دختران پروتزی و تغییر سلیقه مردان

فقط کافی است که چند ساعتی را در سطح شهر بچرخید تا دخترانی با قیافه های عجیب و آرایش های نامتعارف ببینید. دخترانی که اغلب به صورت اغراق آمیزی با انواع عمل های زیبایی در صورت خود تغییر ایجاد کرده اند. این گروه با اینکه تعدادشان کم است و در منطقه های خاصی از شهر بیشتر دیده می شوند؛ اما به دلیل چهره متفاوت و آرایش های خاصشان بسیار جلب توجه می کنند. اگر از آن ها بپرسید چرا خودشان را به این شکل و شمایل درآورده، می گویند که اینطور زیباتریم. اگر واقعا مفهوم زیبایی این است پس چرا اکثریت جامعه نظر دیگری دارند؟

همه می خواهند زیبا باشند

میل به زیبایی یک میل درونی و مشترک در بین همه انسان ها هست؛ اما همیشه این خانم ها هستند که تمایل خود را برای گرایش به این سمت بیشتر نشان می دهند. بیشتر مردم هم این باور را دارند که خانم ها نسبت به مردها حساسیت بیشتری روی ظاهر خود دارند.

خانم جینا لمبروزو، روانشناس معروف ایتالیایی می گوید: «یکی از تمایلات عمیق و آرزوهای اساسی زن آن است که در چشم دیگران اثری مطلوب بخشیده و به وسیله حسن قیافه، زیبایی اندام، موزون بودن حرکات، خوش آهنگی صدا و طرز صحبت کردن، مطبوع طبع واقع گشته، احساسات را تحریک نموده و دیگران را مجذوب سازد.»

بعد از بیان این نکته که همه انسان ها به خصوص خانم ها، تمایل دارند که زیبا به نظر برسند یک سوال اساسی مطرح می شود: زیبایی را چه کسی تعریف می کند و معیار این زیبایی چیست؟

*تعریف زیبایی

شاید بتوان گفت «زیبایی چیزی است که انسان از آن لذت می‌برد یا آن را می‌ستاید.» البته  زیبایی معیار، اندازه و قانون مشخصی ندارد که بشود افراد را با آن سنجید؛ بلکه تا حدودی به سلیقه افراد بستگی دارد. حتی ممکن است فردی در نظر کسی زیبا باشد و در نظر دیگری زشت.

به عنوان مثال در گذشته اگر دختر جوانی صورت خود را اصلاح نمی کرد زشت به نظر نمی رسید و پسرها همان دختر را برای ازدواج انتخاب می کردند. اما متأسفانه در دنیای امروز استاندارهایی برای زیبایی تعریف شده است. اگر شکل بینی، گونه، لب ها، اندام و نوع آرایش یک زن با استاندارها مطابقت داشته باشد آن زن زیباست. تا جایی که دیگر حتی دختران ۱۳،۱۲ ساله هم بدون آرایش از خانه خارج نمی شوند.

شاید جالب باشد که بدانید نظر مجله فرانسوی اکو مد در مورد وضعیت آرایش در ایران چیست؟ این مجله معتقد است که: «صورت هایی که دیگر واقعی و دلنشین نیستند. زنان ایرانی چهره خود را پشت نقاب سنگینی از آرایش و عمل زیبایی مخفی می کنند. جای تعجب دارد که زنان این کشور علی رغم آموزه های دینی خود شبیه ستاره های فیلم های پورنو آمریکایی آرایش می کنند. ما در خیابان های اروپا بسیار کم با چنین مواردی روبرو می شویم. در ایران صورت زنان بیشتر از آنکه حس خوبی القا کند حس شهوت را برانگیخته می کند. خرید و فروش کتاب در مقابل خرید و فروش لوازم آرایش بسیار کم و ناچیز جلوه می کند. در ایران مقدار خرید و فروش یک سال کتاب برابر است با میزان خرید و فروش یک روز یا نیمه ای از روز لوازم آرایش.»

این موضوع رقابتی را در دختران به وجود آورده که برای زیباتر به نظر رسیدن تلاش بیشتری کنند تا جایی که حتی شکل ظاهری شان به طوری کلی تغییر کرده و همه جای صورتشان تحت عمل های زیبایی قرار بگیرد.

