روح دانشجو و عملش در تداوم نظام سرنوشت ساز است

 به گزارش گلستان24، افکار دانشجوی ایرانی سال 1332 و بصیرت آگاهانه در دوران خفقان پهلوی، توانست در تاریخ ماندگار شود.زیرا بصیرت چراغی می شود برای روشنایی و نجات از تاریکی و شناخت را ه حقیقت، تا امروز الگوی استکبار ستیزی همچنان در روح جان این ملت و جامعه همواره زنده باشد.اعتراض دانشجویان دیروز ، آینده ایران اسلامی را بیمه حوادثی ساخت،تا انقلاب اسلامی ظهور کند و در سایه این هوشیاری  و وجود  پیشوایی مقتدر و آگاه به امور زمان،درخت انقلاب بارورشد.

به گزارش گلستان 24، امروز هم دانشگاه و دانشجو به عنوان نیروی با بصیرت و سرمایه یک نظام همواره در معرض تیرا س دشمنان قرار دارند. زیرا دانشگاه و دانشجو قطب سر نوشت ساز هر حکومتی محسوب می شوند. اسلحه هر دانشجو،  بصیرت و ودانش اوست که می تواند دشمنان را به زانو در بیاورد. روح دانشجو و عملش در تداوم نظام سرنوشت ساز است.

تهاجم به دانشگاه تهران در روز دوشنبه 16 آذر 1332 و شهادت سه دانشجوی دانشکدة فنی به نامهای مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی و مهدی شریعت رضوی،  نقطة عطفی در تاریخ فعالیت‌های سیاسی دانشجویان علیه استبداد می شود.

دانشجو بازوی اجرایی استکبار ستیزی 

پس از کودتای 28مرداد و سقوط دولت دکتر مصدق با همکاری آمریکا و انگلیس، جایگزینی دیکتاتوری زاهدی دولت کودتا به سرکوبی فعالیت‌های سیاسی جامعه پرداخت و کشور را عملاً به سمت وابستگی اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و نظامی به غرب سوق داد. در این میان دانشجویان به عنوان بازوی اجرایی استکبار ستیزی عمل می‌کردند.

نیکسون معاون رئیس جمهور امریکا در سال 1332، راهى ایران گردید. در حقیقت او مى آمد تا نتیجه سرمایه گذارى بیست و یک میلیون دلارى را که سازمان جاسوسى امریکا سیاه در راه کودتا و سرنگونى دولت مصدق هزینه کرده بود، از نزدیک مشاهده کند. ملت در حال افسردگى و از نفاق و تفرقه اى که استبداد توانسته بود در میان او ایجاد کند، ناراحت بود.

رهبرى نهضت مقاومت، قصد رساندن صداى اعتراض مردم را به گوش جهانیان داشت و تلاش لندن و واشنگتن را که مى خواست با مشروع جلوه دادن رژیم کودتا، امتیازات مورد نظر خود را در محیط آرام بدست آورد، خنثى کند. اجراى این برنامه به عهده کمیته هماهنگى دانشگاه تهران واگذار شده بود.

اعتراض به ورود دنیس رایت، کاردار جدید سفارت انگلیس 

تظاهرات دانشجویان دانشگاه تهران، به عنوان اعتراض به ورود دنیس رایت، کاردار جدید سفارت انگلیس در ایران، از روز 14 آذر 1332، آ‎غاز شد. دانشجویان دانشکده هاى حقوق و علوم سیاسى، علوم دندان پزشکى، فنى، پزشکى، داروسازى در دانشکده هاى خود تظاهرات پرشورى علیه رژیم کودتا برپا کردند. رژیم پهلوى که به خوبى از خشم ملت و خصوصا دانشجویان نسبت به خود و اربابان امریکا از پیش آگاه بود، با تمام قوا متوجه دانشگاه شد.

روز 15 آذر تظاهرات به خارج از دانشگاه کشیده شد و ماموران انتظامى، در زد و خورد با دانشجویان، شمارى را مجروح و گروهى را دستگیر و زندانى کردند. صبح روز 16 آذر 1332، گارد تا دندان مسلح رژیم پهلوى براى اولین بار وارد صحن دانشگاه شد تا فریاد مخالفان را در گلو خفه کند.

