تبعیض نژادی در سیستم عدالت کیفری آمریکا

به گزارش گلستان24، دلایل بسیاری برای تبعیض نژادی در سیستم کیفری ایالات متحده می توان برشمرد که از جمله آن شیوه های اجرای قانون مواد مخدر است. به عنوان نمونه باید اشاره نمود که میزان مداخله مردان سفیدپوست و سیاه پوست در جرایم مواد مخدر تقریباً برابر است، اما دستگیری، رسیدگی قضایی و حبس این مجرمان در این دو گروه، آمارهای متفاوتی را به خود اختصاص داده است.

اگرچه افریقایی- امریکایی تبارها تنها 13 درصد از کل جمعیت ایالات متحده را در بر می گیرند، اما 31 درصد از کل دستگیری های جرایم مواد مخدر و به ترتیب 41 و 42 درصد از زندانیان دولتی و فدرال را تشکیل می دهند. به علاوه تقریباً این افراد 4 برابر بیشتر از سفیدپوستان در معرض دستگیری به واسطه مالکیت ماری جوآنا، قرار می گیرند.

پس از واقعه خشونت بار فرگوسن و قتل ناعادلانه «مایکل براون» توسط پلیس در ایالت میسوری، همه ساکنان سیاه پوست منطقه فرگوسن به این باور دست یافتند که مشکلی تاریخی میان جامعه سفید و سیاه امریکایی وجود دارد. اعتراضات گسترده مردم به قتل این جوان 18 ساله با تقابل شدید دولت و پلیس مواجه شد و آنها برای متفرق کردن مردم از گاز اشک آور و گلوله های لاستیکی و سایر اقدامات خشونت بار استفاده کردند. در حالی که اعتراضات مردم به آرامی برگزار شده بود و در مقام ایفای حق آزادی بیان بود.

در حقیقت نادیده گرفتن برخی از حقوق بشر از جمله آزادی بیان آن هم برای اقلیت سیاه پوست از یک سو و نابرابری و بی عدالتی در رسیدگی به پرونده های مجرمانه این اقلیت از سوی دیگر، تبعیض آشکار نژادی را در ایالات متحده امریکا به نمایش می گذارد.

البته این تنها بخشی از حقیقت بحرانی این کشور است، نه تنها مردان سیاه پوست بلکه زنان سیاه پوست و رنگین پوست مقیم ایالات متحده امریکا نیز از این رفتار تبعیض آمیز در امان نیستند.

سه مرکزِ «پروژه حقوق بشر برای دختران»، «مرکز حقوقی جورج تاون برای فقر و نابرابری» و «صندوق ام اس برای زنان» در یک همکاری مشترک گزارشی با عنوان «سوءاستفاده جنسی راهی به سوی زندان: داستان دختران» به انتشار رسانده اند که پرده از وضعیت اسف بار دختران سیاه پوست و رنگین پوست در بستر سیستم قضایی ایالات متحده امریکا بر می دارد.

در این گزارش توجه موشکافانه و عمیقی به مصائب و دشواری های دختران سیاه و رنگین پوست امریکایی شده که در پیچ و خم سیستم قضایی این کشور به جای مورد حمایت قرار گرفتن، قربانی می شوند.

در مقدمه این گزارش آمده است: «خشونت علیه دختران بخشی از حقیقت دردناک امریکا است. این بحران ابعاد ملی تبعیض نژادی، قومی و طبقه ای در ایالات متحده امریکا است.»

این حقیقت دردناک بیان می کند که از هر 4 دختر 18 ساله امریکایی، 1 نفر، انواع خشونت جنسی را تجربه کرده است و 15 درصد از قربانیان تجاوز و خشونت جنسی دختران کمتر از 12 سال هستند. قریب به نیمی از قربانیان تجاوز تا پیش از 18 سالگی به عنوان مجرم در زندان به سر می برده اند و دختران 16 تا 189 ساله چهار برابر بیشتر از سایر افراد در معرض خشونت جنسی و تجاوز قرار دارند.

