چالش هایی که فقط به درد لایک می خورند

او در یادداشت انتقادی خود نوشته است: 

 

این یادداشت پربیننده باعث شد تا سری به آمارها بزنیم تا صحت یادداشت این بازیگر سینما را بررسی کنیم.

چالش سطل آب یخ یا همانIce bucket challenge  یک «رویداد رسانه ای» قلمداد می شود که از حدود آگوست 2014 در فضای جهانی وب مطرح شد. این رویداد رسانه ای در حمایت از افراد مبتلا به بیماری ALS یا همان «اسکلروز جانبی آمیوتروفیک» در کشورهای غربی ایجاد شد. به این صورت که هرکس با ریختن یک سطل آب یخ بر روی خود حمایتش را مبتلایان به بیماری مذکور اعلام می‎کرد.

 

 

 

 

اما این بار خبری از حمایت از بیماران مبتلا به ALS نبود! در ایران، بازیگران و سایر افراد مشهور در محافل رسانه ای، تنها یک سطل آب یخ را بر روی خود می‎ریختند و دوستانشان را به انجام این کار دعوت می‎نمودند. در نتیجه تنها شکل و ظاهر این کار به محافل رسانه ای ایران منتقل شد! یعنی «چالش سطل آب یخ» تبدیل به یک بازی شد!

 

 

 

نتیجه آنکه اگر قرار است موج های این چنینی در فضاهای رسانه ای و شبکه های اجتماعی مطرح شود، چه بهتر است که نفع و فایده ای هم برای آن در نظرگرفته شود! چرا باید آنقدر ظاهربین باشیم که از هر حرکتی تنها ظاهر آن را ببینیم و سعی کنیم از ظاهر آن حرکت تقلیدِ بدون تعقل کنیم؟

 

خوب است از کسانی که این چالش را انجام داده اند و ویدئوی خود را منتشر ساخته اند بپرسیم اصلاً تا به حال اسم «اسکلروز جانبی آمیوتروفیک» را اصلا شنیده اند؟!

مقایسه‎ی آمار جست و جوی دو عبارت «بیماری ALS» و عبارت«چالش سطل آب یخ» در ایران نشان می دهد که میزان جست وجوی عبارت «چالش سطل آب یخ» از عبارت «بیماری ALS» بیشتر است! و این یعنی فرع بر اصل تقدم یافته است!

 

 

این در حالی است که مقایسه ی میزان جست و جوی دو عبارت Ice bucket challenge و ALS نشان می دهد که میزان جست و جوی عبارت ALS در جهان بیشتر بوده است!

 

 

این مسئله نشان می‎دهد که این رویداد رسانه ای در بستر رسانه ای خود(جامعه ی غربی)خوب عمل کرده است. چرا که این رویداد توانسته است کاری کند که یک مخاطب غربی در مورد این بیماری کنجکاو شده و آن را در گوگل جست وجو کند و با آن آشنا شود.

 

اما در ایران :

اولاً انجام این حرکت نتوانسته چنین موفقیتی به دست بیاورد. دلیل آن هم ظاهربینی افراد مشهور و تبدیل کردن این مسئله توسط آنان به یک بازی است!

ثانیاً برفرض که این حرکت موفقیت کسب می‎کرد و توجه مردم را به این بیماری جلب می کرد؛ آیا اهمیت این بیماری از بیماری هایی نظیر «ام اس» و «ایدز» در ایران که چندین برابر شایع تر هستند بیشتر است؟!

 

خانم اوتادی نیز در متن انتقادی خود به برخی معضلات اجتماعی در ایران اشاره کرده اند. از جمله آمار واردات لوازم آرایش به کشور که بسیار بیشتر از سرانه‎ی مطالعه ی ایرانیان است! جالب است بدانیم با اینکه سرانه ی مطالعه در کشور ما عدد کمی است، اما هرسال با سیلی از مراجعه کنندگان به نمایشگاه بین المللی کتاب مواجه هستیم! پیدا کردن دلیل این تناقض را به عهده‎ی مخاطب می گذاریم.

 

اما در مورد میزان واردات لوازم آرایش به کشور آمار جالب توجه دیگری وجود دارد که نشان می دهد سالانه 10 بیلیون و 200میلیارد تومان(10200000000000) واردات لوازم آرایش به ایران صورت می‎گیرد که طبق این آمار، ایران بیشترین مصرف کننده‎ی لوازم آرایش در خاومیانه است! (بیشتر)

 

در یک جمع بندی و نتیجه گیری آسیب شناختی باید گفت: ابزارهای ارتباطی می‎توانند بستر فرصت های خوبی باشند که تحقق این فرصت ها بستگی به توانمندی و ذکاوت و خلاقیت کاربر آن دارد. مشکلات اجتماعی زیادی در جامعه ما هستند که می‎توانیم برای آنها «رویداد رسانه ای» ایجاد کنیم و قدمی در راستای حل آن مشکل برداریم.

 

 

کسانی هستند که در ایران توانسته اند در یک سطح محدود استفاده‎ی مناسبی از این ابزارهای ارتباطی بکنند. به عنوان مثال اخیراً دیده شده است که برخی از جوانان، غذاهای اضافی و مصرف نشده‎ی جشن ها و عروسی هایشان را از طریق ارسال ایمیل های دست جمعی به دوستان خود و جذب همکاری، بین فقرا و نیازمندان تقسیم می‎کنند. اتفاقی که در معضلات متعدد فرهنگی و اجتماعی می تواند ظهور و بروز داشته باشد./فرهنگ نیوز