رسم نوکری در نگاه پیرغلامان حسینی+تصاویر

به گزارش گلستان24، آنها بر نوکری این آستان مفتخرند و پیرغلامی امام حسین(ع) را با دنیا دنیا عوض نمی کنند،از خصوصیات پیرغلامان گمنامی آنهاست اینکه کار برای رضای خدا را بر هر نوع خدمتی ارجعیت دارد.“گویند که بر سنگ مزار همه‌کس نام نویسند/من گمشده‌ی عشق توأم، نام ندارم”

چه خوب است آدمی نوکر درگاهی باشد که جز عزت و افتخار چیز دیگری را به همراه نداشته باشد،سختی هم دارد ولی مسیر عاشقی بسی پر پیچ و خم است.حال بارگاهی که شعارش هیهات من الذله است و ذلت در آن جای ندارد، همراهان و نوکران این بارگاه مدتهاست که از پیرغلامی ارباب عزت گرفته اند و تنها توسل به درگاه او دارند و دست نیاز به سوی دیگری  دراز نمی کنند.

زنجیر در دست و لبیک بر لب گویا به سوی حرم امام حسین(ع) رهسپارند و نشان نوکری را در این آستان از موی سپید خود به یادگار دارند و آتشی که از کشته شدن حسین بن علی(ع) در دلهایشان روشن شده تنها با عزاداری و سینه زنی و خدمت در راه حسین(ع)  اندکی مرهم می یابد.

غم اینکه آیا سال دیگری باقی است تا برای ارباب نوکری کنند، دل هر پیرغلامی را می لزاند.پیرغلامانی که هر چقدر سنش بیشتر می شود،ارادتش بیشتر شده و از امروز که عاشوا گذشت تا عاشورای سال دیگر به انتظار می نشیند تا یک بار دیگر نوکری  خود را نشان دهد.

حال می خواهد علم بردارد،بیرق دور دهد،سینه بزند برایش هیچ فرقی نمی کند در کجای این درگاه خادمی کند،چون می داند ارباب به نظاره می نشیند و او را هر کجا باشد نگاه می کند.

از آخرت چه هراسی دارند،وقتی حسین بن علی(ع) ارباب خوبشان باشد و برای او جان ومال خود را داده باشند،اهل شمردن و نام بردن کارها نیستند ولی گذر عمر هم باید به لیست هزینه هایشان اضافه کرد.عمری که هر چقدر در این راه سپری می شود،صندوق پس انداز ارزی می شود که هیچ وزارت خانه و یا مسئول حسابداری نمی تواند شمارش کند.

حسین جانم،عمر پیرغلامان در راه تو سپری شد وآنها هیچ منتی ندارند ولی “در این راه پایداری و استقامت بده تا بر سر عهد و پیمان با تو تن به ذلت ندهیم و تا آخرین قطره خون با یزیدیان زمان مبارزه کنیم”. کلامی زیبا این روزها منتشر می شود که “در راه حسین (ع) دستمهایمان را می دهیم، ولی  دست به دشمن نمی دهیم؟

 پیرغلامی این بارگاه شغل اصلی آنهاست و شاید اگر سالها به عقب برمی گشت،عمر خود را بیشتر از این خرج اربابشان می کردند.

سالهایی که از پی یکدیگر می گذرد و عزاداران در هیئت و تکایای حسین بن علی(ع) پیرتر و پیرتر می شوند و به نوکری این آستان می بالند،البته که زندگی آنها با نام و یاد حسین(ع) جریان دارد و  همچنین شغل روزمرگی خود را چون در راه اسلام و در مسیر قدم برمی دارند،نوعی نوکری این آستان می دانند.

انتهای پیام/قابوس نامه