همجنس‌بازی که در همه دوره‌ها جزو انتخاب‌های کن است

به گزارش گلستان24،  نخل طلایی شصت و نهم کن 2016 به بهترین فیلم اختصاص یافت و جوایز بهترین ها در بخش های مختلف بهترین بازیگر مرد و زن و فیلمنامه و کارگردانی و غیره هم به افراد برگزیده اعطاء شد و البته مایه مسرت است حضور 2 ایرانی در جمع بهترین های جشنواره قدیمی و معتبر کن اما در کنار همه حواشی ها و تبریک ها و شادی های رخ داده پیرامون جایزه ها، مسائلی دیگر قابل تامل است و آن انتخاب زیرکانه دست اندرکاران کن می باشد که در بخشی از جوایز صورت دادند؛ مساله ای که به دلیل عدم اطلاعات کافی در خصوص سینمای جهان مورد توجه هیچ رسانه سینمایی داخلی قرار نگرفت. اما جریان چیست؟ شخص و یا بهتر بگوییم جریان مورد نظر در این باره همان مساله عنوان شده توسط بهروز افخمی در نشریه وطن امروز و برنامه تلویزیونی هفت درباره رویکرد متفاوت دست اندرکاران کن نسبت به آثار سینمایی و توجه ویژه سیاستمداران جشنواره به آثار دگرباشانه می باشد، چنان که در مسیر تازه ای از چنین نگاهی فیلمسازی با گرایش های همجنس بازانه را در میان انتخاب شده ها یافتم.

در واقع با پیگیری آنلاین مراسم اختتامیه کن 2016 در یکشنبه شب منتظر اعلام نامی بودم که به نوعی پسر سوگلی جشنواره کن است! فیلمساز کانادایی الاصلی که به طور رسمی خود را دگرباش خوانده و از اولین اثرش تاکنون به شکل برجسته ای سعی دارد چنین نگاهی را در فیلم هایش تسری دهد. «زاویه دولان» 27 ساله در میان جوایز 8 گانه کن صاحب عنوان جایزه بزرگ هیات داوران شد؛ جایزه ای که بعد از نخل طلای بهترین فیلم به عنوان مهم ترین جایزه جشنواره کن شناخته می شود و نمایانگر دیدگاه سیاستمداران جشنواره کن می باشد و حالا تازه ترین ساخته دولان جوان با نام «این فقط پایان دنیا است» در جایزه کن به جایزه مهمی دست یافت تا همچنان کشف کنی ها به عنوان سازنده آثاری با نگرش های مسموم همجنس خواهانه به فعالیت های برنامه ریزی شده خود و سیاستمداران ادامه دهد.

برای اثبات ادعای فوق لازم است کمی بیشتر فیلمساز و آثارش را برای مخاطبان شناسایی کنم، چرا که زاویه دولان با وجود کسب جوایز متعدد در سال های اخیر به دلیل سینمای خاص و آثار گمنامش برای مخاطب ایرانی آشنا نیست و حتی به دلیل فضای غیراخلاقی منعکس در آثارش مطابق معمول تحت برنامه های ویژه زیرنویس دار سینمایی قرار نگرفته است! دولان تاکنون 6 فیلم ساخته و در 1 فیلم هم با نام «ترانه فیل» بازی کرده است. آخرین ساخته دولان با نام «این فقط پایان دنیا است» که براساس نمایشنامه ای نوشته شده توسط ژان لوک لاگارس ساخته شده و محصول مشترک فرانسه و کانادا است، با وجودی که چندان توجهی در میان منتقدان مطرح جهانی نیافته و در فهرست داوران نشریه اسکرین که متشکل از منتقدان بین‌المللی است، نمره 1.3 را کسب کرده است، در نهایت با نگاه دست اندرکاران جشنواره کن عنوان دوم جایزه مهم کن را به دست آورده است.

در تحلیلی که برای چنین انتخابی دارم، آن را در راستای سیاستی برنامه ریزی شده توسط سیاستمدارن جشنواره کن می دانم، چرا که بعد از رسوایی های صورت یافته و حمایت علنی آن ها از آثاری بی بنیه از لحاظ سینمایی اما دارای موضوعاتی بحث برانگیز مانند همجنس گرایی، هولوکاست و غیره که اوج این رویکرد با انتخاب فیلم سخیف و جنسی گرایانه «آبی گرم ترین رنگ است» در سال 2013 بوده است، حالا خواسته اند به جای اعطای جایزه نخل طلای بهترین فیلم، عنوانی فرعی چون جایزه بزرگ هیات داوران را به چنین آثاری اختصاص دهند تا چندان جلب توجه نکند و از طرفی در مسیری از چراغ خاموش بتوانند ادامه حمایت های خود را از فیلم های دگرباشانه و هنجارشکن به لحاظ موضوعاتی خط قرمزی صورت دهند.

جشنواره کن خود را کاشف فیلمسازان پُر آوازه ای چون استیون سودربرگ و کوئینتن تارانتینو دانسته و حالا از نسل جدید فیلمسازان به زاویه دولان نظر افکنده است و این حمایت از اولین ساخته جوانی 20 ساله در سال 2009 آغاز شد که فیلم دگرباشانه اش با نام «من مادرم را کشتم» صاحب 3 جایزه از بخش «دو هفته کارگردانان» جشنواره فیلم کن شد و این موضوع موجب به جریان افتادن موفقیت های جهانی این فیلم در سطح جشنواره ها و در نهایت حضور در میان رقبای جایزه سالانه اسکار گردید.

«من مادرم را کشتم»، « تپش‌ های قلب»، « به‌ هرحال لارنس»، «تام در مزرعه»، «مامان» و «این فقط پایان دنیا است» فیلم های ساخته شده توسط زاویه دولان بوده که هر یک نگاه و معضلات و وضعیت فکری شخصیت های همجنس باز را نمایان می سازد؛ آثاری که اگر چه توسط فیلمساز به عنوان تریلر روانشناسانه شناخته می شود اما ماهیتی دلبرانه از توجه به رفتار همجنس خواهانه دارند و این مساله بیشتر ماهیت مهم ترین جایزه به اصطلاح هنری جهان را منعکس می سازد. جالب این جا است که آثاراین فیلمساز همیشه جزو انتخاب های داوری کن بوده است و فیلم قبلی این فیلمساز با نام «مامان» نیز عنوان جایزه بزرگ هیات داوران را در سال 2014 کسب کرده بود و به واسطه آن این فیلمساز با سنی کم به عنوان عضو هیات داوران بخش اصلی جشنواره در سال 2015 انتخاب شد.

با آگاهی از چنین روندی در انتخاب های کن، ماهیت تازه ای از این جشنواره پُر سر و صدا برای مدافعان سینه چاکش برملا شده و حال و روز جشنواره های خارجی بیشتر نمایان می شود.

منبع: سراج24