۱۶ آذر معیاری  برای ارزیابی میزان نفرت از حکومت استبدادی

در یکى از کلاسهاى درس دانشکده فنى، چند تن از دانشجویان در اعتراض به حضور ماموران گارد رژیم شاه در صحن دانشگاه، آنها را به مسخره مى گیرند و همین بهانه کافى بود تا وارد کلاس درس شوند و با ایجاد جو رعب و وحشت، محیط را براى بهره بردارى و گرفتن زهر چشم دانشجویان آماده سازند. ماموران گارد با حمله به دانشجویان بى پناه سه تن از آنان را به شهادت مى رسانند. . دانشجویان پس از آن، هر سال در این روز اعتصابهای دانشجویی به راه می‌انداختند و در واقع ۱۶ آذرماه به معیار خوبی برای ارزیابی میزان نفرت از حکومت استبدادی و توانایی و نفوذ مخالفان 

در بین روشنفکران، تبدیل شد. این روز از آنزمان، همچنان از اهمیت تاریخی برجسته‌ای در ایران برخوردار بوده است.

خون سه جوان آزادی خواه ایرانی است که نام دانشجو را در شانزدهم آذرماه هر سال بر خاطرها تلنگر می زند.در بیانات رهبر انقلاب در باره دانشجو آمده است.

دانشجو  لزوم اهتمام به فعالیتهای دانشجویی هوشمندانه و توام با اخلاص

فرزندان عزیزم! شما در دانشگاهها به نام اسلام و برای تأمین هدفهای عالیه‌ی اسلامی، فعالیت می‌کنید. این خصوصیت اگر در عمل تحقق یابد، می‌توان گفت که کمتر فعالیتی، از لحاظ ارزش با آن برابری تواند کرد. نامهای گوناگون مهم نیست و سلائق مختلفی که به جدایی این نامها از یکدیگر می‌انجامد، تعیین کننده نیست؛ آنچه مهم است، عمل و نیت شماست. نیتهای خود را خالص کنید و با هر نامی که در دانشگاه به فعالیت اسلامی سر گرمید، آن فعالیت را منتظم، هوشمندانه، همراه با حکمت و کاردانی و به دور از جنجالهای بیهوده و تعارضهای بدفرجام شکل دهید.

دانشجویی یک مکتب است /دانشجو در جایگاه عمل

واژه «دانشجو» و برداشت از آن به ویژه در ایران، نیازمند انقلاب و دگرگونی کلی و فکری است. دانشجویی یک مقطع نیست. دانشجویی تنها عنوانی برای ورود به یک طبقه اجتماعی در جامعه نیست. دانشجویی زمان برنمی دارد. دانشجویی یک مکتب است. دانشجو نمی میرد.

امام علی علیه السلام می فرماید: «علم بدون عمل، وبال و مزاحمت، و عمل بدون علم نیز گمراهی و انحراف است.» در مکتب اسلام، همان قدر که عمل کردن به علم اهمیت دارد، عمل بدون علم نیز نکوهش شده است. علمِ معرفت آور و بینش زا به عمل فرد ارزش می دهد. دانشجو به عنوان قشر باسواد و فرهنگی جامعه، افزون بر شخصیت اجتماعی خود، الگوی رفتار و تفکر دیگران است.

نگاهی دوباره به دو مقوله علم و عمل در عرصه دفاع مقدس، مسائل بسیاری را روشن می کند. دانشجویانی که در دانشگاه دفاع مقدس، تئوری های خود را به آزمون می گذاشتند، افرادی بودند که آگاهانه در مسیر رشد خود گام برمی داشتند. مقام معظم رهبری نیز بر این مدعا مهر تأیید می زند: «هنگامی که به نام دانشجوی شهید می رسیم، این یقین در ما پدید می آید که پذیرش شهادت و اقدام به جهادی که بدان منتهی شده، از سر خودآگاهی و با اراده روشن بینانه بوده است و این ارزش عمل را مضاعف می کند و بدین دلیل است که دانشجویان شهید که در شمار سرآمدان ایمان و ایثار آگاهانه بوده اند، ستارگان همیشه درخشانی هستند که هر جویای حقیقت می تواند راه خویش را با آنان بیابد».

شانزدهم آذر نشان از مقاومت و ایستادگی این دلیر مردان در برابر زیاده خواهی ، سلطه خارجی و دیکتاتوری  رژیم  شاهنشاهی است .. اعتراض دانشجویان دیروز ، آینده ایران اسلامی را بیمه حوادثی ساخت،تا انقلاب اسلامی ظهور کند و در سایه این هوشیاری  و وجود  پیشوایی مقتدر و آگاه به امور زمان،درخت انقلاب بارورشد.

رقیه بشارت نیا