داستانک، به قلم حسین پایین محلی:
وقتی میشه دعوا کرد چرا حرف بزنیم
کارکرد زبان چندگانه است . هم میتونه نقطه نور باشه هم گره کور
گلستان24 گزارش می دهد:
« وقتی رسیدم خونش دیدم داره یک سری از کاغذها رو مچاله میکنه میندازه توشومینه خونه.
ازش پرسیدم اینها چیه؟ چکارمیکنی؟
گفت حاصل سال هاتفکر و اندیشه هام هست!
گفتم چراداری میسوزونی!؟
گفت العقل وعقال!
گفتم متوجه نمیشم!؟
گفت کوچیکترکه بودم روی یک دیوارخوندم که به طنز نوشته بود، وقتی میشه دعوا کرد چرا حرف بزنیم»؟ من متوجه طنز تلخ نگارنده شدم و بعدها وقتی با فلسفه آشنا شدم سعی کردم با زندگی به نوعی با تاویل وتفسیر برخورد کنم.
گفتم خوب؟
گفت تو غرب فیلسوفایی چون هابرماس وگادامر و دریدابروجه ایجابی زبان به عنوان عامل تعامل تاکید میکنند...
داشت کمی فلسفیش میکرد. بهش گفتم من دارم باهات حرف میزنم لطفا با من صحبت کن!!!
گفت منم میخوام به همینجابرسم!
گفتم ظاهرا متوجه نیستی تو داری از فضای گوفت و گو با من دورمیشی!
گفت دقیقا! امثال ویتگنشتاین ولیوتارهم همینومیگن!
گفتم اینا دیگه چی میگن!؟
گفت اینا میگن زبان به جای تعامل میتونه منجر به تقابل بشه!!!
گفتم خوب!؟
گفت خوب نداره. همون داستان مولانا در دفتر دوم مثنوی! داستان چهار نفر فارس و ترک و عرب و رومی!
من پریدم تو کلامش و گفتم ظاهرا قراره به قلب یک موضوع فلسفی برسیم!؟
گفت هم اره هم نه!
گفتم میشنوم!
گفت انگار تمامی این نوشته ها اعم ازشعر ومقاله و شطح و داستان بیشتر به جای اینکه عامل تعامل وگفتگو و همبستگی بشه به تقابل منجرشده... باید به عریانی رسید و تفکر ناب رو تجربه کرد و به وحدت رسید.
گفتم این ربطی به سوزوندن نوشته هات نداره توباید بدونی که کارکرد زبان چندگانه است . هم میتونه نقطه نور باشه هم گره کور.ترک و عرب و روم و فارس وقتی خودشون رو معیار دونستند مشکل آفرین شدند و وقتی خودشونو به سلیمان سپردند وحدت حاکم شد.
بعد براش ابیاتی از مثنوی روخوندم: ای زبان هم گنج بی پایان تویی/ ای زبان هم رنج بی پایان تویی/ ای زبان هم آتش و هم خرمنی/ تابه کی آتش در این خرمن زنی!....
بعد دیدم انگار حالتش عوض شد و چند تا برگ رو که هنوز کنار شومینه افتاده بودند با ماشه گرفت...
دیدم دوباره مثل زلف لیلی در باد پریشان شده درخودش فرورفته و من آروم و بی سروصدا اونجا رو ترک کردم وتوراه به حرف های اون فکرمیکردم! امروز گفتگو شکل گرفته بود اما این گفتگو به چه جایی خاتمه یافته بود؟ »
ارسال نظر