از صنایع دستی مینودشت چه می دانید؟

در این عرصه انسان دخالت داشته و دست به دست، سینه به سینه از نسلی به نسلی دیگر منتقل شده و از گذشته‌های دور تا به امروز به حیات ارزشمند خود ادامه داده است. هر رشته صنایع دستی تبلور اعتقادات، ابتکار، اندیشه، ذوق و خلاقیت و شیوه معیشت قوم و ملتی می باشد.

به گزارش گلستان 24، باتوجه به شرایط زیستی مناسب، شهرستان مینودشت از گذشته مهاجرپذیر بوده است. از این رو قومیت‌های مختلفی در این شهرستان زندگی می کنند، که مهمترین آنها قزلباش، فارس، سیستانی و بلوچ و.... می باشد. هر کدام از این اقوام صنایع دستی مخصوص به خود دارند، مهمترین صنایع دستی در شهرستان مینودشت عبارتند از: نوغانداری و ابریشم بافی، نمد مالی، سوزن دوزی، حصیر بافی و گلیم بافی و بافت قالی و قالیچه.

ابریشم بافی:

در بین صنایع دستی، ابریشم بافی بیشترین هنرمند را در منطقه رامیان و مینودشت به خود اختصاص داده است و در میان روستائیان این منطقه زنان روستایی به کار نوغانداری و ابریشم بافی می پردازند.

براساس مدارک تاریخی، اولین کشوری که به صنعت تولید ابریشم دست یافت، کشور چین بود. و این زمان را مورخین 2650 سال قبل از میلاد ثبت کرده اند. عبور جاده ابریشم از ایران، که محموله‌ای ابریشمی چین از این راه به کشورهای اروپایی حمل می‌شد، موجب رواج صنعت نوغانداری در ایران گردید. شرایط مطلوب زیستی و جغرافیایی برای پرورش کرم ابریشم موجب توسعه صنعت نوغانداری و تولیدات ابریشمی در منطقه مینودشت و تداوم آن شده است.

ابریشم بافی در شهرستان مینودشت به همان سبک و شیوه قدیم و از وسایل ابتدایی استفاده می کنند. و زنان بیش از مردان به کار نوغانداری و ابریشم بافی می پردازند. تا چند دهه اخیر پارچه‌های ابریشمی بیشترین پوشاک و البسه مردم مینودشت به ویژه زنان را تشکیل می داد، ولی اکنون برخی زنان در مراسم و جشن‌ها به استفاده از لباس‌های محلی می‌پردازند، و مهمترین کاربردهای تولیدات ابریشمی در مراسم تولد، ازدواج، ختنه سوران ومرگ است.

اصلی ترین مصرف آن بافت پارچه های ابریشمی و دوخت لباس‌های با پارچه‌های لطیف وخنک مناسب فصل گرما و هم در لایه آسترخزهای زمستانی به عنوان عایق مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع دست بافته‌های سنتی ابریشمی عبارتند از: انواع شال و روسری – انواع چادرشب – انواع دستمال – انواع روسری – انواع نوار – انواع قالی و...

نمدمالی:

بدلیل داشتن شرایط آب وهوایی واقلیمی مناسب دراین شهرستان ووجود مراتع وچراگاهها، دامپروری وپرورش گوسفند بسیارمورد توجه است، وبه همین سبب شرایط پرداختن به نمدمالی مهیا می باشد. از این رو در اکثر روستاهای شهرستان مینودشت نمدمالی رواج دارد و زنان نمدمال بیشتر در فصل بهار وتابستان بعد از چیدن پشم گوسفندان، به نمدمالی می پردازند.

نمدمالی فرآیندی است، که طی آن پشم گوسفند را چه با استفاده مواد رنگزا و چه بدون استفاده از مواد رنگزا به اشکال وانواع گوناگون می توان محصولاتی با کاربردهای متفاوت بدست آورد.

انواع محصولات نمدی:

1- سپک: نوعی از نمد است که در پوشش بدن انسان نقش داشته و به صورت نیم تنه بدون آستین است

2- نمد دولا: برای فرش کردن و نشستن استفاده می شود.

3- نمد فرنجی، نمد کرک، نمد کله بال که کاربرد پوششی دارند، و در فصل زمستان چوپانان و کشاورزان از آنها استفاده می کنند.

4- نمد گردله یا جل اسب: نوعی پوشش مخصوص اسب است، که زیر زین بر پشت حیوان قرار گیرد.

5- پالان

6- کلاه نمدی

7- دوش یا کیف چوپانان

8- نمد جانمازی

9- نمد آلاچیق ترکمن

10- نمد تزئینی

11- نمد زیرانداز

12- نمد پادری

13- نمد چوقا ( نوعی پوشش )

چوغا بافی:

این هنر که به حدود 80 الی 100 سال پیش بر می گردد هنر دست زنان روستای قلعه قافه بوده است. چوغا به تن پوش پشمی که بر روی لباس مردان پوشیده می شده و هم جنبه گرمایی را داشته است گفته می شود.

این تن پوش از جنس پشم گوسفند و به رنگ سیاه انتخاب می شده و نحوی بافت آن همانند ابریشم بافی از همان دستگاه سنتی ( چاله ) و گورد و شانه ، ماکو ، پدال ، قرقره ، چرخ دستی بوده است