البته این رقابت تأثیرات منفی بسیاری به دنبال دارد. یکی از این تأثیرات منفی جهت دهی سلیقه مردان است. شاید در گذشته نه چندان دور مردها برای انتخاب همسر معیارهای ظاهری متفاوتی داشتند. کسی دوست داشت همسرش چاق باشد و دیگری دوست داشت لاغر باشد. یکی همسر سبزه را می پسندید و یکی سفید و هر کسی زیبایی را در چیزی می دید. اما متأسفانه امروز اکثر مردها ویژگی هایی ظاهری خاصی را می پسندند و خانم ها هم برای جلب نظر مردها سعی دارند خود را به این معیارها نزدیک کنند که البته در مواردی در این مسیر دچار افراط می شوند و از چهره اصلی خود فاصله می گیرند.

*امروز چه کسی معیارهای زیبایی را تعریف می کند؟

شواهد و سوابق نشان می دهند، آرمان های زیبایی بسط یافته همیشه تحت نفوذ جوامع غربی بوده اند. از زمان استعمار آمریکا این اروپای غربی بوده است که ادراک جامعه را از زیبایی، تحت تأثیر خود قرار داده است. به عبارت دیگر شرکت های آمریکایی در حال سلطه بر صنعت زیبایی و سلامت جهانی هستند که تعیین می کنند چه کسی زیباست و زیبایی را تعریف می کنند.

*تغییر تا کجا؟

بسیاری از خانم ها هستند که نظرشان این است که زیبایی را دوست دارند و تا هر جا که  معیار زیبایی تغییر کند حاضرند آن ها نیز تغییر کنند. دکتر کریستین نورتراپ به این افراد اینطور پاسخ می دهد: «اگر قرار باشد مرتب با معیارهای پیشنهاد شده از طرف دستگاه ارتباط جمعی خود را مورد قضاوت قرار دهیم، تمام مدت با جسممان در جنگ و ستیز خواهیم بود.»

همچنین دکتر ناتالی راجرز، نویسنده کانادایی در کتاب زن شاداب می گوید: «اینکه اجتماع ما برای ظاهر خوب و محبوبیت چنین ارزش بالایی قائل است یک ناهنجاری است. چرا که هیچ یک از این دو، معیار ارزش های واقعی نیستند. انسان های زشت و فاقد جذابیت هم می توانند محبوبیت به دست آورند.»

با وجود همه موارد گفته شده در بالا زیبایی یک نیاز است و این طبیعی است که انسان بخواهد به این نیاز پاسخ دهد. اما انسان چگونه می تواند در مسیر پاسخ به این نیاز دچار افراط نشود؟

حد و مرز استفاده از این زیبایی را اسلام مشخص نموده است. به طوریکه با عمل کردن در این چهارچوب علاوه بر اینکه به این نیاز فطری پاسخ داده می شود افراد دچار انحراف نمی شوند.

پیامبر عزیز خدا صلی الله علیه و آله درباره حق شوهر بر زن می فرمایند:

«علیها ان تطیب باطیب طیبها وتلبس احسن ثیابها وتزین باحسن زینتها; بر زن است که [برای شوهرش] خوشبوترین عطرهایش را بزند و قشنگترین لباس هایش را بپوشد، و از زیباترین زینت هایش استفاده کند.»

همچنین می فرمایند:

«ان من خیر نسآءکم . . . المتبرجه من زوجها الحصان عن غیره; بهترین زنان شما آن زنی است که برای شوهرش آرایش و زینت می کند، اما از بیگانگان خود را می پوشاند.»

به همان اندازه که در احادیث به آرایش و آراستگی زن در مقابل همسر سفارش شده، از آرایش در مقابل نامحرم نهی شده است.

نیز از نبی اکرم ‏صلی الله علیه وآله نقل شده:

«اَیُّ اِمْرَأَهِ تَطَیِّبَ وَ خَرَجَتْ مِنْ بَیْتِها لاهِیَ تُلْعَنْ حَتّی تَرْجَعَ اِلی بَیْتِهَا؛ هر زنی که خود را خوشبو کند و از منزل خارج شود، تا زمانی که به خانه برگردد، مشمول لعن و نفرین خواهد بود.»

بنابراین اسلام نه تنها حس زیبایی دوستی زنان را سرکوب نکرده است بلکه از آن ها خواسته تا آن را در جهت تحکیم روابط خانوادگی مدیریت کنند و زیبایی شان را در مقابل کسی هزینه کنند که ارزشش را دارد. در واقع اسلام با وضع قوانین این چنینی اول از همه جایگاه زن را محترم شمرده است. چرا که زنان با رعایت این قوانین دیگر نیازی ندارند که برای جلب رضایت مردان به رنگی دربیاورند. هم چنین به مردها این فرصت را می دهد که بر اساس آنچه که واقعا دوست دارند همسرشان را انتخاب کنند نه بر اساس سلیقه جامعه.

باحجاب