ژست های نابجای برخی هنرمندان در برابر نگاه مردم!/ لزوم شناخت عظمت مفاهیم عاشورایی

به گزارش گلستان24، «باز دگر باره رسید اربعین   جوش زند خون حسین از زمین» این روزها که نگاه ها رو به مسیر کربلایی شدن بوده و دل ها جلای حسینی شدن می خواهد، ما هستیم و رخصتی که هنر و ادب در این سال ها نسبت به دین و آئین مان داشته و قصوری دردآور که رخ داده است. همه اشعاری که سروده نشد، تصاویری که به ثبت درنیامد و دوربین هایی که خاموش ماند و نگاه هایی که بی تفاوت بود و این ها همه دورماندگی هایی است که در این سال ها نسبت به حقیقت جاودانه ها داشته ایم.

اگر چه آثاری ارزشمند چون «آینه در کربلاست: پژوهش و نگارشی نو در بازشناخت نهضت عاشورا» توسط محمدرضا سنگری در این سال ها به انتشار درآمده است اما همچنان فاصله ای دور و تاسف برانگیز از ارتباط اهالی فرهنگ و هنر با واقعه عاشورا رخ داده است. چنان که برخی از اهالی ادب و هنر به سراغ مولفه هایی خارج از چارچوب های هم نگاه با اهالی مردم رفته که دلایلی از این دورماندگی قابل اشاره می باشد که جای تحلیل دارد و تاسف. چرا که گویی برخی از اهالی فرهنگ و هنر به دلیل قرابتی که با بیگانگی دارند نگاهشان را براساس تفکر غربی چیده و چنان ژستی به خود گرفته اند که انگار در جهانی دیگر از جغرافیای فکری مردمان خود تولد یافته اند!

نیک می دانیم و از شوق ارادتمندان پیاده کربلا درمی یابیم که اربعین را چنان عظمتی است که هر کسی شوری در سر و شعوری در مسیر زیستن داشته باشد می تواند راهی برای رسیدن به فضایش بیابد و مسیر کربلایی شدن چنان انسانی و اخلاقی است که نمی توان مرزی میان ادیان و نگاه ها بر آن یافت و همه بیت های انسانی را می توان در این جهان زیبای کربلایی شدن دریافت کرد. چرا که قیام حسینی مسیری است برای دریافت مولفه های انسانی که در آن می توان به اصالت آدمی رسید و حقیقت آفتاب را در پرتو عاشقی ها یافت. در واقع شناخت از مفاهیم عظیم قیام حسینی و نگره ای که از این عظمت شگرف خدایی شدن رخ می دهد می تواند راهی باشد برای خلق زیبایی هایی که هنر مرتبه ای از خلق همین جهان است.

مبهوت مانده جهان از این عظمت مسافران کربلا که گام هایی عاشقانه به سوی عشق داشته و حریم عاشقی را رو به سوی نگاهی برافراشته اند که دل ها را می تواند جلا بخشد و یادها را رو به فطرت آدمی هدایت سازد. در جهان امروزی که فاصله ها منجر به این شده که انسان از زلالی نابش خارج شده و جایی برای عرض اندام رازهایش نداشته باشد، اربعین حسینی یعنی همجواری با نزدیک ترین فاصله با جوهره انسان شدن. و حقیقت کربلا راهی است برای مراجعه آدمی به سوی فطرت ناب حسینی شدن که خلوص انسانی شدن است برای آن که به دنبال کشف معنا می باشد. و این مسیر چنان گسترده و عزیز است که نمی توان با هر ژست و نشانِ بی نشانی از آن دور شد و شایسته هنرمندان ما است که راز حقیقت را از مسیر کربلا بجویند.

اگر چه مشاهده تصاویر حضور هنرمندان ایرانی در مسیر پیاده روی اربعین این روزها بسیار زیبا جلوه می کند اما نیاز است تا بیش از این به سراغ مولفه های ارزشمند عاشورای حسینی برویم و از داشته هایی که از این مسیر دریافت می کنیم آیینه ای برای تماشای دیگران بسازیم. برای مردمان جهانی که شیفته حقیقت هستند و به دنبال طنابی جهت بالا رفتن از گرداب جهان معاصر می باشند و هنرمندان ایرانی با فهم حقیقت عاشورا از طریق ابزار هنر می توانند راهی برای دلدادگی جهانیان بسازند.