بیگانگی پوشش در کشور و غفلت مسئولان / جشنواره مد و لباس با کارکرد فروشگاهی

به گزارش گلستان24، جشنواره های بی هویتی که با وجود عاریه ای از عنوان گران بهای فجر در انواع رشته های فیلم و تئاتر و شعر و موسیقی و تجسمی برگزار می شد، کم بود که عنوان بامسمای مد و لباس هم بر آن افزون شد! و قصه ها صد غصه شد که چگونه می شود که هنوز چارچوب مشخصی در راستای پوشش مندی و انتخاب الگوهایی پایدار در ایران مشخص نشده که بساط جشنواره راه انداخته ایم و از برگزاری جلسه شورای سیاست ‌گذاری تا برپایی جشنی دورهمی با عنوان پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی مد و لباس فجر سخن ها برافراشته و دل ها رو به وعده سامان دهی مد و لباس در کشور به راه انداخته ایم! سامانی که در بند ویرانی است و هویتی بر آن استوار نیست و اصلا گزینش بین المللی بودن و حضور برندهای خارجی در آوردگاهی که عنوان ملی فجر را دارد و سودای رسیدن به چارچوبی اصیل از پوشش مندی، چه تناسبی می تواند داشته باشد؟!

به راه دوری نرویم و گذر به احوال مد و لباس در این سال ها و نزد مسئولان وزارت ارشاد و متولیان فرهنگی داشته باشیم که انواع راه های تعحب بر انگیز بر آن متصل شد؛ از انتخاب شیک پوش ترین فرد ایرانی که ادامه ای در انتخاب دختر شایسته ایرانی در دوران طاغوت بود تا برپایی نمایشگاه هایی که داعیه الگوسازی داشته و در نهایت تبدیل به شوی مدل ها به تقلید از برنامه های آن سویی گردید! و چه وهمناک است که بدون وجود برنامه ای مشخص و راهی مطمئن به دنبال اجرایی ساختن وعده هایی باشیم که از درون کاملا تهی است. در این میان حمید قبادی، رئیس پنجمین جشنواره بین‌المللی مد و لباس فجر به انضمام مدیران دیگر فرهنگی وعده هایی رنگین داد و اظهار تمایل کرد که با واگذاری مسئولیت های دولتی به نهادها و اصناف خصوصی شاهد شرایط مساعدی شویم. اما از این مطلب و این نوع واگذاری ها می توان تعبیرانداختن توپ در زمین حریف در یک بازی تدافعی داشت تا به جای در اختیار گرفتن توپ جهت بازسازی حرکتی تیمی برای رسیدن به موفقیت، زمین را واگذاریم و خصوصی سازی در این چرخه همچون وادادگی دولت تعبیر خواهد شد تا اهمیت دادن به بخش خصوصی. از این رو در فرار به جلوی مسئولان، پنجمین جشنواره بین‌المللی فجر به بنیاد فرهنگی اصناف ایران واگذار شد اما سوال این جا است که اهداف برگزاری چنین جشنواره ای چیست و آیا ارائه چند دست لباس که همانند فروشگاهی بزرگ عمل می کند، می تواند ما را به الگوهای شایسته و پایداری از وضعیت مد و لباس نزدیک نماید؟! که براساس آن چه مشاهده شده است، پاسخ این سوال، منفی برجسته ای است و باید مسئولان ارشاد پاسخ دهند که نتیجه آن همه وعده از اهداف اعلام شده برای کارگروه مد و لباس چه شد؟ و چه نتایجی در بر داشت که دلخوش به برگزاری جشنواره ای در 13 استان شویم که بی سر و صدا در آخرین روزهای سال پیش به پایان رسید و تنها خروجی از آن اعلام نفرات برتر بود!

در آسیب شناسی بی هویتی حوزه مد و لباس که غافل از ماهیت اسلامی و ایرانی است باید به نکاتی قابل توجه چشم دوخت و کار را به افرادی دغدغه مند و نه پُرهیاهو سپرد که هم کاربلد باشند و هم توانا در اجرایی کردن اهداف تعیین شده و یکی از آن ها توجه به طراحانی خوش ذوق است که از ظرافت های هنرمندانه ایرانی بهره برده و به جای کپی برداری از طرح های خارجی به دنبال نشانه های اصیل این مرز و بوم باشند. در این میان بحث کاربردی بودن لباس‌ها در جامعه اسلامی ـ ایرانی ما باید مورد توجه قرار گیرد. در عرصه تولید هم نبود حمایت های لازم باعث شده که حتی در بخش های مانتو و مقنعه که مختص مردمان ما می باشد دل به تولیدات خارجی ببندیم! در این میان عدم وجود ساختاری مشخص در صنعت پوشاک و نبود مرجعی متخصص و قدرتمند برای حفظ و احیای فرهنگ و هنر اسلامی-ایرانی به این عرصه ضربه زده و موجب هجوم تفکرات پوششی بیگانه و گرایش مردم شده است که باید اهتمامی ویژه در این خصوص هر چه زودتر صورت گیرد.

منبع: سراج24