ترویج علنی فحشا در سالن‌های بسته تئاتر/استفاده از الفاظ رکیک در تئاتر«صندلی‌ها»

در هیاهوی جشنواره فیلم فجر و در شرایطی که عمده فعالیت های رسانه ها معطوف به آغاز این رویداد هنری سالیانه شده است، در تالارهای نمایشی همین شهر و در گوشه و کنار سالن های اجرای آثار جشنواره تئاتر فجر شاهد رخ نمایی برخی آثار بی پشتوانه از اخلاق و منش این مملکت اسلامی هستیم و به دلیل عدم پیگیری گزارشگران و خبرنگاران رسانه از این رویداد، شرایط ناگوار فوق بدون هرگونه پشتوانه خبری به اجرا در می آید.

 به گزارش گلستان24، قصه از این قرار است که شاهد نمایش هایی در جشنواره تئاتر فجر هستیم که انگار از هیچ گونه فیلتری از سوی مسئولان فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل هنرهای نمایشی و دبیر جشنواره و مسئولان مرتبط رد نشدند و بدون هرگونه ممیزی در برابر دیده مخاطبان درآمدند و با توجه به این که سالن های جشنواره تئاتر معمولا تکمیل بوده و بخش مهمی از ظرفیت آن را افراد دانشجو و قشر جوان پُر می کنند، حاد بودن این جریان بی اخلاقی بیشتر می شود.

یکی از آثار بی هویت به نمایش درآمده در جشنواره سی و چهارم تئاتر فجر، نمایش «صندلی ها» به نویسندگی و کارگردانی حسین رحیمی و گروه هنری پاپیون بوده که با حضور 2 بازیگر معلول به روی صحنه رفت و سازنده با سوء استفاده از این افراد هر چه را که در جهت غیراخلاقی بود در بین دیالوگ ها و رفتار آن ها قرار داد. مواردی شرمسارانه که تحمل سختی از تماشای آن رقم خورد که حتی بیان آن هم در این نوشتار مشکل خواهد بود!

 نمایش «صندلی ها» که براساس نمایشنامه ای از اوژن یونسکو به اجرا درآمده تنها در ایده اولیه اش مبنی بر رویاهای سرکوب شده زوجی در دریای آرزوهاشان مانده و از فضا و رخداد فوق تا می توانسته بهره برداری های جنسی کرده است، چنان که بازیگر مرد این نمایش بارها در برابر تماشاگران اقدام به گفتن کلماتی رکیک و نشان دادن علائمی غیر اخلاقی و اصطلاحاتی معنادار از روابط جنسی با بازیگر زن نمایش می کند.

در بخشی از این نمایش که با تصور خیالی حضور میهمانانی در مراسم سخنرانی مرد رخ می دهد، شاهد رقص زن با مرد غریبه و به شکلی مترادف رقص مرد با زنی دیگر از میهمانان هستیم.

همچنین انواع نشانه های جنسی شرمسارانه و نمایش بوسه و بیان عشق بازی های مرد و زن در نمایش «صندلی ها» آن را به رکیک ترین اثر جشنواره تبدیل کرده که اگر جایزه ای هم در این باره وجود داشت، حتما نصیب کارگردان این اثر می شد! از این رو سوء استفاده از بیماران سندرم داون و معلول در این نمایش شرایطی از رفتار و گفتارهای شنیع و غیر قابل تحملی را رقم زد. مثلا در موارد متعددی شاهد این بودیم که زن در خیالش مقابل دکتری قرار گرفته و در صدد جلب توجه اش برای بازدید اندامش قرار دارد و چند بار اشاره به مردان گرانقدر می کند. مرد هم با نشان دادن علائمی به توصیف مادمازل می پردازد! و این روایت غیر اخلاقی همچنان در صحنه نمایش جشنواره تئاتر فجر ادامه یافت.

این چه شرایطی است که در سالن های بسته نمایش ما فحشا به شکلی علنی عیان می شود و قصه بی اخلاقی ها در سطح جامعه و میان خانواده ها به نمایش درمی آید. آیا دبیر جشنواره و ستاد برگزاری جشنواره این نمایش را دیده و حاضر هستند با خانواده خود آن را تماشا کنند؟ آیا حتی اگر به شکلی نادانسته خانواده ای اهل ادب و نزاکت در این نمایش حاضر شوند، می توان از اثرات مخرب آن چشم پوشی کرد؟ آیا جشنواره ای که با استفاده از نماد شی ء و به کارگیری 2 صندلی خیالی مربوط به مرد و زنی غریبه آن ها را روی هم سوار کرده و سپس توسط همان بازیگر معلول اعلام آتش بس و عدم تهاجم می کند، رویدادی در راستای این کشور و این ماه گرانقدر خواهد بود؟! پس اگر این گونه با فاصله نسبت به مساله مهم فجر انقلاب برخورد می شود، بهتر است این نام گرانقدر از جشنواره فوق کاملا حذف شود و هر نام غیراخلاقی جایگزین گردد. اگر بخواهیم بی بند و باری های نمایش «صندلی ها» را عنوان کنیم، فرصت و زمان بسیاری لازم است و جدای از این انقدر نشانه ها و علائم و بازتاب های این نمایش سطحی گسستاخانه بوده که شرم و حیا اجازه عنوان آن را نمی دهد. از طرفی به دلیل فرهنگ سازی های نادرست و وجود ابزارهای تکنولوژیک غربی به کارگیری ادبیات غیر اخلاقی در جامعه شیوع یافته و در هنگام اجرای ادبیات نامناسب «صندلی ها»  نیز شاهد خنده و علاقمندی مخاطبان حاضر در سالن بودیم!

آن چه مهم است تلاش برای زدودن این شرایط ناگوار در بدنه تئاتر کشور است که با استفاده از متن های غیر ایرانی و اجرایی مغایر با فرهنگ دینی و آئینی ما در راستای بی اخلاقی حرکت می کند. معضلی که براساس اخبار رسیده به نگرانی های حضرت آقا هم تبدیل شده و در هنگام بازدید از نمایشگاه کتاب امسال به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی متذکر شده بود و البته هنوز بدون هرگونه پیگیری از سوی مسئولان وزارت خانه بوده است.