و نتیجه کارشان را از حق میخواهند نه از افراد.

مذاکره با یزید، بازی در زمین استکبار است

در مسیر، منزل به منزل که حرکت می کردند، باز هم به احقاق حق می پرداختند. زیرا می دانستند اگر اینجا تن به ذلت مذاکره و بیعت دهند و در تعامل با حکومت جور قرار بگیرند، در واقع در زمین کسانی بازی خواهند کرد که قصدشان تحریف اسلام و همه آن چیزی است که پیامبر اسلام (ص) به یادگار گذاشته است. اینجا امام حسین (ع) برای این که بارقه امید زنده ماندن دین اسلام روشن و چراغ هدایت برای خیلی ها باشد، می گویند من با حاکم ستم کار حتی مذاکره هم نمی کنم!

 آدم می تواند مذاکره کند، حرف های خود را بزند و خواسته هایش را عنوان کند. اما امام حسین (ع)  حتی در این حد هم حاضر نمی شوند با یزید گفت و گو کنند! و گفت و گو را هم مقدمه ای برای تحریف می دانند. اما با کسانی که احساس می کنند که قابل هدایت هستند صحبت می کند و آن ها را نصیحت می کند. این نصیحتی است برای نشان دادن راه حق.

اگر امام حسین (ع) جایی با افرادی به گفت و گو نشستند  که امروز افراد ساده اندیش از آن به عنوان مذاکره یاد می کنند، برای بیان حرف حق و نشان دادن راه است.

نتیجه آن این می شود که باید جانشان را در راه حق بدهند. آن جا که احساس می کنند که اگر حق و حقیقت با جان خودشان گره خورده است، از دادن جان دریغ نمی کنند و جان خود را تقدیم می کنند.

امروز کدام پیروز است، امام حسین (ع) یا یزید؟

ممکن است برخی تصور کنند اگر امام حسین (ع) که در اقلیت بود، مذاکره می کرد، می توانست وقت تنفس بگیرد. حرکتی که امام حسین  با آن اقلیت انجام می دهد، دربرابر عظمتی از ظلم است. اما امروز برگ برنده در دست کدام جریان است؟ مردم امروز که حتی برخی مسلمان هم نیستند و تاریخ را قضاوت می کنند، کدام جریان را پیروز می دانند؟ امام حسین با اقلیت نیرو که همه جور تحریم و سختی را پذیرفت و تا شهادت هم پیش رفت یا یزید؟

امام حسین این را نشان داد که اگر ما که مسلمان و تسلیم حق شده ایم، اگر قدم در جایی که ذات اقدس الهی فرموده است بگذاریم، تکلیف خود را انجام دهیم، ذات اقدس الهی می داند که بعد آن را چگونه هدایت کند. شاید به ظاهر شکست ظاهری را ایجاد کند اما پیروزی حتما با اصحاب حق خواهد بود.

خیلی ها به امام (ره) گفتند مذاکره کن و بگذار شاه بماند

درسی که می توانیم از استکبار ستیزی امام حسین (ع) که حتی حاضر نشد با دستگاه استکبار صحبت کند، چه برسد به مذاکره و تعامل بگیریم، این است که اگر به خدا توکل کنیم و بر اراده حداقلی نیروهای داخلی و استعداد دستگاه حق اتکا کنیم، حتما پیروز خواهیم بود. اما اگر دستمان دراز شد و در دست استکبار گره خورد، به این معنی است که جایی از کارمان لنگ می زند و بینش ما بینش حسینی نیست. شعورمان شعور حسینی نیست و ترسیدیم.

امام راحل (ره) که شاگرد مکتب امام حسین (ع) است، مگر چقدر نیرو داشت؟ ایشان به راحتی می توانستند مذاکره کنند. خیلی راحت می توانستند با رژیم در تعامل قرار بگیرد. خیلی ها به امام (ره) گفتند بذار شاه بماند  و شما امورات دینی مردم را انجام دهید. ایشان حتی حاضر به گفت و گو با حاکم جور و شاه پهلوی نشد. وی با نیروهایی که بخش عمده آن در گهواره بود استقامت کرد. این یعنی توکل و روحیه و شعور حسینی. این درس عزتمندی است.

