روستایی که 14000 فالوئر دارد

به گزارش گلستان 24، مردی که کیلومترها از پایتخت دور است صبح ها ساعت سه از خواب بیدار می شود و تا هشت شب کار می کند.در مزرعه مسئول گاوهاست و به قول خودش یک پا دامپزشک به حساب می آید

 

"سالار پولاد" نام آشنایی برای کسانی است که در اینستاگرام فعالیت میکنند صفحه ای که متعلق به محمدقاسم ترابی روستایی ای است که می گوید با پارتی بازی دیپلم هم گرفته است.

 

بیش از 14 هزار نفر صفحه ی او را دنبال می کنند و طرفداران زیادی پیدا کرده است. عکس های او ساده و از فعالیت های روزمره اش است.

 

شاید نخستین سوالی که به ذهن برسد این باشد که چگونه یک روستایی که شاید از تکنولوژی که در شهرهای بزرگ هست دور باشد این اندازه بتواند محبوبیت کسب کند.

 

تفاوت در فکر او دلیل این اتفاق است. محمد معتقد است که انسان ها باید در زندگی شان مفید باشند و اگر کسی در زندگی مفید نیست وقت خودش را تلف می کند.

 

 

تفاوت زندگی سنتی و دلچسب اوبا زندگی مدرن بقیه ایرانی ها باعث شده تا در تمام نقاط دنیا عکس های او را دوست داشته باشند. چهره های سیاسی ، فرهنگی و ورزشی در اینستاگرام شبکه ی اجتماعی که بی شک در سال گذشته مهمترین شبکه اجتماعی به حساب می آمده، حضور دارند. چهره هایی که از 3 تا 900 هزار دنبال کننده دارند اما هیچ کدام به اندازه "سالار پولاد" جذاب نیستند و به نظر خود محمدترابی آنها در حال تلف کردن وقت خودشان در اینستاگرام هستند.

 

سالنامه اعتماد او را به عنوان یکی از چهره های سال شبکه های اجتماعی معرفی کرده و گفتگویی درباره تمام اتفاقات زندگی اش با او انجام داده است که در زیر می خوانید:

 

محمدقاسم ترابی هستم تقریبا 28 سال و دیپلم هستم.

 

والا نسبت به علم و سواد دیگران سواد ما آنچنان نیست. همین دیپلم را هم با پارتی بازی گرفتیم(می خندد) کاردانش خواندم منتها به تناسب شغل یکی از شاخه های آن که گاوداری صنعتی بود را خواندم.

 

حقیقتش را بخواهید اصلا فکرش را نمی کردم که کار به این جاها بکشه، انقدر در دنیای مجازی آدم ها به همدیگر نزدیک باشند و حتی یک آدم پیشرفت کند یا اسمی به هم بزند، همه برادرهای بزرگ در دنیا می روند کار می کنند تا برادر کوچک تر را بفرستند دنبال کار و دانش، من رفتم در مزرعه کار کردم تا برادر بزرگم تحصیلاتش را تمام کند.

 

 

دکترای ام بی ای در دانشگاه تهران می خواند.

 

برادرم نخستین حقوقش را برای من گوشی اندروید گرفت. من لمسی بلد نیستم . اون گفت همه دارن تو هم استفاده کن و می توانی عکس و متن به اشتراک بگذاری. گفت این صفحات در دنیای مجازی صفحه اجتماعی هستند و تو از کار و طبیعت می توانی عکس بگیری و به اشتراک بگذاری و به من اینستاگرم را معرفی کردو گفت که در گوشی نصب میشه. گفت شب که میای خونه عکس میذاری تا آدم هایی که در شهر هستند لذت ببرند. اوایل اهمیت نمی دادم و وقت نمی ذاشتم و کارم خیلی زیاد بود. برادرم صفحه من را راه اندازی کرد اما کم کم خودم این صفحه را جلو بردم.

 

اسم رو برادرم گفت میخوای چی بذاری، منم یه جفت سگ داشتم که جفتشون مردن و خیلی قوی بودن، یکی سالار بود و دیگری پولاد. من دیدم آنها برای من و مزرعه زحمات زیادی کشیدند و برای قدردانی از آنها بود که اسم پروفایلم را"شالار پولاد" گذاشتم.

