تاملی به طرح آزادسازی ماهواره ها در دولت یازدهم/ احیای امید ازدست رفته دولت یا وقت کشی در دقایق ناامیدی؟!

به گزارش گلستان24،  آیا ماهواره آزاد می شود؟ آیا زمینه های فکری جهان مدرن تصمیمات متولیان ارشاد را دچار تغییر ساخته است؟ آیا.... و آیا بدنه فرهنگی دولت یازدهم با قوانینی چون اصلاح قانون ماهواره و در اختیارگیری مجوز برگزاری کنسرت ها در پی احیای امید از دست رفته هنرمندان از دولت تدبیر و امید است؟!

سوالات بالا و بسیاری از پرسش های دیگری که در گوشه ذهن آدمی شکل گرفته و شاید هنوز برای بازتابش در میان تحلیل ها کمی زود باشد، زنگ های خطر را برای وجوه ارزشی وضعیت فرهنگ و هنر به صدا در می آورد.

 از سویی شرایط نامناسب موجود در عرصه های مختلف سینما، تئاتر، تجسمی و موسیقی که با برپایی انواع گالری های بی محتوا و اکران فیلم های سخیف و به صحنه رفتن آثار نمایشی مبتذل و مجوز انتشار و اجرای آلبوم های بی هویت رخ داده است، سخن و اعتراض نسبت به وزارت خانه دولت یازدهم را بالا برده و در میانِ همه ناامیدی های رخ داده حتی میان امید داران انتخابات 24 خرداد ماه سال 1392 حالا شاید دولتمردان عرصه فرهنگ تنها راه ممکن را رجوع به مواردی دلبرانه از حیث ناممکن هایی چون آزادسازی ماهواره برای مردم بدانند؛ حرکتی پوپولیستی برای جذب رای بخشی از بدنه جامعه و هنرمندان که ادامه ای بر انواع وعده های انتخاباتی دولتمردان بوده و حیرت انگیز این که اوضاع در سال رو به پایان برای دولت چنان نامساعد است که از مقام منتقد سیاست های تبلیغاتی دولت قبل به عنوان مجری این دست برنامه ها دست به کار شود! این برخورد اصلاحی نسبت به قانون منع ماهواره در تعارض با دیدگاه مراجع تقلید و مقام معظم رهبری است که در سال 1378  طی سخنانی به قانون ممنوعیت استفاده از ماهواره اشاره داشته و فرمودند: «قانون ممنوعیت ماهواره که مجلس شورای اسلامی، چند سال قبل از این، آن را تصویب کرد، یک قانون کاملا درست و بجا بود. حداقلش این است شما توانسته اید چند سال این نفوذ را به عقب بیندازید و ان‌ شاء اللَّه باز هم خواهید توانست.»

اصلاح وضعیت فرهنگی و یا اصلاح قانون ماهواره؟!

چندی پیش بود که گفت و گوی علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با خبرگزاری مجلس شورای اسلامی؛ «خانه ملت» موجی از حیرت را به همراه آورد. جنتی در پاسخ به وضعیت آثار سینمایی که تیزرهایشان از شبکه های ماهواره ای پخش می شود، به موضوعی چون اصلاح قانون ممنوعیت از ماهواره اشاره کرد و گفت: «می‌ توان از ماهواره برای تبلیغ کالای فرهنگی بهره برد اما این مساله در شرایطی تحقق پیدا می ‌کند که استفاده از ماهواره قانونا مجاز شود.» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت یازدهم چنان در اجرای این قانون مصرانه صحبت کرد که مشخص شد این اندیشه بارها در ذهنش مرور شده و یا از طریق مشاورانش در حوزه فرهنگ به وی منتقل شده است. چنان که علی جنتی درباره وضعیت ماهواره ها در ایران افزود: «اصلاح این قانون بسیار ضروری است و حتما باید اصلاح شود چرا که استفاده افراد از ماهواره به کل غیرقانونی است اما اکثریت مردم از آن استفاده می ‌کنند. در واقع حداقل 70 درصد مردم خلاف قانون رفتار می ‌کنند. با این حال، مادامی ‌که قانون ممنوعیت از ماهواره وجود دارد قوانین زیرمجموعه آن نیز اعمال خواهد شد.»