علت شایع و اصلی قربانی بودن این زنان آن است که در دوران نوجوانی یا کودکی به جای مورد حمایت قرار گرفتن از سوی سیستم دادرسی ویژه نوجوانان، خود به عنوان مجرم قلمداد شده و به حبس محکوم شده اند. به بیان بهتر دخترانی که قربانی قاچاق انسان به منظور فساد و فحشاء واقع می شوند از سوی نظام قضایی ایالات متحده به عنوان روسپی شناخته شده و مجازات می شوند.

صاحب نظران معتقدند که این سیاست جنایی به جای حمایت از قربانیان، خود به ایجاد مجرمان جدید کمک می کند، چرا که دختران به حبس افتاده پس از آزادی از زندان برای بقای خود به اقدامات پیشین خود روی می آورند.

در این گزارش سه دسته از دختران سیاه و رنگین پوست مورد مطالعه قرار گرفته اند: دخترانی قربانی قاچاق جنسی، دخترانی که برای رهایی از سوءاستفاده جنسی و تجاوز از خانه گریخته و متواری اند و دخترانی که دوران کودکی خود را در محاکم دادرسی ویژه نوجوانان سپری کرده اند و هم اینک در پرورشگاه ها بزرگ می شوند.

در حقیقت این سه گروه از دختران به واسطه شرایط ویژه خود، قربانی جرم انگاری سیستم قضایی ایالات متحده امریکا می شوند. قوانین ملی امریکا گروه نخست را به عنوان روسپی دستگیر می کند، گروه دوم به دلیل فرار از محل زندگی خود مجرم شناخته شده و دستگیر می شوند و گروه سوم پس از سپری کردن تجربه گروه اول در وهله دوم به عنوان روسپی مجازات می گردند.

این مسئله در ایالات مختلف امریکا، متفاوت است که بیشترین آمار آن به سه ایالت کارولینای جنوبی، فلوریدا و اورگون باز می گردد. تصویر ذیل درصد قربانیان خشونت جنسی با تفکیک نوع خشونت در ایالات کارولینای جنوبی، فلوریدا و اورگون امریکا را نشان می دهد:

همان گونه که ملاحظه می گردد، آمار خشونت و سوءاستفاده جنسی در هر سه ایالت بسیار بالا است و در این میان اورگون وضعیت خطرناک تری را تجربه می کند.

این دختران با صفاتی چون رنج کشیده، تنها و خسته توصیف می شوند که توان بازگشت آنها به جامعه تقریباً غیر ممکن است.

یکی از معضلات اصلی سیستم قضایی ایالات متحده امریکا آن است که به جرم انگاری اقدامی پرداخته که مرتکب آن اصلا به سن قانونی اعلام رضایت نرسیده است؛ به بیان بهتر دختران و دختربچه های کمتر از 18 سال که به عنوان برده جنسی توسط قاچاقچیان انسان فروخته می­شوند، اساساً به سن قانونی اعلام رضایت برای روابط جنسی نرسیده اند، پس چگونه مورد محاکمه و مجازات قرار می گیرند؟!.

بدترین تصویری که می توان در این مورد تصور نمود، کودکان فقیری هستند که پس از رای دادگاه به پرورشگاه سپرده می شوند و در آنجا به واسطه عدم برخورداری از فواید و منافع خانواده سالم، انواع آلام و ضعف های روحی و روانی را متحمل می شوند و در نهایت به طعمه مناسبی برای قاچاقچیان جنسی تبدیل می گردند.

بسیاری از گروه های قاچاقچی انسان با آگاهی از مشکلات روحی این کودکان، پرورشگاه ها را شناسایی کرده و اقدام به ربودن یا اغفال این دختران می کنند.

متاسفانه سیستم قضایی ایالات متحده امریکا به جای برخورد با این قاچاقچیان به طور روزافزونی کودکان قربانی را به عنوان مجرم دستگیر می کند و بر رنج و درد ایشان می افزاید.