 

آره متوجه شدند. حقیقتش را بخواهی درسته که ما در روستا زندگی می کنیم اما روستا تبدیل به شهر شده. حتی تازگی ها آسفالت کردند و مردم هم پلاک شده اند(می خندد) خیلی از مردم روستا که آدم های تحصیلکرده و استاد دانشگاه بودند اینستاگرام داشتند. آنهایی که از این گوشی ها داشتند آدم های پولدار و ارباب و زمین دار هستند و بچه های دانشجو دارند که برای آنها راه اندازی می کنند و یا دکتر یا مهندس هستند، بقیه مردم نمی دانند صفحه لمسی و اندروید چی هست و اینهایی که دارند تا چند وقت پیش نمی دانستند که من دارم و باورشان نمی شدکه من با این موقعیتی که در روستا دارم اینقدر توانایی داشته باشم که این کار را کنم و با تعجب حرف می زنند و می گویند که کارت 20 است.

 

از سراسر دنیا هستند. البته همه ایرانی هستند. بیش از 50% ایرانی های خارج از کشور هستند. شدیدا به عکس های من علاقه دارند. از شهرهای بزرگی مثل تهران هم هستند و خیلی به من علاقه دارند. من واقعا فکرش را هم نمی کردم.

 

واقعا من خودم با تعجب نگاه می کنم. تعداد دنبال کننده های من نسبت به خیلی از بازیگرها زیاد نیست اما برای یک آدم عادی این تعداد خیلی زیاد است ولی خب واقعیتش انقدر مردم سادگی و طبیعت را دوست دارند که من هنوز در تعجبم. در دنیای واقعی این اندازه مدرن بودن یک جور کسالت آور است. اینجا هر روز و هرساعت یک تنوع برای ما هست ، گاو یا گوسفندها زایمان می کنند و به خوبی ما شاهد تغییر فصل مان هستیم، درختان هر روز اینجا یک رنگ است.

 

 

پست گذاشته بودم راجع به این مساله که حذفش کردم. واقعیتش را بگویم که من الان یک گوشی معمولی دارم. گوشی اندروید ندارم. گوشی اندروید من از روی تراکتور افتاد و شکست و له شد. دلیل اینکه کیفیت عکس های من متفاوت است همین مساله است که باید گوشی های اندروید دار قرض بگیرم و پسورد وارد کنم تا بروم داخل صفحه ام. وضعیت اقتصادی من باعث شده نتوانم یک گوشی اندرویددار برای خودم بخرم.

 

حدود 2سال پیش

 

واقعیتش این است که علاقه ندارد و می گوید "به کارت صدمه می زندو شب نیم ساعت هم می آیی خانه با این خستگی میری سمت گوشیت" اما برادر و خواهرها علاقه دارند و خیلی کمکم می کنند. امام مادر و پردم و اهالی روستا معتقدند که گوشی و اینترنت خانواده را از هم می پاشاند. همیشه برای استفاده از اینستاگرام و عکس گذاشتن از خانمم اجازه می گیرم بعدا این کار را انجام می دهم.

 

از هر 20 نفر بالاخره چندنفر هستند که می گویند "برو همون چوپونیت رو بکن" یا " تورو چه به این کارها" . مثلا میگویند: "تو داری آبروی خانواده و کارت را می بری". اما برای من مهم نیست. بالاخره این آدم ها هم وجود دارند.

 

من خیلی ها را می بینم که دنبال کننده های زیادی دارند اما حقیقت را بخواهی در کل اینستاگرام هیچ چیز جالبی پیدا نکردم. معمولا صفحات شخصی بوده یا می خواستند چیزهای مختلفی را تبلیغ کنند . مثلا عکس می گذارند که آخرین شام شان چه بوده یا با ماشین آخرین مدل عکس می گذارند یا می روند استانبول عکس می گذارند که چه بشود واقعا؟ هیچ کدام عکس ها و کارهای جالبی ندارند.

 

واقعیتش را بخواهید پدرم همیشه یک نصیحت می کند. او میگوید"آدم باید در جامعه مفید باشد". من می گویمآدم باید در جامعه خودش و در زندگی خودش برای مردم مفید باشد، بی فایده نباشد. باور کنید اگر انقدر مردم علاقه پیدا نمی کردند اینستاگرامم را صدبار میبستم. اگر در روز یک درخت در یک ساعت بکارم می تواند کلی برای من خوب و مفید باشد و میوه هارا آدم ها استفاده کنند. به نظرم این چهره های معروف وقت خودشان را در اینستاگرام تلف می کنند.