بی بصیرتی خواص در کربلا 61 هجری و در فتنه 88

به گزارش گلستان 24، مقاطع حساس تاریخ انسان ها را می سنجد. در آسانی همه برادر و دوست هم هستند اما وقتی پای منافع شخصی و منفعت اسلام به میان می آید دوست و دشمن مشخص می شود. همیشه عده ای از روی جهل و ناآگاهی گول دشمن را می خورند وعده ای از روی آگاهی این ساده لوحان را جذب می کنند.

عاشورای سال 88 هم نمونه ای از امتحان الهی بود که بی بصیرت ها را از انقلابیون جدا کرد. صف دشمن صحنه تزویر و دروغ و قدرت طلبی بود و صف اسلام صحنه برادری و یکرنگی. در واقعه کربلا دشمن با وعده پول و قدرت به هر فرد طبق جایگاه اجتماعی اش، افراد زیادی را به جنگ در مقابل امام واداشت.

عمربن سعد که از خواص بود با وعده حکومت ری فریب خورد و در مقابل امام ایستاد و اولین تیر را به سمت امام حسین(ع) روانه کرد. امام به عمرسعد فرمود که تو هرگز از گندم ری نخواهی خورد و بعد از من نه در دنیا رنگ شادی خواهی دید و نه در آخریت رنگ راحتی را. این وعده امام به عمرسعد بود.

همچنین یکی دیگر از خواص بی بصیرت در آن زمان شریح قاضی بود که با شهادتی خائنانه موجب شد تا کربلا و شهادت هانی و بعد مسلم و بعد از آن واقعه کربلا رخ دهد. شریح قاضی اگر به قوم هانی می گفت هانی در زندان است و عبیدالله قصد شهادتش را دارد و او در زندان گفت که به قومم بگویید تا بیایند و مرا نجات دهند، افراد هانی قصر را محاصره می کردند و عبیدالله را که هنوز قدرت نگرفته بود از کوفه بیرون می کردند یا می کشتند و اینچنین کوفه می شد مال امام حسین(ع).

اما بی بصیرتی این خواص باعث شد تا واقعه کربلا به آن طرز فجیع شکل بگیرد و سر عزیز فاطمه(س) بر سر نیزه ها برود. واقعه عاشورای سال 88 هم نمونه ای از بی بصیرتی خواص بود که با وسوسه گرفتن حکومت ایران از سوی دشمنان نظام و همچنین حمایت دشمن، به خیابان ها ریختند و دست و سوت زدند و علیه نظام و شعایر دینی و عقاید مردم کشور شعار دادند.

خواص بی بصیرت بزرگترین ضربه ها را به اسلام می زنند چرا که نقش کلیدی آنها در حکومت و در میان مردم می تواند مردم را در جهت درست و یا نادرست هدایت کند. اگر در سال 88 خواصی که دستور به خیابان ریختن را به مردم دادند، به قبول نتیجه انتخابات و عادلانه بودن و صحیح بودن شرایط شمارش آراء اذعان می کردند، طرفدارانشان متعصبانه با نظام مخالفت نمی کردند و شورش خیابانی به پا نمی شد و عاشورا به عزای حسینی بی حرمتی نمی شد.

اما امان از عبرت نگرفتن ها! اگر نگاهی به واقعه کربلا می انداختند می دیدند عمر سعد که در یک قدمی حکومت ری بود هیچگاه به آن دست نیافت و دین ودنیایش را یکجا باخت.

تاریخ تکرار می شود اما این بار با جمعیت زیاد هوادارن اسلام و نظام اسلامی، مردم به دعوت رهبری در روز نهم دی ما سال 1388 به طور خودجوش به خیابان ها آمدند و از نظام اسلامی و عقاید دینی خودشان دفاع کردند و دهان تزویر را مهر شکست زدند.