ﺳﺒﻜﻬﺎي ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﺮوري واﻟﺪﻳﻦ

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﺳﺒﻚ ﻓﺮزﻧﺪﭘﺮوري واﻟﺪﻳﻦ در دوران ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﻮدﻛﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺮﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﺷﺨﺼﻴﺖ آﻧﺎن ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬار  ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ارﺗﺒﺎط ﻣﻨﺎﺳﺐ واﻟﺪ ﺑﺎ ﻛﻮدك ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﻮدن آﺳﺎﻳﺶ و ﺗﻘﻮﻳﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ از ﻗﺒﻴﻞ اﻋﺘﻤﺎد، اﻃﻤﻴﻨﺎن، اﻣﻨﻴﺖ و اﺳﺘــﻘﻼل، زﻣﻴﻨﻪ
ﺳﺎز رﺷﺪ و ﺑﻠﻮغ  ﺟﺴﻤﻲ، رواﻧﻲ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﺳﻨﻴﻦ ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ و ﺑﻌﺪ از آن ﻣﻲ ﮔﺮدد.   

ﻫﺪف: ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺒﻜﻬﺎي ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﺮوري  واﻟﺪﻳﻦ ﺷﻬﺮ رﺷﺖ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ.   

روش ﻛﺎر: ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻳﻚ ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ درآن 150 ﻧﻮﺟﻮان 14-16 ﺳﺎﻟﻪ(ﺳﻦ اواﺳﻂ ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ)ﺑﺎ روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮي ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺧﻮﺷﻪ اي از دﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﺷﻬﺮ رﺷﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه و در ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻤﻮدﻧﺪ. ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ دو ﺑﺨﺶ اﻃﻼﻋﺎت دﻣــﻮﮔﺮاﻓـﻴﻚ ﻧﻮﺟﻮان و ﺧﺎﻧﻮاده و اﺑﺰاري ﻛﻪ ﻛﻴﻔﻴﺖ ارﺗﺒﺎط ﭘﺪر و ﻣﺎدر را ﺑﻄﻮر ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﻣﻮرد ﺳﻨﺠﺶ ﻗﺮار ﻣﻲ داد.PBI) Parental Bonding Instrument) ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺷﺪه و ﭘﺲ از ﺟﻤﻊ آوري ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻧﺮم اﻓﺰارآﻣﺎري SPSS 15 ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.   

ﻧﺘﺎﻳﭻ: ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ و اﻧﺤﺮاف ﻣﻌﻴﺎر ﻣﻴﺰان ﻣﺮاﻗﺒﺖ و ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ در ﭘﺪران ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ(15/39±3/68)  و (16/63±4/22)  و اﻳﻦ ﻣﻘﺎدﻳﺮ در ﻣﺎدران ترﺗﻴﺐ (13/45±4/22)  و (14/40±4/81)  ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺪران و ﻣﺎدران ﺑﺮ اﺳﺎس درﺟﻪ ﺑﻨﺪي در اﺑﺰار دردﺳﺘﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻢ و ﺣﻤﺎﻳﺖ زﻳﺎد(ﻛﻢ ﻣﺤﺒﺖ) ﻗﺮارﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ.   

ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮي: ﭘﺪران و ﻣﺎدران ﺷﻬﺮ رﺷﺖ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻮدﻛﺎن ﺳﺮد ﺑﻮده وآﻧﺎن را ﻃﺮد ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ازﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﻣﺎﻧﻊ اﺳﺘﻘﻼل و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ آﻧﺎن ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ.  اﻳﻦ اﻣﺮ ً ﻗﻮﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺎﺷﻲ از ﻋﺪم آﮔﺎﻫﻲ از ﻧﺤﻮه ﺑﺮﺧﻮرد ﺻـﺤـﻴﺢ واﻟﺪﻳﻦ ﺑﺎ ﻓﺮزﻧﺪان در ﻣﺮاﺣﻞ  ﻣﺨﺘﻠﻒ رﺷﺪ و ﺗﻜﺎﻣﻞ و ﻋﻮاﻗﺐ ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﻲ آﻳﻨﺪه ﺟﻮاﻧﺎن   ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻟﺰوم آﻣﻮزﺷﻬﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس   ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻳﺎﻓﺘﻪﺑﺮاي واﻟﺪﻳﻦ ﻗﺒﻞ از ﺗﻮﻟﺪ ﻓﺮزﻧﺪان را ﻣﻄﺮح ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ.