سفره هفت سین و بازار گنبدی ها + تصاویر

به گزارش گلستان 24، یکی از مشاغل فصلی، فروش ملزومات سفره هفت سین است. همه ساله در روزهای پایانی سال و هنگامه فرا رسیدن نوروز، مردم به بازار رفته و ماهی و سبزه و غیره را خریداری می کنند تا در لحظه تحویل سال بر سر سفره  هفت سین نشسته و سال نو را آغاز کنند.

سفره هفت سین، یک سنت دیرینه

“آیین‌ها و برگزاری‌ آن ها برخاسته از باورها، فرهنگ، تاریخ، مکتب، شیوه‌ زندگی، شرایط جغرافیایی، اسطوره‌ها و نیز نشان از خواست و آرزوهای خفته مردم هر سرزمین‌ است. دانستن فلسفه و تاریخچه آیین ها یکی از عوامل هویت بخش به جامعه و مایه سربلندی مردمان آن است.

هفت سین نوروز یک سنت کهن پارسی است. این سنت از زمان باستان تا امروز همچنان جایگاه ویژه خود را نزد پارسیان حفظ کرده است. این سنت کهن دارای معانی ویژه و نیز نشانی از رمز و رازهای هوشمندانه زندگی نیاکان ماست.

گزینه‌های هفت سین باید دارای پنج ویژگی باشد :
۱٫ نام آن ها پارسی باشد.
۲٫ با واژه “سین” آغاز شوند.
۳٫ دارای ریشه گیاهی باشند.
۴٫ خوردنی باشند
۵٫ نام آن ها از واژه‌های ترکیبی (مانند سبزی پلو، سیر ترشی و …) ساخته نشده باشند.

با توجه به نکات بالا : خوان هفت سین پارسی با سیب، سیر، سماک(سماق به عبارتی سماغ)، سرکه، سمنو، سبزی یا سبزه (“سبزی خوردنی”، چراکه سبز کردن میلیون ها تن گندم یا دیگر حبوبات و بیرون ریختن آن کمی دور از اندیشه مردمان ایران زمین است) چیده می‌شود.
پس می‌توان گفت:
گذاردن سنبل، سکه و سماور که نه خوراکی هستند و نه پارسی، هیچ حقیقت هفت سینی ندارند. و نیز گزینه‌هایی چون؛ سوزن، سنجاق، ساعت و….

ماهی قرمز نیز که سَمبل عید کشور چین و چینی‌هاست که به خوان هفت سین نوروزی ایرانی ها وارد شده است. غافل از اینکه در عید چینی ها ماهی قرمز را رها می‌کنند تا زندگی جریان یابد و لی ما ماهی قرمز را اسیر تنگ بلورین کرده و تا رسیدن مرگ آنها نگهداری می‌کنیم.

در صورتی که، در هفت سین پارسی انار به نشانه باروری و عشق و یا سیب سرخ درون ظرف آب پاک و زلال رها می‌شود تا عشق و باروری همچنان پاینده بماند.با کمی اندیشه پیرامون آنچه گفته شد، خواهید دید که در بیست میلیون واژه‌های پارسی شما نمی‌توانید انتخاب هشتمی برای خوان هفت “سین”‌ نوروزی پیدا کنید، که دارای این پنج ویژگی باشد.” [سایت بیتوته]

بازار امسال رونق ندارد

سَری به بازار هفت سین فروش های گنبد زدیم. به اولین فروشنده که رسیدیم لبش خندان بود اما از شرایط بازار دل خوشی نداشت. از درآمدش که سوال کردیم  گفت: سال گذشته ۲۰ میلیون تومان جنس خریدم و ۵ میلیون تومان سود کردم. اما امسال خبری نیست.

به سراغ دومین فروشنده که رفتیم از خرید ۵۰ میلیونی اش گفت و این که حتی خانم دکترها هم فقط می آیند نگاه می کنند و می روند! البته این فروشنده به نسبت بازار بهتری داشت.

سومین فروشنده هم از کسادی بازار ناراضی بود. به نسبت سایرین بیشترین خرج را کرده بود و البته قیمت های درشت تری هم روی اجناسش دیده می شد. می گفت: سال گذشته تا این روزا فروش خوبی داشتیم. حداقل روزی ۲ میلیون تومان فروش داشتیم اما امسال گمان نکنم اجاره اش هم تامین شود و روزی ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان فروش داریم.

چهارمین فروشنده هم تمایل زیادی به مصاحبه نداشت و فقط به این بسنده کرد که چون هر سال این کار را انجام می دهیم امسال هم اقدام به فروش ملزومات سفره هفت سین کردیم اما بازار خوب نیست.

وجه مشترک همه این فروشنده ها و البته برخی خریداران هم این بود که فلسفه سفره هفت سین را نمی دانستند و فقط به این دلیل که گذشتگان این کار را می کردند، آن ها هم هفت سین تهیه می کردند.

مادر و دختری را دیدیم که فقط قیمت اجناس را می پرسیدند و عبور می کردند. از فلسفه هفت سین پرسیدم و از وضعیت نرخ های اجناس که گفتند : فلسفه هفت سین را نمیدانیم و قیمت ها هم نسبت به سال گذشته افزایش اندکی داشته است.

سفره هفت سین یک سنت یا تجمل؟

بدیهی است که تهیه سفره هفت سین و جمع شدن خانواده دور آن برای آغاز سال نو سنتی پسندیده و نیکوست. اما باید این را در نظر گرفت که در شرایط کنونی آیا برخی از این مخارج صرفه اقتصادی دارد یا نه؟ تخم مرغ های سنگی با قیمت ۲۰ هزار تومان و یک آینه کوچک با قیمت ۷۰ هزار تومان و بسیاری از این قبیل و با قیمت های گزاف!