بازیگرانی که خود را تریبون ملت می دانند

به گزارش گلستان 24، شهرت ممکن است برای خیلی ها دوست داشتنی باشد. برای بعضی ها هم شهرت لازم است. اما به این شرط که خودشان با کلام و رفتارشان و به سبب آگاهی بخشی در میان مردم مشهور شده باشند. شهیدی که در تمام عمر گمنام زندگی کرد و جهاد کرد، از همه چیزش گذشت و برایش دین و مردم و وطنش از جانش مایه گذاشت، بعد از شهادتش تازه زندگی زیبایش فاش می شود و مشهور می شود.

شهرتی که به الگو شدن شهید منجر می شود. یا مبلغی که درس دین می دهد. دین همراه با سیاست، یا سیاستمداری که دغدغه اش دین و مردم است، یا مسئولی که هم و غم اش آبادانی و خدمت رسانیست. این شهرت ها زیباست.

اصلاً از یک جای دیگر مردم باید بفهمند تا درس بگیرند و راهشان را ادامه بدهند.

اما نوعی دیگر هم شهرت داریم. شهرتی که به سبب بازی کردن در یک فیلم بدست بیاید. جلوی دوربین می روند و خوب نقش بازی می کنند و مشهور می شوند. شهرتشان بالا می گیرد آن زمان که زیبایی ظاهری هم داشته باشند. برای بعضی می شود نور علی نور!

اما یک نکته دردآور در پس این داستان بی پایان شهرت بازیگران و... وجود دارد. اگر کسی مشهور است به سبب بازی در یک تیم ورزشی، خب بخاطر حرفه ای بودن و متخصص بودن در آن رشته است. یا اگر در فیلم بازی کردن مشهور شده است، بخاطر خوب نقش بازی کردن و تخصصش در این هنر است.

آیا این افراد حق دارند بجای ملت ایران فکر و در تریبون هایشان در این سمت و آنور آب افکار خود را به نام ایران منتشر کنند؟!

این ظلم است و مردم ایران حق دارند علیه این افراد شکایت کنند. دردآور است که نزدیکی های انتخابات مجلس برایتان ایمیلی بیاید از سایت سریال اینترنتی شهرزاد و رای بازیگران برجسته فیلم را به گوش مخاطبان برساند. این یعنی تبلیغ، آنهم در زمان پایان زمان قانونی تبلیغ، اینها که خود قانون را رعایت نمی کنند چه انتظاری از مسئولین دارند و مردم چطور باید به این ها اعتماد کنند. اینها از علاقه و حمایت مردم سواستفاده می کنند.

چون فلان بازیگر زن طرفدار فمینیست است، پس این یک اندیشه نیکوست و اگر کسی مخالفت کند که چرا از تریبون به نشر عقاید خود کمک می کنید می شود سلب آزادی اهالی شهرت!

متاسفانه تعداد معدوی از این اهالی با سواستفاده از جایگاه اجتماعی شان در میان مردم و با استفاده از تریبونی که در اختیار دارند، چه صفحاتشان در شبکه های مجازی و چه مصاحبه هایشان در تلویزیون و... به خیلی از چیزهایی که برای ملت ایران ارزشمند هستند توهین می کنند و با ظاهری زننده حاضر می شوند.

وقتی فیلم هایشان که سراسر اهانت به ملت و ناامیدی و فضای خفقان و بی آینده ایران است بعنوان نمایند فیلم ایرانی به جشنواره های مختلف خارجی می برند، آیا ملت متدین ایران حق ندارند از اینها شاکی باشند که یک مشت دروغ و ساخته های منفی ذهن خودشان را به عنوان فرهنگ ایران به جهانیان نمایش می هند؟!