چرا خداوند به مشرکان و منافقان نعمت می دهد؟

به گزارش گلستان۲۴؛ حضرت آیت‎الله سبحانی بعد از ظهر امروز در سلسله درس های تفسیر خود در ماه رمضان در مدرسه حجتیه با اشاره به سوالی که از جلسه قبل پیرامون اعتقاد کلامی مطرح کرده بودند، گفتند: برخی سوال می کنند که چرا برخی مسلمانان که دائم در حال نماز و اطاعت خدا هستند، مال و فرزند ندارند، ولی خدا این نعمات را به منافقان و مشرکان و انسان های بی ایمان عطا می کند؟.

ایشان افزودند: این سوال در سوره توبه پاسخ داده شده است که توجه به آن می تواند بسیاری از سوالاتی که در ذهن مردم و جوانان مطرح شده است را جواب دهد.

معظم له بیان کردند: در دوران صدر اسلام مشرکان و منافقان از اموال و فرزندان بسیاری برخوردار بودند و به همین جهت مسلمانان سوال می پرسیدند که این نعمات چرا باید به منافقان و مشرکان داده شود، ولی بسیاری از مسلمانان چنین نعماتی نداشتند.

ایشان افزودند: خداوند در آیه «فَلَا تُعْجِبْکَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ کَافِرُونَ» به این مطرح اشاره کرده است که نباید گمان برد که هرچه از مال و فرزند دنیا به منافقان رسید به دلیل خوبی آنها است و آنها از این نظر متنعم شده اند.

معظم له بیان کردند: آنچه قرآن کریم در این آیات به آن اشاره دارد آن است که همین مال و فرزند برای منافقان به سان عذابی الهی است، ولی در خصوص این عذاب اقوال و احتمالاتی بیان شده است.

ایشان گفتند: اولین احتمال آنکه یکی از عذاب های منافقان در خصوص اموال، آن بود که اموال زیاد مایه افزایش نگرانی ها و ناراحتی های آنها می شد؛ از نگرانی های منافقان از جانب اولاد نیز آن بود که تصور می کردند که در آینده ممکن است فرزندان آنها مسلمان شوند.

حضرت آیت الله  سبحانی احتمال دیگری را مطرح کردند و افزودند: احتمال دیگری مطرح شده است که یکی از نگرانی های مالی منافقان آن بود که آنها تصور می کردند که اموال آنها نیز پس از مرگ در اختیار نظام توحیدی قرار می گیرد.

این مرجع تقلید  یادآورشدند: احتمال دیگر آن است که می توان گفت که عذاب، همیشه با آتش همراه نیست و خسران نیز می تواند نوعی عذاب سخت باشد؛ یعنی کسی که فرزند و مالی جمع آوری و زیاد می کند، اگر در آینده آنها را از دست داد، قطعا عذابی بزرگ به او وارد شده است.

ایشان در تفسیر آیه «وَیَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنَّهُمْ لَمِنْکُمْ وَمَا هُمْ مِنْکُمْ وَلَکِنَّهُمْ قَوْمٌ یَفْرَقُونَ» یادآورشدند: درس بزرگ اخلاقی این آیه آن است که به کسانی که زیاد قسم می خورند باید شک کرد؛ در این آیه خداوند بیان می کند که مشرکان و منافقان قسم زیادی می خورند ولی قطعا از شما نیستند ودلیل قسم خوردنشان نیز ترسی است که از مسلمانان در دل دارند.

حضرت آیت الله سبحانی در تفسیر آیه «لَوْ یَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغَارَاتٍ أَوْ مُدَّخَلًا لَوَلَّوْا إِلَیْهِ وَهُمْ یَجْمَحُونَ» گفتند: در این آیه است که خداوند می فرماید اگر کوچکترین پناهگاهی پیداکنند از دست شما فرار می کنند و مجتمع می شوند.