حل مشکلات را بجای رضایت استکبار، به توان داخلی گره بزنیم

در طول تاریخ کسانی که سر تعظیم دربرابر حاکم جور و استکبار فرو آوردند و دست دادند، امروز کجای تاریخ هستند؟ آن هایی که قد علم کردند و مقابل استکبار ایستادند و جنگیدند کجا قرار گرفتند؟

خیلی از کشور های مستعمره در طول تاریخ، در مرحله ای مقابل استکبار قد علم کردند و استقلال کشور خود را پس گرفتند. خیلی از این کشور ها الگوی خود را امام حسین (ع) می دانند. درس استقلال طلبی و عزت خواهی را از ایشان گرفتند.

این ها همه نکته هایی است که باید برای ما درس و الگو شود. امروز اگر عزت و سربلندی خودمان را می خواهیم، این در گرو پشتیبانی و اطاعت از ولایت و استفاده از توان داخلی است. بجای آن که همه چیز را به رضایت استکبار گره بزنیم، می توانیم همه چیز را به توان و قدرت درونی، علم و قدرت داخلی سیستم گره بزنیم و از چاره برون رفت از مباحث تحریم ها، که مقام معظم رهبری از آن به عنوان اقتصاد مقاومتی یاد می کنند، استفاده کنیم.

ما فقط به جز اسرائیل با یک کشور ارتباط نداریم و آن هم آمریکاست. خیلی از کشور های دنیا هستند که ما با آن ها مراوده فرهنگی و اقتصادی داریم. این که ما یک کشور را بجای یک کشور بپذیریم نشانه ذلت ماست. این درسی نیست که امام حسین (ع) به ما داد! ایشان درس عزت به ما دادند.

تحریف استکبار ستیزی امام حسین (ع)، چرا؟

داشتن روحیه عزت پذیری امام حسینی، تاوان دارد. باید از مال، جان، پست و مقاممان تاوان بدهیم و سختی بکشیم.  همانگونه که ائمه اطهار این مسیر را طی کردند.

عده ای توان حرکت در این مسیر را ندارند

عده ای هستند که امام حسین (ع) را قبول دارند و می دانند که راه عزت همین راهی است که ایشان رفته اند، اما توان تحمل این مسیر را ندارند. این راه توان و جگر می خواهد که عده ای ندارند.

عده ای مبناهای فکری امام حسین(ع) را قبول ندارند

عده ای سطح شعور حسینی پایینی دارند. نوع نگاه و مبناهای فکری و دینی آن ها با امام حسین (ع) متفاوت است. حتی در رسانه ها گفتند که ایشان فرد خشونت طلبی بوده است و اگر امام حسین این اشتباه را انجام داد، به واسطه اشتباهی است که پیامبر(ص) در فلان جا انجام داده بود. این عده خود خدا را هم قبول ندارند.

عده ای رفاه زده شده اند

عده ای هم توان دارند، امام حسین را هم قبول دارند، اما نمی توانند از منافع مالی خود بگذرند. نمی توانند از رفاهی که برای خود ایجاد کرده اند بگذرند و به تعبیر مقام معظم رهبری رفاه زده شدند. « اشرافی گری و رفاه زدگی شما را از آرمان های انقلابی دور می کند»، شرح حال این افراد است.

عده ای با سکوت به تحریف دامن می زنند

عده ای کاری به کار کسی ندارند و با سکوت خود به تحریفات دامن می زنند. اگر مبارزات امام حسین (ع) تحریف شوند، کسی که توان حرکت ندارد، می گوید امام حسین (ع) خودشان هم مذاکره کردند، پس ما هم مذاکره می کنیم. کسی که با مبنای امام حسین (ع) مشکل دارد، با تحریف ایشان را به مبناهای فکری خودش می کشد. عده ای هم که رفاه زده اند، به فکر منافع خودشان هستند.

کسانی که بایعت و شایعت و تابعت نسبت به تحریف دارند، محافظه کار شده اند و با شرایط موجود سازگاری پیدا کرده اند. این چهار دسته به تحریف استکبار ستیزی امام حسین (ع) مایل هستند.