این گفته ها در واقع خط مماسی با انواع نگاه های ناگواری می تواند باشد که از تلاش برای گسترش برنامه های بی محتوای ماهواره ای وجود دارد یعنی در حالتی خوش بینانه نیز کسی نمی تواند کتمان نماید که درصد بسیار بالایی از تعداد شبکه های ماهواره ای با نگره ای ضد اخلاقی و با پرداختی وقیحانه راه اندازی و فعال هستند و جدا از نگاه های فریبنده سیاسی آن ها درباره اتفاقات داخلی کشور، نگاهی که از این شبکه ها منعکس می شود همراه با نگره ای سخیف، مبتذل و بی قید و بند است و مسئولان فرهنگی به جای تبعیت از قانون مصوب شده در سال 1373 که در ماده 4 آن تصریح شده است « کلیه دستگاه‌ های فرهنگی کشور موظفند اثرات مخرب استفاده از برنامه‌ های منحرف ‌کننده را در جامعه تبیین نمایند.» در صدد پاک کردن صورت مساله هستند. دامن زدن به مسائلی منحرفانه که به وفور در میان برنامه های مبتذل شبکه های رنگی ماهواره همچون سمی برای خانواده های ایرانی نمود دارد و نیاز است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با برنامه هایی منسجم و آثاری جذاب و ارزشمند به مقابله با این جریانات فکری نامناسب بپردازد نه این که در صدد آزادسازی و دسترسی همگان از ماهواره باشد.

اصلاح قانون ماهواره و یا بازگشت امید از دست رفته؟!

ماهواره از نیمه دهه 60 شمسی به شکلی کمرنگ وارد خانه های تعدادی محدود از مردم شد و در این سال ها متاسفانه رشد بالایی یافته است اما عدم توجه بسیاری از خانواده های ایران نسبت به این پدیده جهان تکنولوژیک که اثراتی مغایر با نگاه مردمان معتقد ایرانی دارد همچنان در این سال ها به قوت خود باقی است و فعلیت بخشیدن به قانون منع استفاده از ماهواره ها در واقع تهییج نگاه مردم در رسمیت بخشیدن به این آوردگاه مضر غربی است. البته در همه این سال ها برخی سیاسیون جهت ادای دین به جماعتی از طبقه مرفه جامعه و در اختیار داشتن رای و نگاه قشری از افراد مطرح به دنبال سرک کشیدن به قانون مصوب مجلس برآمدند و حالا هم به نظر می رسد دولت یازدهم از طریق مدیران ارشد فرهنگی خود در صدد احیای امید از دست رفته با استفاده از مواردی انحرافی چون قانون ماهواره ها است. راهی که توسط یاران اصلاح طلب این دولت در مجلس ششم با مخالفت شورای نگهبان به بن بست خورد و  سرانجام در سال 1387 نمایندگان مجلس هفتم ‪ به حذف طرح اصلاح قانون ممنوعیت بکارگیری تجهیزات دریافت ماهواره رای دادند. مسیری که به طور حتم در این دوره و حتی با رای مجلسیون هم راهی به مقصود نخواهد داشت.

 در این بین نگاه خود محورانه دولتمردان نسبت به مساله ای تثبیت شده چون منع استفاده از ماهواره برخلاف نگاه غالب مردم معتقد بوده که از حوزه های مختلف فرهنگی و هنری خواهان نگاهی همراستا با ارزش ها هستند و اصولا غالب فکری جامعه را اقشاری جدا از اقلیت محدود مرفه نشین با نگاه غربگرایانه تشکیل می دهند و این مساله باید مورد توجه متولیان امر قرار بگیرد. در این بین برخلاف نگاه رخ داده و به دور از وجود هرگونه داده های آماری واقعی، چندی پیش علی جنتی ضریب استفاده از ماهواره را تنها بین مردم تهران 71 درصد اعلام کرده است! آماری که نمی شود به شکلی علمی آن را مورد استناد قرار داد و نوع مواجهه منتقدانه بخش اعظمی از مردم در خصوص این موجود وارداتی نشان دهنده انحراف اطلاعات اعلام شده با حقیقت ماجرا است. از این رو شاید تعبیری سیاسی از نوع اظهارنظرهای جناب وزیر و دوستان مشاورش برای مخاطبان به جریان افتد و شاید این تصمیم وزیر ارشاد بخشی از نظرگاه رئیس دولت مبنی بر «دسترسی آزاد مردم به اطلاعات» باشد.

منبع: سراج24