حفظ سنت ها و پایبندی به فرهنگ بومی از مشخصه های مهم اقوم ترکمن + تصاویر

به گزارش گلستان 24، شاید به جرات بتوان گفت که یکی از اقوامی که تا کنون توانسته اند بیشترین مقاومت در برابر نفوذ فرهنگ بیگانه را داشته باشند ترکمنان استان گلستان هستند.

از همان بدو ورود به شهرهای ترکمن نشین گلستان خصوصا شهرستان گمیشان که تقریبا همه ساکنان آن بومی هستند وجود حصار بلند در برابر نفوذ فرهنگ بیگانه را نه با حرف و شعار  که با چشمان سر مشاهده می کنی

اولین چیزی که فردی که برای اولین بار قدم به گمیشان می گذارد می بیند نوع پوشش خاص  مردم است کاملا سنتی و بر پاپه فرهنگ پیشینیان خودشان است .

  زبان مردم شهر منحصر به خودشان هست و با زبان شیرین ترکمنی تکلم می کنند  ، اینجا افراد مسن و کودکانی که هنوز به مدرسه نرفته اند گاها با زبان فارسی هم بیگانه اند .

بانوی ترکمن  شباهت عجیبی به زبان عربی دارد، اصیل وغیر قابل تغییر ،  هرجای دنیا که برود و هر پست و مقامی هم داشته باشد بازهم مثل یک بانوی ترکمن سنتی لباس می پوشد 

جالب اینجاست که  اگر بانویی  ترکمن  هم نباشد و عروس ترکمنان شود کاملا شبیه یک ترکمن لباس می پوشد چهارقد ترکمنی بر سر می گذارد و آناقی که نشانه زنان متاهل است بر سر می گذارد آنقدر شبیه می شود که اصلا باورش سخت است که او یک ترکمن نیست(مثل کلمات بیگانه که وقتی وارد زبان عربی می شودند آنقدر نشانه های زبان عربی مثل ال و تنوین و .. می گیرند که ساختار شان کاملا با زبان عرب هماهنگ می شود)

در عوض اگر دختر ترکمن عروس دیگر اقوام ایرانی شود با ز هم لباس پوشیدن سنتی خود را حفظ می کند... انگار یک قانون نا نوشته ای همه را ملزم به حفظ فرهنگ می کند.

بانوی ترکمن ، نجیب است و قانع ،مهربان است و هنرمند و با همان دستانی کودکانش را نوازش می کند ، با بافت قالی و قالیچه های زیبای ترکمنی سعی می کند در تامین معاش خانه همسرش را یاری کند.

اگر چه رسم و رسومات عروسیهایی که یک هفته طول می کشید کمی خلاصه شده است ولی کاملا ساختار سنتی خود را حفظ کرده است ، ترکمن های زیادی هنوز هم با شتر و کجاوه عروس را به خانه بخت می برند

اینجا مهریه را طبق سنت خود و بسیار کمتر از همه جای دیگر قرار داده اند ، هنوز هم طلاق بسیار زشت است و جوانان به شدت در پاسداری از خانواده های خود تلاش می کنند، داشتن فرزند برایشان افتخار است و به شدت به بزرگترهای خود احترام می گذارند...

جشن 63 سالگی می گیرند ، عروسهایشان یاشماق می گیرند (درسالهای اول عروسی از پدر شوهر و برادر شوهر و نامحرمان رو می گیرند) ودر مجاس خود با غذاهای سنتی خودشان چکدرمه و بشمه و و .. از مهمان پذیرایی می کنند

بسیار مهمان نوازند و خود در سر سفره در کنار مهمان نمی نشینند و مهمان را تنها می گذارند تا راحت و بدون رودروایسی هرچقدر که میل دارد غذا تناول کند.

اینجا چای که می آورند کنارش یک فلاکس یا کتری  قرار می دهند خودشان برای دقایقی مهمانشان را تنها می گذارند تا هرچقدر که دوست دارد چای بنوشد...

به شدت از عمل زشت تکدی گری بیزارند و به گدایان خیابانی اهمیت زیادی نمی دهند و در عوض مقید به پرداخت زکات و خمس مال خود هستند.

مراسم رقص خنجردارند و کشتی سنتی گورش و بازیهای محلی و هودی خوانی و لاله خوانی و علاقه به اسب و مسابقات اسب دوانی و... صدها سنت قدیمی هنوز در گمیشان زنده است .

و چقدر زیبا گفت ، رهبر فرزانه انقلاب که فرهنگ مانند هوایی است که نفس می کشیم ...

این جا هوا بس آفتابی  و لطیف است با خود فکر میکنم اگر همه اقوام ایرانی اینگونه فرهنگ بومی را پاس می داشتند  شاید اینهمه چهره غربی و غریبه چشمانمان را نمی آزرد .

نویسنده : مریم شریفی/ساحل گمیشان