همیشه شکرگزار نعمت های خداوند باشید

به گزارش گلستان24، همه ی ما بنده ی خدایی هستیم که رزق و روزی ما از جانب او به ما داده می شود. سهم و پیمانه ی هر کسی را او مشخص می کند. گاهی زیاد می دهد و گاهی هم کم. و در همه حال در کارش حکمتی ست که عقل محدود بشر یا به آن نمی رسد یا خیلی دیر به آن می رسد.

وقتی زیاد داشتید و در رفاه کامل زندگی کردید خدا را شکر کنید چرا که این همه رفاه و آسایشی که دارید از اراده ی اوست و می تواند در ثانیه ای همه ی اینها را از شما بگیرد.

هر زمان هم که در تنگدستی و فشار مالی افتادید، باز هم او را بخاطر چیزهایی که دارید شکر کنید و صبر پیشه نمایید. همیشه نیمه پر لیوان را ببینید. شکرگزار باشید تا این دوره ی سختی شما هم به پایان برسد و یا در این دنیا رفاه را می چشید یا نتیجه صبرتان و کمبودهایتان را در آن دنیا خواهید چشید.

پس عاقبت همه با شکرگزاری ختم به خیر خواهد شد.

کفران نعمت

رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: در روزگار گذشته قوم دانیال نبى بر اثر کفران نعمت دچار قحطى شدند و کارشان به آدم خوارى کشید.

قالت امراءة لاءخرى و لهما ولدان یا فلانة تعالى حتى تاءکل اءنا و اءنت الیوم ولدى و اذا کان غدا اءکلنا ولدک قالت لها نعم فاءکلتاه فلمّا اءن جاعتا من بعد راودت الاءخرى على اءکل ولدها فامتنعت علیها فقالت لها بینى و بینک نبى الله فاختصما الى دانیال علیه السلام فقال لهما و قد بلغ الاءمر الى ما اءرى قالتا له نعم یا نبى الله و اءشد قال فرفع یده الى السماء فقال اللهم عد علینا بفضلک(1)

زن بچه دارى به زن دیگر، که او نیز فرزند داشت ، پیشنهاد کرد که فلانى ! بیا امروز من بچه خود را مى گذارم و هر دو نفر گوشتش را مى خوریم و روز بعد تو بچه ات را بیاور تا هر دو بخوریم ! گفته او مورد قبول واقع شد.

زن اول که خود پیشنهاددهنده بود از فرزندش دل برگرفت و هر دو نفر طفلش را قطعه قطعه کردند و خوردند. نوبت بعد که گرسنه شدند، زن اولى به دومى مراجعه کرد ولى زن دوم از کشتن بچه خود امتناع نمود و کار به خصومت و دعوا کشید. براى حکمیت به دانیال مراجعه کردند، دانیال نبى از شنیدن چنین دعوایى سخت ناراحت شد و گفت : ((کار گرسنگى به این جا کشیده شده است ؟)) گفتند: ((بلى ! و از این هم سخت تر شده است.))

دانیال دست به دعا برداشت و از پیشگاه الهى درخواست تفضل و رحمت نمود و خداوند قحطى را برطرف نمود.(2)

منابع:

 الکافى ، ج 6، ص 302 1.

2. جوان از نظر عقل و احساسات ، ج 2، ص 404