اگرچه دختران آفریقایی- امریکایی تبار 14 درصد از کل جمعیت دختران را به خود اختصاص داده اند، اما 33.2درصد از قربانیان سوءاستفاده، خشونت جنسی و تجاوز همین گروه هستند. دختران بومی امریکایی (سرخپوستان) نیز بالاترین آمار را به خود اختصاص داده اند.

آمار رو به افزایش تجاوز جنسی به دختران رنگین پوست و سیاه پوست امریکایی در سال 2009 نشان می دهد که تنها در ایالت کارولینای جنوبی 81 درصد از دختران، سابقه ای از خشونت جنسی را تجربه کرده اند، 56 درصد یک تا چند شکل از اشکال سوءاستفاده جنسی را گزارش کرده و 45 درصد اعلام کرده اند که حداقل یکبار مورد ضرب و شتم یا سوزاندن واقع شده اند.

به طور کلی درصد این دختران را در نمودار ذیل می توان مشاهده نمود:

این گزارش در پایان بیان می دارد: «آمار بالای سوءاستفاده جنسی از دختران و افزایش حضور ایشان در سیستم دادرسی ویژه نوجوانان دور روی یک سکه نیستند بلکه دو مسئله به هم پیوسته اند. تحقیقات نشان می دهد که افسرگی در دخترانی که به واسطه جرایم خرد در کودکی دستگیر می شوند بسیار زیاد است.»

این گونه حوادث، به طور مکرر در اخبار و رسانه های آمریکا منتشر می شوند و گروه های حقوق بشری و ضد نژاد پرستی، با وجود محدودیت ها، در حد توان خود اقداماتی را انجام می دهند. اما به نظر می رسد، تاکنون نتوانسته اند اقدامات جدی در راستای تغییر و یا ابطال احکام و تصمیمات صادره از سوی سازمان ها و دستگاه های دولتی که ناقض حقوق سیاهپوستان و یا دیگر نژاد ها در ایالات متحده ی آمریکا بوده اند، صورت دهند.

در همین راستا، روزنامه ی گاردین در ماه ژانویه 2014 میلادی، مقاله ای منتشر نمود که در آن، مسئله ی تبعیض نژادی و نقض حقوق سیاه پوستان، از زبان یک زن سیاه پوست آمریکایی، تبیین شد و به صراحت گویای زندگی دشوار این مردم در ایالات متحده ی آمریکا بود.

«دوران کودکی این زن همراه با تبعیض نژادی در آمریکا سپری شد. اتومبیل شخصی آن ها در خیابان های فلوریدا هدف گلوله قرار می گرفت، خانه هایشان آتش زده می شد و در کودکی، همسایه ها وی را از بازی کردن در چمن های خود منع و دانش آموزان مدرسه او را «عاشق سیاه پوست» خطاب می کردند.

وی در خاطرات خود می نویسد، «در یکی از شهرهای مرکزی فلوریدا یک ریل قطار، شهر را به دو بخش سفید و سیاه تقسیم می کند. که اگر حتی با چشم بسته از بخش سفید به بخش سیاه بروید با تمام وجود بوی فقر را احساس می کنید و جاده های شنی خبر از ورود به بخش سیاه شهر می دهد.» وی آمریکا را کشوری عمیقاً نژاد پرست می داند، بنابراین، معتقد است که برای مبارزه با نژادپرستی در این کشور باید با افکار مبارزه نمود. همچنین به صراحت اظهار می کند که قوانین نوشتاری با آن چه که در محله های آمریکا در جریان است و مردم لمس می کنند، تفاوت فاحشی دارد.»

واقعیت تبعیض علیه سیاه پوستان در سیستم قضایی و عدالت کیفری ایالات متحده گاه در لابلای اخبار روزنامه ها و مجلات دیده می شود، از پلیس گرفته تا دادگاه و زندان همگی علیه اقلیت سیاه پوست و رنگین پوست صف کشیده اند.