چرا تلاش کنیم اگر کودکان به خاطر نمی‌آورند؟

آیا به خاطر دارید زمانی را که به‌سختی تلاش می‌کردید تا کودک شما روز شادی داشته باشد؟ روزهایی پر از شادی، خنده و لحظات فوق‌العاده؟ تصور می‌کردید روزهای خاطره‌انگیزی برایشان می‌سازید اما بعد متوجه می‌شوید که اغلب کودکان زیر 3 سال، قابلیت به خاطر سپردن اتفاقات را ندارند مگر اینکه ضربه‌ای دیده باشند.

مشخصاً کودکان زیر 3 سال نمی‌توانند خاطره‌ای بسازند اما به این معنی نیست که اگر آزاری به آن‌ها برسد تأثیری نخواهد داشت. مسئله این است که باید فضای شاد و امن برای یک انسان تازه متولدشده و در آغاز مسیر تربیت و پرورش وی به وجود بیاید. کارشناسان معتقدند؛ سه سال اول زندگی مهم‌ترین تأثیر را در شکل‌گیری شخصیت آینده‌ی افراد می‌گذارد.

اولین حافظه‌ی طولانی‌مدت آگاهانه‌ی آن‌ها، غالباً مربوط به زمانی است که از جایی سرخورده‌اند یا در چاله‌ای افتاده‌اند و یا اینکه در فروشگاه جاگذاشته شده‌اند. زمان قبل از شکل‌گیری حافظه را "فراموشی کودکانه" می‌نامند و در کودکان مختلف مدت‌زمان آن متفاوت است، ما غالباً فقط تکه‌های مبهم و تصاویری از دوران قبل از سه‌سالگی خود به خاطر می‌آوریم؛ طبق نظر روانشناسان، حافظه‌ی طولانی‌مدت بعد از سن 5،6 سالگی کامل‌تر می‌شود.

ساختار حافظه اساساً به این دلیل است که به ما کمک کند که دنیای اطراف خود را بشناسیم و بدانیم که چگونه خود را سالم و در امنیت نگه‌داریم. بنابراین اگر ما به آتش نزدیک شویم، دفعه‌ی بعد به خاطر می‌آوریم که آتش‌، داغ است و نباید زیاد به آن نزدیک شد. نظریه‌های مختلفی در مورد کودکی و به وجود آمدن حافظه وجود دارد اما اغلب دانشمندان متفق‌القول هستند که اگر ما در مورد اتفاقات به‌صورت مداوم با کودک خود صحبت کنیم به آنان کمک کرده‌ایم که آن‌ها را در حافظه‌ی خود نگه دارد.

مادری می‌گوید: با دخترم به یک نمایش عروسکی رفته بودیم، آن زمان او تنها 18 ماهه بود؛ اما این روز را به‌وضوح به خاطر می‌آورد زیرا ما مدام در مورد این نمایش صحبت می‌کنیم، نمی‌دانم او تا کی خواهد توانست این روز را در ذهن خود نگه دارد اما این اتفاق نشان می‌دهد کودکان می‌توانند چه اتفاقات خوب و چه بد را در ذهن خود نگه‌دارند و این احساس بهتری به ما می‌دهد.

یک کارشناس کودکان می‌گوید: یک‌راه برای اینکه والدین بتوانند رویدادی را به ذهن کودکشان بسپارند؛ این است که آن‌ها را تشویق کنند تا در مورد آن صحبت کنند و یا به روش‌های بزرگان مقداری اغراق و جزئیات را به موضوع اضافه کنند. این کار می‌تواند یک تجربه‌ی لذت‌بخش هم برای والدین و هم کودکان باشد و همین‌طور برای تکامل و بهتر شدن زبان و تلفظ کلمات نیز مفید است. این کار باعث ایجاد لحظات رؤیایی و صمیمیت در خانواده می‌شود.

یک کار خوب دیگری که معمولاً والدین انجام می‌دهند این است که از همه‌ی لحظات فرزند خود از مسواک زدن دندان‌هایشان تا به گردش و پارک رفتن آن‌ها مقدار زیادی عکس می‌گیرند؛ این کار نیز به آنان کمک می‌کند تا ثبت خاطرات کنند.