بیست و پنجم ماه ذی القعده :
دحوالارض زمین زمانی اتفاق می افتد که تو ظهور کنی
دحوالارض زمین زمانی اتفاق می افتد که تو ظهور کنی و زمین از زیر پای تو عطر عشق را در سراسر این گیتی گسترده کند و چشمان خواب آلود این مردمان به آفتاب جمال تو روشن شود.
به گزارش گلستان24، گفتند دحوالارض روزیست که زمین از زیرخانه کعبه گسترده شد و خاک این زمین پس از مدت های طولانی در زیر خروارها آب، توانست تنی به آفتاب بزند و اولین رحمت الهی شامل حال آدم هایی شود که هنوز پای به این دنیا نگذاشته بودند اما ما خوب می دانیم این تعریف اشتباهیست بزرگ چراکه دحوالارض زمین زمانی اتفاق می افتد که تو ظهور کنی و زمین از زیر پای تو عطر عشق را در سراسر این گیتی گسترده کند و چشمان خواب آلود این مردمان به آفتاب جمال تو روشن شود.
وگرنه گسترده شدن زمینی که بعد از آن مدام جنگ و خون ریزی و تنفر و ریا و دروغ و هزاران فاجعه در پی دارد چه شادی و چه جشنی دارد؟ اما گسترده شدن پیام صلح و آرامش تو در تمام این گیتی بعد از هزاران سال جنایت و ظلم رحمتی است که خداوند آن را شامل حال زمینی نشینان خواهد کرد.
و اگر روزه این روز هفتاد سال ثواب دارد و کفاره گناهان هفتاد سال ماست، پس ثواب دیدن روی زیبای تو و در رکاب تو بودن ثوابش بیش ازین هاست آقا جان.
شک ندارم حضرت ابراهیم و حضرت عیسی نیز برای دیدن روی زیبای تو، در این روز چشم به دنیا گشوده اند و رسول خدا در پی دعا برای تو حجة الوداع را آغاز کرد.
آری مولاجان، روزه امروز برای پاک شدن از گناهانمان است تا پرده گناه را از چشمانمان پاک کنیم و تورا ببینیم، نماز و دعای امروز برای آنست که خود را برای ظهور تو آماده کنیم.
اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
روز دحوالارض روز بسیار مبارکی است و آداب و اعمال ویژهای دارد؛ از جمله :
1- روزه داشتن که ثواب 70 سال عبادت را دارد .
2- احیا و شبزندهداری شب دحوالارض که برابر با یکسال عبادت است .
3- ذکر و دعا.
4- انجام غسل به نیت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن .
*روز دحو الارض
شب : 25 ذی القعده :
این شب، شب دحوالارض و از لیالى شریفه است که رحمت خدا در آن نازل می‌شود و قیام به عبادت در آن اجر بسیار دارد.
روایت است که امام هشتم حضرت رضا (ع) فرموده‌اند: در شب 25 ماه ذى‌القعده حضرت ابراهیم و حضرت عیسى متولد شده‌اند و زمین از زیر کعبه پهن شده است؛ پس هر که روزش را روزه بدارد چنان است که 60 ماه روزه داشته باشد و به روایتی دیگر "در این روز حضرت قائم علیه السلام، مهدی موعود(عج) قیام خواهند فرمود.
روز : 25 ذی القعده :
روز دحوالارض،یعنى روزی که زمین‌ها از زیر خانه خدا کشیده و پهن شدند، چه آنکه اول موضعى که از زمین خلق شد، موضع خانه کعبه بوده و لهذا کعبه را "ام القرى" مى‌گویند و اینروز از آن چهار روز است و هرکه این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بسر آورد از براى او عبادت 100 سال نوشته شود و از براى روزه دار اینروز، هر چه در میان آسمان و زمین است، استغفار کند و این روزیست که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از براى عبادت و اجتماع بذکر خدا در این روز، اجر بسیار است و از براى این روز به غیر روزه و عبادت و ذکر خدا، دو عمل وارد است:
1. نمازى که در کتب شیعه قمیین روایت شده و آن دو رکعت است در وقت چاشت، در هر رکعت بعد از "حمد" پنج مرتبه سوره "والشمس" بخواند و نماز را تمام کند و بعد از نماز بخواند:
"لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم."
پس دعا کنید و بخواند:
"یا مقیل العثرات اقلنى عثرتى یا مجیب الدعوات اجب دعوتى یا سامع - الاصوات اسمع صوتى و ارحمنى و تجاوز عن سیئاتى یوما عندى یاذا الجلال و الاکرام."
2. خواندن این دعا است که شیخ روایت کرده "الهم داحى الکعبه" الخ . و محقق داماد در رساله اربعة ایام خود در اعمال روز دحوالارض گفته که زیارت "حضرت امام رضا" (ع) در این روز افضل اعمال مستحبه واکد آداب مسنونه است.
و بدانکه در این روز یا روز بعد و بقولى در روز 23، خروج فرمود رسول خدا صلى‌الله علیه و آله، بحجة الوداع از مدینه با 104 هزار یا 124 هزار و حضرت فاطمه (ع) و تمامى زوجات نیز همراه بودند و از راه شجره حرکت فرمود و در ذوالحلیفه "محمد‌بن ابى بکر" متولد شد، اسماء بخدمت آن حضرت فرستاد که با "نفاس" چکنم ؟ حضرت دستورالعمل براى او فرمود.
و در این روز بنابر قولى در سنه 145، شهادت "ابراهیم بن عبدالله بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب" علیه السلام، در "باخمرى" واقع شد.
و در این روز، سنه 387، "ابومحمد حسن بن ابراهیم" معروف به "ابن زولاق مصرى" صاحب تاریخ، وفات کرد.
* برخی وقایع روز دحوالارض
بدانکه در 25 ذى‌القعده، آدم صفى علیه السلام بدستیارى جبرئیل، خانه کعبه را برآورد و حجرالاسود را نصب کرد و این خانه، محل اسعاف مطالب و مطاف قادم و ذاهب بود تا دو هزار و 242 سال از هبوط گذشته که طوفان نوح، واقع شد و آب تمام عالم را فرو گرفت و اگر چه "بیت العتیق" از آسیب غرق، محفوظ ماند، اما چنانچه در تاریخ است بیشتر حائط آن بنا، عرصه هدم و انمحا گشت و بعد از طوفان آن موضع چون تل سرخى می‌نمود و مردم از آن تل سرخ، حوائج خود مى‌خواستند و قربانى می‌نمودند و این بود تا سه هزار و 429 سال بعد از هبوط که حضرت ابراهیم مامور به تجدید عمارت خانه مکه شد.
بس به مدد اسماعیل و ارشاد جبرئیل بساختن خانه پرداخت. پسر سنگ آوردى و پدر بر روى هم نهادى و چون به مقام حجرالاسود رسید، اسماعیل در پى سنگ نیکوئى بود که در خور آن موضع باشد که صدائى از کوه ابوقبیس بر آمد که اى ابراهیم! ترا نزد من ودیعتى است و حجرالاسود را که جبرئیل هنگام طوفان در آن کوه پنهان کرده بود، تسلیم ابراهیم کرد و آن حضرت بجاى خودش استوار فرمود. و تولیت آن بقعه شریفه را به اسماعیل تفویض نمود.
منبع : کتاب وقایع الایام حاج شیخ عباس قمی
انتهای پیام/
ارسال نظر