آنفلوآنزای نیویورکی ویروسی خطرناک تر از کرونا!

چندماهیست که جامعه جهانی با ویروسی حاوی مکانیسم بیماری زایی خاص و نویی که از قضا از پویایی قابل توجهی برخوردار است،‌ دست و پنجه نرم می کند. اندیشمندان از منظرهای متعدد شروع به نظریه پردازی نموده و از ساده انگاری این فراگیری جهانی تا بروز و ظهور جامعه جدید جهانی تئوری سازی نموده اند.

 

این بحران پاندمیک ، منجر به جلب توجه همگانی حکومت ها، نظام های سلامت و دانشمندان در سراسر جهان گشته و تلاشی گسترده برای یافتن راهی جهت خلاصی از این ویروس مسری و خطرناک آغاز شده است.

 

در این بین و در کوران اخبار گوناگون از گوشه و کنار دنیا درباره یکه تازی کرونا، آن چه که نگرانی های جامعه جهانی را درباره آینده جهان و جهان آینده بیش از پیش می کند ، اخبار ظهور و شیوع ویروس های جدید است. بله، با رسیدن مهمانان ناخوانده و تازه نفسی مانند   Kawasaki syndrome ، چون آستانه تحمل عناصر مدیریت بحران ها و جوامع به طور خاص نظامات سلامت،‌ اقتصاد و امنیت به سطح هشدار رسیده است،‌ دست و پنجه نرم کردن با ویروس های جدید ، ناگوارترین حادثه ممکن و اخبار این رویارویی، تلخ ترین و نگران کننده ترین اخبار هستند. وقتی مورد اخیر را در کنار جهش های پی در پی و آزار دهنده کووید19 قرار دهیم، راهبرد نگاری و برنامه ریزی متناظر به شرایط حادث، کاری به شدت بغرنج تر می گردد. 

 

این یادداشت با کمال تاسف حاوی خبری ناگوار است و آن شیوع ویروسی به شدت خطرناک تر،  مسری تر ، پایدارتر و همه گیرتر  از covid19. ویروسی که با شناخت و رصد ایرانیان و متناسب با کالبد ایرانی طراحی و منتشر گردیده است.

 

آنفولانزای نیویورکی!!!

بر خلاف کرونا که کشورهای مختلف همدیگر را به پنهان کاری در ارائه آمار، اطلاعات و واقعیات بیماری متهم می کنند،‌ انتشار ویروس آنفولانزای نیویورکی به طور رسمی و با طراحی و پیشنهاد نیکولاس بنس در سال 2007 در کنگره آمریکا به تصویب می رسد.  این ویروس خطرناک بر خلاف covid19 که با حمله ای بیولوژیک به بافت های بدن افراد هجوم می آورد، با شبیخونی ایدئولوژیک به بافت ها و ساختارهای اجتماعی حمله ور می گردد.

 

این ویروس برای ماتریسی که حاصل ضرب قالبها  و موضوعات فرهنگی و اجتماعیست،‌ نقشه ها و جلوات متعددی از خود بروز می دهد. باورها، اندیشه های ثابت سیاسی،‌ اجتماعی، فلسفی و در نهایت عقائد مذهبی که در جامعه ایرانی از دیرپاترین و مستحکمترین اندیشه هاست، مورد هجوم این ویروس قرار گرفته و اثراتی کوتاه مدت،‌ میان مدت و بلند مدت بر جای می گذارد. 

 

آنفولانزا نوع نیویورکی چه بلایی بر سر جامعه و افراد می آورد؟

اثر عمده این ویروس‌ که بطور ویژه برای جنگ ها و نبردهای ادراکی و شناختی که در دسته بندی انواع جنگ، پیچیده ترین و سخت ترین نبردهاست، طراحی گردیده است، نفرت پراکنی و ایجاد حالت یاس و ناامیدیست. امیدی که کلید اساسی گشودن قفل های فردی و اجتماعی در کشور است.

 

بطور خلاصه نوع کنش و تخریب این ویروس به این صورت است:

در داخل کشور:

1. اسلام گریزی

2. نظام و انقلاب گریزی

3. مسئول گریزی

4. هم گریزی

5. ایران گریزی

در خارج از کشور:

1. اسلام ستیزی

2. انقلاب ستیزی

3. ستیز با مسئولین جمهوری اسلامی

4. ایرانی ستیزی

5. ایران ستیزی

 

موارد فوق مصداق های عینی و ملموس و همچنین گزاره هایی راهبردی دارند که در جای خود به آن خواهیم پرداخت.

با تسلط و اشراف به زنجیره استراتژی های غربی، عبری و عربی، کنش ها و واکنش‌های پیاده نظام آن ها در داخل کشور قبل تحلیل خواهد بود. تحلیل های ایستا و یک بعدی و تک منظری موجب خطاهای فاحش خوهد شد.

 

با همین نگاه چند وجهییست که ابعاد متعدد اظهارات، نامه نگاری ها، جلسات و هماهنگی‌های کافه تیترها و عناصر شبکه ای آنان قابل درک خواهد بود که نگار ایشان چگونه تازه به تازه و نو به نو جلوه می کند.

 

 مهندسی معکوس کارکردهای این جریانات و استراتژی‌ها، امیدآفرینی با نگاهی واقعی و خوشبینانه به آینده است که در یادداشت های آتی به آن خواهیم پرداخت.